Decyzja 2000/147/WE wykonująca dyrektywę Rady 89/106/EWG w odniesieniu do klasyfikacji odporności wyrobów budowlanych na działanie ognia

DECYZJA KOMISJI

z dnia 8 lutego 2000 r.

wykonująca dyrektywę Rady 89/106/EWG w odniesieniu do klasyfikacji odporności wyrobów budowlanych na działanie ognia

(notyfikowana jako dokument nr C(2000) 133)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2000/147/WE)

(Dz.U.UE L z dnia 23 lutego 2000 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych⁽¹⁾, zmienioną dyrektywą 93/68/EWG⁽²⁾, w szczególności jej art. 3, 6 i 20,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Art. 3 ust. 2 i 3 dyrektywy 89/106/EWG stanowi, iż w celu uwzględnienia zróżnicowanych poziomów zabezpieczenia obiektów budowlanych, mogących występować na poziomie krajowym, regionalnym lub lokalnym, dla każdego zasadniczego wymogu można ustalać klasy dokumentów interpretacyjnych 89/106/EWG. Dokumenty te zostały opublikowane jako "Komunikat Komisji w odniesieniu do dokumentów interpretacyjnych dyrektywy Rady 89/106/EWG⁽³⁾".

(2) Podpunkt 4.2.1 dokumentu interpretacyjnego nr 2 uzasadnia potrzebę ustalenia zróżnicowanych poziomów zasadniczego wymogu w zależności od rodzaju, wykorzystania i usytuowania obiektu budowlanego, jego rozkładu oraz dostępu do sprzętu ratowniczego.

(3) Podpunkt 2.2 dokumentu interpretacyjnego nr 2 wymienia kilka powiązanych z sobą środków mających na celu spełnienie zasadniczego wymogu "bezpieczeństwa pożarowego", przyczyniających się wspólnie do określenia strategii bezpieczeństwa pożarowego, która może być realizowana w zróżnicowany sposób w Państwach Członkowskich.

(4) Podpunkt 4.2.3.3 dokumentu interpretacyjnego nr 2 podaje, jako jeden ze środków rozpowszechnionych w Państwach Członkowskich, ograniczenie powstawania i rozprzestrzeniania się ognia i dymu w pomieszczeniu (lub na danym obszarze), w którym powstał, kiedy zostanie ograniczone pełne rozwinięcie się ognia w wyrobach budowlanych.

(5) Ustalenie klas wymogów zasadniczych zależy częściowo od poziomu takiego ograniczenia.

(6) Poziom tego ograniczenia może być wyrażony tylko przez zróżnicowane poziomy reakcji na ogień dotyczące wyrobów budowlanych w ich docelowym zastosowaniu.

(7) Zgodnie z ppkt. 4.3.1.1 dokumentu interpretacyjnego nr 2 dla umożliwienia oceny reakcji na ogień dotyczącej wyrobów budowlanych opracowane zostanie zharmonizowane rozwiązanie, które może stosować badania pełne lub prób laboratoryjnych, zestawione z odpowiednimi scenariuszami pożaru rzeczywistego.

(8) Zharmonizowane rozwiązanie znajduje się w systemie klas, które nie są zawarte w dokumencie interpretacyjnym.

(9) System klas określony w tym celu odnosi się do kilku procedur badawczych, znanych już europejskim organizacjom normalizacyjnym.

(10) Decyzja Komisji 94/611/WE z dnia 9 września 1994 r. wykonująca art. 20 dyrektywy 89/106/EWG w sprawie wyrobów budowlanych⁽⁴⁾ określająca system klas, nie podaje progów klas B, C i D, ponieważ badanie pojedynczych płonących przedmiotów stanowiących jego pozycje nie było jeszcze wystarczająco opracowane w tym czasie.

(11) Ponieważ niezbędne dane są dostępne, decyzja 94/611/WE powinna być z tego powodu zastąpiona przez nową decyzję, zawierającą progi klas oraz pewne dostosowania do postępu technicznego; w przyszłości powinny być podane w normie europejskiej lub decyzji Komisji, w oparciu o porozumienie między Komisją a Państwami Członkowskimi i w konsultacji z CEN/CENELEC i EOTA alternatywne procedury badań.

