Służba przygotowawcza i egzamin kandydatów na stanowiska II kategorji w służbie więziennej.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 16 września 1925 r.

o służbie przygotowawczej i egzaminie kandydatów na stanowiska II kategorji w służbie więziennej.

Na zasadzie art. 11 i 12 ustawy o państwowej służbie cywilnej z dnia 17 lutego 1922 r. (Dz. U. R. P. № 21, poz. 164) zarządza się co następuje:

§ 1. Kandydaci na stanowiska II kategorji w służbie więziennej winni odbyć służbę przygotowawczą (praktykę), przewidzianą art. 12 ustawy z dn. 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. R. P. № 21, poz. 164) i złożyć egzamin, przepisany niniejszem rozporządzeniem.

§ 2. Do służby przygotowawczej dopuszczeni być mogą kandydaci, odpowiadający warunkom, określonym art. art. 6 i 7 ustawy o państwowej służbie cywilnej, jeżeli się wykażą dowodem ukończenia szkół z zakresem wykształcenia średniego ogólnokształcącego, lub zawodowego, względnie zostaną zwolnieni od wymogu przepisanego wykształcenia po myśli art. 11 ustęp ostatni względnie art. 115 ustęp pierwszy ustawy o państwowej służbie cywilnej.

§ 3. Podania o dopuszczenie do służby przygotowawczej więziennej należy wnosić do władzy, powołanej do mianowania.

Do podań winny być dołączone następujące dokumenty: metryka urodzenia, dowód obywatelstwa polskiego, dowód posiadania wymaganego wykształcenia, świadectwo ewentualnej poprzedniej pracy, dowód zwolnienia z wojska, względnie uwierzytelnione notarjalnie odpisy tych dokumentów, ponadto własnoręcznie napisany życiorys.

Kandydaci, nie posiadający przepisanego niniejszem rozporządzeniem wykształcenia, winni równocześnie prosić o wymienione w § 2 zwolnienie.

Przed przyjęciem do służby przygotowawczej władza powołana do mianowania zasięga opinji lekarza urzędowego co do stanu zdrowia kandydata.

§ 4. Służba przygotowawcza więzienna trwa zasadniczo rok. W czasie tej służby kandydat winien zapoznać się z agendami wszystkich działów administracji więziennej, oraz z manipulacją kancelaryjno-biurową. O wyniku służby przygotowawczej orzeka na podstawie sprawozdania naczelnika więzienia władza powołana do mianowania.

Sprawozdanie winno zawierać ocenę pilności i uzdolnienia praktykanta, oraz jego zachowanie się w służbie i poza służbą.

W razie ujemnego wyniku służby przygotowawczej może władza, powołana do mianowania, zwolnić kandydata ze służby lub orzec przedłużenie służby przygotowawczej, jednak najwyżej na przeciąg dalszych dwóch lat. Jeżeli ponowna ocena wypadnie ujemnie, należy kandydata zwolnić ze służby.

§ 5. Po ukończeniu pierwszego, a przed upływem trzeciego roku służby przygotowawczej z dodatnim wynikiem, winien praktykant poddać się egzaminowi.

Podania o dopuszczenie do egzaminu należy wnosić do Ministerstwa Sprawiedliwości drogą służbową. Naczelnik więzienia dołącza do podania sprawozdanie o wyniku służby przygotowawczej (§ 4).

Władze więzienne II instancji udzielają swojej opinji. O dopuszczeniu do egzaminu orzeka Ministerstwo Sprawiedliwości i wyznacza termin egzaminu, oraz komisarzy egzaminacyjnych i o terminie zawiadamia kandydata.

§ 6. Komisją egzaminacyjną ustanawia się przy Ministerstwie Sprawiedliwości.

Komisja egzaminacyjna składa się z przewodniczącego i dwóch komisarzy egzaminacyjnych. Przewodniczącego komisji i jego zastępcę, oraz odpowiednią ilość komisarzy egzaminacyjnych mianuje Minister Sprawiedliwości z grona urzędników Ministerstwa Sprawiedliwości.

Przewodniczącemu służy prawo egzaminowania.

Kolejność egzaminowania oznacza przewodniczący.

§ 7. Egzamin jest pisemny i ustny.

Egzamin ustny winien odbyć się najpóźniej w terminie trzydniowym po pisemnym.

Egzamin pisemny polega na wypracowaniu jednego tematu z zakresu więzienioznawstwa, z działu gospodarczego, z działu pracy więźniów lub z kasowości więziennej.

Przy wyborze przedmiotu winna komisja baczyć na to, aby kandydat o zwykłem uzdolnieniu mógł wypracować zadanie w przeciągu 6 godzin.