(12) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Budownictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

1. Gdy docelowe zastosowanie wyrobu budowlanego jest takie, iż przyczynia się do powstawania i rozprzestrzeniania się ognia i dymu w pomieszczeniu (lub na obszarze) powstania pożaru lub poza nim, to taki wyrób powinien być klasyfikowany z uwzględnieniem jego reakcji na ogień oraz z uwzględnieniem systemu klasyfikacyjnego wymienionego w tabeli 1 i 2 Załącznika.

2. Wyroby powinny być rozpatrywane pod kątem ich zastosowania końcowego.

Jeśli klasyfikacja oparta na badaniach zharmonizowanych i kryteriach wymienionych w tabelach 1 i 2 Załącznika nie jest właściwa, wówczas można się odwoływać, w ramach procedury dla badań alternatywnych, na jeden lub kilka odnośnych scenariuszy (reprezentatywnych badań standardowych odzwierciedlających uzgodniony scenariusz zagrożenia).

Artykuł  2

Decyzja 94/611/WE traci moc.

Odwołania do uchylonej decyzji należy traktować jako odwołania do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 lutego 2000 r.

	W imieniu Komisji
	Erkki LIIKANEN
	Członek Komisji

_________

⁽¹⁾ Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 12.

⁽²⁾ Dz.U. L 220 z 30.8.1993, str. 1.

⁽³⁾ Dz.U. C 62 z 28.2.1994, str. 1.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 241 z 16.9.1994, str. 25.

ZAŁĄCZNIK ¹

Symbole(1)

ΔT	przyrost temperatury
Δm	strata masy
tf	czas utrzymywania się płomienia
PCS	potencjał cieplny brutto
FIGRA	Tempo rozprzestrzeniania się ognia
THR600s	całkowite uwolnienie się ciepła
LFS	poprzeczne rozprzestrzenianie się płomienia
SMOGRA	tempo powstawania ognia
TSP600s	powstawanie dymu
Fs	rozprzestrzenianie się płomienia

Definicje

"Materiał": substancja pojedyncza lub jednorodnie rozproszona mieszanina substancji, na przykład metal, kamień, drewno, beton, wełna mineralna z jednorodnie rozproszonym spoiwem, polimery.

"Produkt jednorodny": produkt składający się z pojedynczego materiału, mający jednakową gęstość i skład całkowity produktu.

"Produkt niejednorodny": produkt niespełniający wymagań produktu jednorodnego. Jest to produkt złożony z jednego lub kilku istotnych komponentów i składający się lub nie z istotnych komponentów.

"Komponent istotny": materiał, który stanowi istotną część produktu niejednorodnego. Warstwa o masie na jednostkę powierzchni ≥ 1,0 kg/m² lub grubość ≥ 1,0 mm uważana jest za komponent istotny.

"Komponent nieistotny": materiał, który nie stanowi istotnej części produktu niejednorodnego. Warstwa, której masa na jednostkę powierzchni < 1,0 kg/m² i grubości < 1,0 mm uważana jest za komponent nieistotny.

Dwie warstwy nieistotne lub więcej przylegające do siebie (tzn. z komponentami nieistotnymi między warstwami) uważane są jako jeden komponent nieistotny, dlatego muszą one razem odpowiadać wymaganiom dla warstwy będącej komponentem nieistotnym.

Dla komponentów nieistotnych czynione jest następujące rozróżnienie między wewnętrznymi komponentami nieistotnymi i zewnętrznymi komponentami nieistotnymi:

"Wewnętrzny komponent nieistotny": komponent nieistotny pokryty obustronnie, przez co najmniej jeden komponent istotny.

"Zewnętrzny komponent nieistotny": komponent nieistotny nie pokryty na jednej stronie komponentem istotnym.

Tabela 1

KLASY ODPORNOŚCI NA DZIAŁANIE OGNIA WYROBÓW BUDOWLANYCH Z WYJĄTKIEM POKRYĆ PODŁOGOWYCH, WYROBÓW IZOLACJI TERMICZNEJ, RUR PRZEWODOWYCH ORAZ KABLI ELEKTRYCZNYCH

Klasa	Metoda(-y) badań	Kryteria klasyfikacji	Klasyfikacja dodatkowa
A1	EN ISO 1182(1) oraz	ΔT ≤ 30 °C oraz ∆ m ≤ 50% oraz tf= 0 (tzn. brak długotrwałego palenia się)	-
	EN ISO 1716	PCS ≤ 2,0 MJ.kg-1 oraz(1) PCS ≤ 2,0 MJ.kg-1 oraz(2)(2a) PCS ≤ 1,4 MJ.m-2 oraz(3) PCS ≤ 2,0 MJ.kg-1 (4)	-
A2	EN ISO 1182(1) lub	ΔT ≤ 50 °C oraz ∆ m ≤ 50% oraz tf ≤ 20 s	-
	EN ISO 1716 oraz	PCS ≤ 3,0 MJ.kg-1 oraz(1) PCS ≤ 4,0 MJ.m-2 oraz(2) PCS ≤ 4,0 MJ.m-2 oraz(3) PCS ≤ 3,0 MJ.kg-1 (4)	-
	EN 13823 (SBI)	FIGRA ≤ 120 W.s-1 oraz LFS < krawędzi próbki oraz THR600s ≤ 7,5 MJ	Produkcja dymu(5) i płonące kropelki / cząsteczki(6)
B	EN 13823 (SBI) i	FIGRA ≤ 120 W.s-1 i LFS < krawędzi próbki i THR600s ≤ 7,5 MJ	Produkcja dymu(5) i płonące kropelki / cząsteczki(6)
	EN ISO 11925-2(8) Ekspozycja = 30 s	Fs ≤ 150 mm w ciągu 60 s
C	EN 13823 (SBI) i	FIGRA ≤ 250 W.s-1 i LFS < krawędzi próbki i THR600s ≤ 15 MJ	Produkcja dymu(5) i płonące kropelki / cząsteczki(6)
	EN ISO 11925-2(8): Ekspozycja = 30 s	Fs ≤ 150 mm w ciągu 60 s
D	EN 13823 (SBI) i	FIGRA ≤ 750 W.s-1	Produkcja dymu(5) i płonące kropelki / cząsteczki(6)
	EN ISO 11925-2(8): Ekspozycja = 30 s	Fs ≤ 150 mm w ciągu 60 s
E	EN ISO 11925-2(8) Ekspozycja = 15 s	Fs ≤ 150 mm w ciągu 20 s	Płonące kropelki / cząsteczki(7)
F	Bez określania właściwości
(1) Dla wyrobów jednorodnych i komponentów istotnych wyrobów / produktów niejednorodnych.
(2) Dla każdego komponentu zewnętrznego wyrobów niejednorodnych.
(2a) Alternatywnie, każdy komponent zewnętrzny nieistotny, mający PCS ≤ 2,0 MJ.m-2, pod warunkiem, że wyrób odpowiada następującym kryteriom normy EN 13823 (SBI): FIGRA ≤ 20 W.s-1, LFS < krawędź próbki, THR600s ≤ 4,0 MJ i s1 i d0.
(3) Dla każdego komponentu nieistotnego wyrobów niejednorodnych.
(4) Dla wyrobu jako całości.
(5) s1 = SMOGRA ≤ 30 m2.s-2 i TSP600s ≤ 50 m2; s2 = SMOGRA ≤ 180 m2.s-2 oraz TSP600 ≤ 200 m2; s3 różne od s1 i od s2.
(6) d0 = bez płonących kropelek / cząsteczek w EN 13823 (SBI) w ciągu 600s; d1 = bez płonących kropelek / cząsteczek utrzymujących się dłużej niż 10s w EN 13832 (SBI) w czasie 600s; d2 = ani d0 ani d1; zapalenie się papieru w EN ISO 11925-2 daje w efekcie klasyfikację d2.
(7) Przechodzi = brak palenia się papieru (bez klasyfikacji); nie przechodzi = palenie się papieru (klasyfikacja d2).
(8) W warunkach ataku powierzchni ogniem i, jeśli odpowiednie dla zastosowania docelowego wyrobu, ataku krawędzi ogniem.