Egzamin pisemny odbywa się w lokalu urzędowym pod nadzorem jednego z członków komisji, lub innego wyznaczonego urzędnika. Kandydat winien mieć możność korzystania z odpowiednich ustaw i rozporządzeń według uznania komisji. Wszelka inna pomoc, w szczególności porozumiewanie się kandydatów między sobą, lub innemi osobami, jest wzbronione.

Egzamin pisemny może składać równocześnie kilku kandydatów.

§ 8. Przedmiotem egzaminu ustnego jest:

1) więzienioznawstwo; ustawa więzienna i regulamin;

2) znajomość przepisów gospodarstwa więziennego;

3) organizacja i księgowość działu pracy wraz z odnośnemi przepisami;

4) przepisy rachunkowe i kasowe;

5) ogólna znajomość ustawy konstytucyjnej;

6) przepisy o państwowej służbie cywilnej, ogólna znajomość przepisów dyscyplinarnych, uposażeniowych i emerytalnych;

7) higjena i ratownictwo;

8) główne zasady prawa karnego i ustawy o postępowaniu karnem;

9) przepisy kancelaryjno-manipulacyjne.

Program poszczególnych przedmiotów wyda Minister Sprawiedliwości.

Prócz tego winien kandydat na egzaminie ustnym uzasadnić załatwienie tematu egzaminu pisemnego.

Komisja egzaminacyjna winna zwrócić szczególną uwagę, czy i w jakim stopniu kandydat posiada zdolność pojmowania i praktycznego zastosowania obowiązujących ustaw i przepisów.

Egzamin ustny odbywa się z każdym kandydatem zosobna i nie może trwać ze wszystkich przedmiotów dłużej, niż dwie godziny.

§ 9. Jeżeli komisja egzaminacyjna uzna wypracowanie pisemne jednomyślnie za nieudałe, uważa się egzamin za niezłożony i kandydat bez egzaminu ustnego oddala się ze stopniem "niedostatecznie".

W przeciwnym razie po odbyciu egzaminu ustnego, stwierdza się wynik z równomiernem uwzględnieniem pisemnego i ustnego egzaminu.

Wynik egzaminu oznacza się stopniami:

1) "bardzo dobry", jeżeli kandydat wykazał wybitną i bardzo dokładną znajomość przedmiotów egzaminacyjnych,

2) "dobry", jeżeli kandydat wykazał dokładną znajomość przedmiotów egzaminacyjnych,

3) "dostateczny", jeżeli wiadomości kandydata są wystarczające,

4) "niedostateczny", jeżeli wiadomości kandydata są niewystarczające.

W razie niedostatecznego wyniku egzaminu ustnego komisja oznacza termin powtórnego egzaminu. Termin ten nie może być krótszy niż pół roku, nie dłuższy zaś jak rok.

W razie ponownego niedostatecznego wyniku egzaminu powtarzać nie wolno.

Uchwały komisji egzaminacyjnej zapadają większością głosów i są ostateczne. Egzaminatorzy głosują według kolejności, w jakiej egzaminowali, ostatni głos daje przewodniczący. Egzaminatorom służy głos zależnie od ilości reprezentowanych przez nich przedmiotów.

§ 10. Z przebiegu egzaminu sporządza się protokół, do którego wpisuje się skład komisji egzaminacyjnej, temat egzaminu pisemnego, - ocenę tego tematu, pytania egzaminu ustnego i ocenę poszczególnych odpowiedzi, tudzież wynik egzaminu.

§ 11. Na dowód złożenia egzaminu otrzymuje kandydat świadectwo sporządzone według dołączonego wzoru.

Świadectwo winno być podpisane przez członków komisji i zaopatrzone pieczęcią Ministerstwa Sprawiedliwości.

§ 12. Kandydatom, którzy pełnią służbę nie w siedzibie komisji egzaminacyjnej i poddają się po raz pierwszy egzaminowi należą się normalne diety i koszty podróży.

§ 13. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Równocześnie tracą moc obowiązującą dotychczasowe przepisy, wydane w przedmiocie, unormowanym niniejszem rozporządzeniem.

ZAŁĄCZNIK 

ŚWIADECTWO.

L. protokółu egzaminacyjnego ........

Pan .......................................................

(charakter służbowy)..........................................

poddał się w dniach...........................................

na zasadzie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września

1925 r. (Dz U. R. P. № 103, poz. 723) egzaminowi na stanowisko

II kategorji w służbie więziennej i złożył go z wynikiem

..............................................................

Warszawa, dnia ........... 192....r.

Przewodniczący Komisji:

Komisarze egzaminacyjni:

(Pieczęć)

• Identyfikator: Dz.U.1925.103.723
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Służba przygotowawcza i egzamin kandydatów na stanowiska II kategorji w służbie więziennej.
• Data aktu: 16/09/1925
• Data ogłoszenia: 12/10/1925
• Data wejścia w życie: 12/10/1925