Tabela 2

KLASY REAKCJI NA OGIEŃ DLA WYKŁADZIN PODŁOGOWYCH

Klasa	Metoda(-y) badań	Kryteria klasyfikacji	Klasyfikacja dodatkowa
A1FL	EN ISO 1182(1) oraz	ΔT ≤ 30 °C oraz ∆ m ≤ 50% oraz tf= 0 (tzn. brak długotrwałego palenia się)	-
	EN ISO 1716	PCS ≤ 2,0 MJ.kg-1 oraz(1) PCS ≤ 2,0 MJ.kg-1 oraz(2) PCS ≤ 1,4 MJ.m-2 oraz(3) PCS ≤ 2,0 MJ.kg-1 (4)	-
A2FL	EN ISO 1182(1) lub	ΔT ≤ 50 °C oraz ∆ m ≤ 50% oraz tf ≤ 20 s	-
	EN ISO 1716 oraz	PCS ≤ 3,0 MJ.kg-1 oraz(1) PCS ≤ 4,0 MJ.m-2 oraz(2) PCS ≤ 4,0 MJ.m-2 oraz(3) PCS ≤ 3,0 MJ.kg-1 (4)	-
	EN ISO 9239-1(5)	Strumień krytyczny(6) ≥ 8,0 kW.m-2	Produkcja dymu(7)
BFL	EN ISO 9239-1(5) oraz	Strumień krytyczny(6) ≥ 8,0 k.W.m-2	Produkcja dymu(7)
	EN ISO 11925-2(8) Ekspozycja = 15 s	Fs ≤ 150 mm w ciągu 20 s
CFL	EN ISO 9239-1(5) oraz	Strumień krytyczny(6) ≥ 4,5 kW.m-2	Produkcja dymu(7)
	EN ISO 11925-2(8) Ekspozycja = 15 s	Fs ≤ 150 mm w ciągu 20 s
DFL	EN ISO 9239-1(5) oraz	Strumień krytyczny(6) ≥ 3,0 kW.m-2	Produkcja dymu(7)
	EN ISO 11925-2(8) Ekspozycja = 15 s	Fs ≤ 150 mm w ciągu 20 s
EFL	EN ISO 11925-2(8) Ekspozycja = 15 s	Fs ≤ 150 mm w ciągu 20 s
FFL	Bez określania właściwości
(1) Dla wyrobów jednorodnych i istotnych komponentów wyrobów niejednorodnych.
(2) Dla wszystkich komponentów zewnętrznych nieistotnych wyrobów niejednorodnych.
(3) Dla wszystkich komponentów wewnętrznych nieistotnych wyrobów niejednorodnych.
(4) Dla wyrobu jako całość.
(5) Czas trwania badania = 30 minut.
(6) Strumień (przepływ) krytyczny określony jest jako przepływ promieniowy, którego płomień gaśnie lub przepływ promieniowy po 30 minutach badania, ten, który jest niższy (tzn. przepływ odpowiadający najdalszemu zasięgowi płomienia).
(7) s1 = Dym ≤ 750% min; s2 = nie s1.
(8) W warunkach ataku powierzchni ogniem i, jeśli odpowiednie dla zastosowania docelowego wyrobu, ataku krawędzi ogniem.

Tabela 3

KLASY ODPORNOŚCI NA DZIAŁANIE OGNIA DLA WYROBÓW IZOLACJI TERMICZNEJ RURY PRZEWODOWEJ

Klasa	Metoda(-y) badań	Kryteria klasyfikacji	Klasyfikacja dodatkowa
A1L	EN ISO 1182(1);	∆ T ≤ 30 °C; oraz	-
	oraz	∆ m ≤ 50 %; oraz
		tF = 0 (tj. brak długotrwałego palenia się)
	EN ISO 1716	PCS ≤ 2,0 MJ.kg-1(1) oraz
		PCS ≤ 2,0 MJ.kg-1(2) oraz
		PCS ≤ 1,4 MJ.m;-2(3) oraz
		PCS ≤ 2,0 MJ.kg-1(4)
A2L	EN ISO 1182(1);	∆ T ≤ 50 °C; oraz	-
	lub	∆ m ≤ 50 %; oraz tf ≤ 20 s
	EN ISO 1716;	PCS ≤ 3,0 MJ.kg-1(1) oraz
	oraz	PCS ≤ 4,0 MJ.m;-2(2) oraz
		PCS ≤ 4,0 MJ.m;-2(3) oraz
		PCS ≤ 3,0 MJ.kg-1(4)
	EN 13823 (SBI)	FIGRA ≤ 270 W.s-1; oraz	Produkcja dymu(5)
		LFS < krawędź próbki; oraz	i płonące
		THR600s ≤ 7,5 MJ	kropelki/cząsteczki(6)
BL	EN 13823 (SBI);	FIGRA ≤ 270 W.s-1; oraz	Produkcja dymu(5) i
	oraz	LFS < krawędź próbki; oraz	płonące
		THR600s ≤ 7,5 MJ	kropelki/cząsteczki(6)
	EN ISO 11925-2:(8)	Fs ≤ 150 mm w ciągu 60 s
	Ekspozycja = 30 s
CL	EN 13823 (SBI);	FIGRA ≤ 460 W.s-1; oraz	Produkcja dymu(5) i
	oraz	LFS < krawędź próbki; oraz	płonące
		THR600s ≤ 15 MJ	kropelki/cząsteczki(6)
	EN ISO 11925-2:(8)	Fs ≤ 150 mm w ciągu 60 s
	Ekspozycja = 30 s
DL	EN 13823 (SBI);	FIGRA ≤ 2100 W.s-1	Produkcja dymu(5) i
	oraz	THR600s ≤ 100 MJ	płonące
	EN ISO 11925-2:(8)	Fs ≤ 150 mm w ciągu 60 s	kropelki/cząsteczki(6)
	Ekspozycja = 30 s
EL	EN ISO 11925-2(8):	Fs ≤ 150 mm w ciągu 20 s	Płonące
	Ekspozycja = 15 s		kropelki/cząsteczki(7)
FL	Bez określania właściwości
(1) Dla wyrobów jednorodnych i istotnych składników wyrobów niejednorodnych.
(2) Dla każdego składnika zewnętrznego wyrobów niejednorodnych.
(3) Dla każdego składnika wewnętrznego wyrobów niejednorodnych.
(4) Dla wyrobu jako całości.
(5) s1 = SMOGRA ≤ 105 m2.s-2 oraz TSP600s ≤ 250 m2; s2 = SMOGRA ≤ 580 m2.s-2 oraz TSP600s ≤ 1.600 m2; s3 różne od s1 lub s2.
(6) d0 = bez płonących kropelek/cząsteczek w EN13823 (SBI) w ciągu 600 s; d1 = bez płonących kropelek/cząsteczek utrzymujących się dłużej niż 10 s w EN13823 (SBI) w czasie 600 s; d2 = ani d0 ani d1; zapalenie się papieru w EN ISO 11925-2 daje w efekcie klasyfikację d2.
(7) Przechodzi = brak palenia się papieru (bez klasyfikacji); nie przechodzi = palenie się papieru (klasyfikacja d2).
(8) W warunkach ataku powierzchni ogniem i stosownie do zastosowania docelowego wyrobu ataku krawędzi ogniem.

Tabela 4

KLASY ODPORNOŚCI KABLI ELEKTRYCZNYCH NA DZIAŁANIE OGNIA

Klasa	Metoda(-y) badań	Kryteria klasyfikacji	Klasyfikacja dodatkowa
Aca	EN ISO 1716	PCS ≤ Ü 2,0 MJ/kg(1)
B1ca	FIPEC20 Scen 2(5) oraz	FS ≤ Ü 1,75 m oraz THR1.200s ≤ Ü 10 MJ oraz Maksymalne HRR ≤ Ü 20 kW oraz FIGRA ≤ Ü 120 Ws-1	Produkcja dymu(2)(6) i płonące kropelki/cząsteczki(3) oraz kwasowość(4)(8)
	EN 60332-1-2	H ≤ Ü 425 mm
B2ca	FIPEC20 Scen 1(5) oraz	FS ≤ Ü 1,5 m oraz THR1.200s ≤ Ü 15 MJ oraz Maksymalne HRR ≤ Ü 30 kW oraz FIGRA ≤ Ü 150 Ws-1	Produkcja dymu(2)(7) i płonące kropelki/cząsteczki(3) oraz kwasowość(4)(8)
	EN 60332-1-2	H ≤ Ü 425 mm
Cca	FIPEC20 Scen 1(5) oraz	FS ≤ Ü 2,0 m oraz THR1.200s ≤ Ü 30 MJ oraz Maksymalne HRR ≤ Ü 60 kW oraz FIGRA ≤ Ü 300 Ws-1	Produkcja dymu(2)(7) i płonące kropelki/cząsteczki(3) oraz kwasowość(4)(8)
	EN 60332-1-2	H ≤ Ü 425 mm
Dca	FIPEC20 Scen 1(5) oraz	THR1.200s ≤ Ü 70 MJ oraz Maksymalne HRR ≤ Ü 400 kW oraz FIGRA ≤ Ü 1.300 Ws-1	Produkcja dymu(2)(7) i płonące kropelki/cząsteczki(3) oraz kwasowość(4)(8)
	EN 60332-1-2	H ≤ Ü 425 mm
Eca	EN 60332-1-2	H ≤ Ü 425 mm
Fca	Odporność nieokreślona
(1) Dla wyrobu jako całości, z wyłączeniem materiałów metalicznych, oraz dla wszelkich jego komponentów zewnętrznych (np. osłon).
(2)s1 = TSP1.200 ≤ Ü 50 m2oraz maksymalne SPR ≤ Ü 0,25 m2/s.
s1a = s1 oraz przepuszczalność zgodna z EN 61034-2 ≥ Ý 80 %.
s1b = s1 oraz przepuszczalność zgodna z EN 61034-2 ≥ Ý 60 % < 80 %.
s2 = TSP1.200 ≤ Ü 400 m2oraz maksymalne SPR ≤ Ü 1,5 m2/s.
s3 = ani s1, ani s2.
(3) Dla FIPEC20 scenariusz 1 oraz 2: d0 = bez płonących kropelek/cząsteczek w ciągu 1.200 s; d1 = bez płonących kropelek/cząsteczek utrzymujących się dłużej niż 10 s w ciągu 1.200 s; d2 = ani d0, ani d1.
(4) EN 50267-2-3: a1 = przewodność < 2,5 μS/mm oraz pH > 4,3; a2 = przewodność < 10 μS/mm oraz pH > 4,3; a3 = ani a1, ani a2.
Brak deklaracji = odporność nieokreślona.
(5) Przepływ powietrza w pomieszczeniu powinien zostać ustawiony na 8.000 ± 800 l/min.
FIPEC20 scenariusz 1 = prEN 50399-2-1 z montażem i mocowaniem jak podano poniżej.
FIPEC20 scenariusz 2 = prEN 50399-2-2 z montażem i mocowaniem jak podano poniżej.
(6) Klasa dymu określona dla klasy kabli B1ca musi zostać stwierdzona na podstawie testu FIPEC20 scenariusz 2.
(7) Klasa dymu określona dla klasy kabli B2ca, Cca, Dca musi zostać stwierdzona na podstawie testu FIPEC20 scenariusz 1.
(8) Pomiar niebezpiecznych właściwości gazów powstałych w przypadku pożaru, które ograniczają możliwość narażonych na nie osób do podjęcia skutecznych działań w celu ucieczki, a nie opis toksyczności tych gazów.

WARUNKI MONTAŻU I MOCOWANIA ORAZ DEFINICJE PARAMETRÓW TESTOWYCH W ODNIESIENIU DO KABLI ELEKTRYCZNYCH (ZGODNIE Z PRZYPISEM⁽⁵⁾ TABELI 4).

1. Warunki montażu i mocowania

1.1. Montaż próbki testowej ogólny dla klas B1_ca, B2_ca, C_ca i D_ca

Kable powinny zostać zamontowane na przedniej stronie standardowej drabiny (EN 50266-1). Należy zastosować kable o długości 3,5 m. Dolna część kabli elektrycznych powinna znajdować się 20 cm poniżej dolnej krawędzi palnika. Kable powinny zostać umieszczone na środku drabiny (biorąc pod uwagę jej szerokość).

Każdy kawałek lub zwój testowy powinien zostać przymocowany indywidualnie do każdego szczebla drabiny przy pomocy metalowego drutu (stalowego lub miedzianego). Dla kabli o średnicy nie większej niż 50 mm, należy zastosować drut, którego średnica jest nie mniejsza niż 0,5 mm i nie większa niż 1,0 mm. Dla kabli o średnicy większej niż 50 mm należy zastosować drut, którego średnica jest nie mniejsza niż 1,0 mm i nie większa niż 1,5 mm.

Przy montowaniu kawałków testowych pierwszy z nich powinien zostać umieszczony w przybliżeniu na środku drabiny, a kolejne powinny być dodawane po obu jego stronach, tak aby cały zestaw kawałków był symetrycznie rozstawiony względem osi drabiny.

Odstępy oraz sposób sporządzenia zwoi objaśnione są poniżej.

W odstępach 25 cm należy nakreślić poziome linie, które pozwolą na pomiar rozprzestrzeniania się płomienia w zależności od czasu. Pierwsza z tych linii (czyli linia zero) powinna być na tej samej wysokości, co palnik.

Kable powinny być zamontowane w następujący sposób, w zależności od wnioskowanej klasy odporności.

1.1.1. Klasy B2_ca, C_ca oraz klasa D_ca

Wybór procesu montowania uzależniony jest od średnicy kabla elektrycznego, zgodnie z opisem tabeli 4.1.

Tabela 4.1.

SPOSÓB MONTOWANIA W ZALEŻNOŚCI OD ŚREDNICY KABLA

Średnica kabla	Sposób montowania
Nie mniejsza niż 20 mm	20 mm odstępu między kablami
Między 5 a 20 mm	Odstęp między kablami równy średnicy kabla
Nie większa niż 5 mm	Kable powinny zostać zwinięte w zwoje o średnicy 10 mm. Zwoje nie powinny być skręcone. Odstęp między zwojami powinien wynosić 10 mm

Wartości progowe ustala się przy zaokrągleniu średnicy do najbliższego mm, z wyjątkiem kabli o średnicy mniejszej niż 5 mm, w przypadku których nie należy zaokrąglać średnicy.

W celu ustalenia ilości długości danego kabla na test stosuje się następujące wzory:

1.1.1.1. Dla kabli o średnicy nie mniejszej niż 20 mm

Ilość kabli, N, oblicza się według wzoru:

......................................................... wzór 1

gdzie:

d_cjest średnicą kabla (wyrażoną w mm i zaokrągloną do najbliższego mm),

funkcja "int" = liczba całkowita wyniku (czyli wynik zaokrąglony w dół do najbliższej liczby całkowitej).

1.1.1.2. Dla kabli o średnicy większej niż 5 mm i mniejszej niż 20 mm

Ilość kabli, N, oblicza się według wzoru:

......................................................... wzór 2

gdzie:

d_cjest średnicą kabla (wyrażoną w mm i zaokrągloną),

funkcja "int" = liczba całkowita wyniku (czyli wynik zaokrąglony w dół do najbliższej liczby całkowitej).

1.1.1.3. Dla kabli o średnicy nie większej niż 5 mm

Ilość 10 milimetrowych zwojów kabli, N_bu, oblicza się według wzoru:

............................................... wzór 3

A więc należy zamontować 15 zwojów, przy czym odstęp między dwoma zwojami powinien wynosić 10 mm.

Ilość kabli w każdym zwoju (n) oblicza się według wzoru:

..................................................................... wzór 4

gdzie:

d_cjest średnicą kabla (wyrażoną w mm i niezaokrągloną).

Ilość długości kabla (CL) dla drutów lub kabli o średnicy mniejszej niż 5 mm będzie zatem wynosić:

CL = n × 15 ........................................................................ wzó 5

1.1.1.4. Całkowita długość kabla na test

Całkowitą długość L (w m) na test oblicza się według wzoru:

L = n × 15 × 3,5 dla d_c ≤ Ü 5 mm

lub

L = N × 3,5 dla d_c > 5 mm .................................................. wzór 6

1.1.2. Klasa B1_ca

Na tylniej stronie korytka do prowadzenia kabli należy zamontować niepalną płytę z krzemianu wapnia o gęstości 870 ± 50 kg/m³ oraz grubości 11 ± 2 mm. Płyta ta może zostać zmontowana z dwóch części.

We wszystkich innych aspektach montowanie kabli odbywa się w identyczny sposób jak w przypadku klas B2_ca, C_ca i D_ca.

2. Definicje parametrów testowych

Tabela 4.2.

DEFINICJE PARAMETRÓW TESTOWYCH DLA FIPEC₂₀ SCENARIUSZ 1 I 2

Wszystkie uwzględniane parametry oblicza się w ciągu 20 minut od rozpoczęcia testu (zapalenia palnika).

Parametr	Objaśnienie
Rozpoczęcie testu	Zapalenie palnika
Koniec testu	20 minut po zapaleniu palnika (koniec czasu dla obliczania parametrów)
HRRsm30, kW	Tempo uwalniania się ciepła uśrednione przy pomocy 30-sek. średniej ruchomej
SPRsm60, m2/s	Tempo wytwarzania dymu uśrednione przy pomocy 60-sek. średniej ruchomej
Maksymalne HRR, kW	Maksymalne HRRsm30 między początkiem i końcem testu, z wyłączeniem wpływu źródła zapłonu
Maksymalne SPR, m2/s	Maksymalne SPRsm60 między początkiem i końcem testu
THR1.200, MJ	Całkowite uwolnienie się ciepła (HRRsm30) między początkiem i końcem testu, z wyłączeniem wpływu źródła zapłonu
TSP1.200, m2	Całkowite wytwarzanie dymu (HRRsm60) między początkiem i końcem testu
FIGRA, W/s	Tempo rozprzestrzeniania się ognia (ang. FIre Growth RAte), zdefiniowane jako iloraz HRRsm30, z wyłączeniem wpływu źródła zapłonu, i czasu. Wartości progowe to: HRRsm30 = 3 kW i THR = 0,4 MJ
SMOGRA, cm2/s2	Tempo wydzielania dymu (SMOke Growth RAte) zdefiniowane jako iloraz SPRsm60 i czasu pomnożony przez 10.000. Wartości progowe to: SPRsm60 = 0,1 m2/s i TSP = 6 m2
PCS	Potencjał cieplny brutto
FS	Rozprzestrzenianie się płomienia (zasięg szkód)
H	Rozprzestrzenianie się płomienia
FIPEC	Odporność kabli elektrycznych na działanie ognia

_________

⁽¹⁾ Charakterystyki te ustalone będą z uwzględnieniem odpowiedniej procedury badania.

1 Załącznik:

-zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2003/632/WE z dnia 26 sierpnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.220.5) zmieniającej nin. decyzję z dniem notyfikacji.

- zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2006/751/WE z dnia 27 października 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.305.8) zmieniającej nin. decyzję z dniem notyfikacji.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2000.50.14
• Rodzaj: Decyzja
• Tytuł: Decyzja 2000/147/WE wykonująca dyrektywę Rady 89/106/EWG w odniesieniu do klasyfikacji odporności wyrobów budowlanych na działanie ognia
• Data aktu: 08/02/2000
• Data ogłoszenia: 23/02/2000
• Data wejścia w życie: 23/02/2000, 01/05/2004