Język postępowania: francuski(2023/C 223/42)
(Dz.U.UE C z dnia 26 czerwca 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: IB (przedstawiciel: N. de Montigny, avocate)
Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)
Żądania
Skarżący wnosi do Sądu o:
- orzeczenie
- stwierdzenia nieważności decyzji dyrektora Departamentu Zasobów Ludzkich EUIPO z dnia 11 kwietnia 2022 r. dotyczącej wykonania wyroku T-22/20 z dnia 13 października 2021 r. na podstawie art. 266 TFUE i odmawiającej wznowienia postępowania w sprawie stwierdzenia niezdolności do pracy skarżącego;
- w razie potrzeby, w zakresie, w jakim uważa się, że należy przedstawić dodatkowe informacje, stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 2 listopada 2022 r. oddalającej zażalenie wniesione na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego w dniu 8 lipca 2022 r.;
- wyznaczenie z urzędu trzeciego lekarza;
- zobowiązanie strony pozwanej przynajmniej do:
- wznowienia postępowania w sprawie stwierdzenia niezdolności do pracy na etapie powoływania komisji ds. inwalidztwa;
- w międzyczasie i w oczekiwaniu na ostateczną decyzję w sprawie niezdolności do pracy skarżącego, wypłacenia mu minimalnej kwoty gwarantowanej na mocy art. 9 ust. 4 załącznika IX do regulaminu pracowniczego wraz z dodatkami rodzinnymi i odsetkami obliczonymi według stopy ustalonej przez EBC powiększonej o dwa punkty;
- ubezpieczenia skarżącego z mocą wsteczną w RCAM.
- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu skargi skarżący podnosi trzy zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący nieprawidłowego wykonania przez administrację wyroku z dnia 13 października 2021 r. z naruszeniem art. 266 TFUE, zakazu podwójnego karania w rozumieniu załącznika IX do regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej oraz naruszenia prawa.
2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia obowiązku dbałości, naruszenia prawa do godności ludzkiej, braków w uzasadnieniu, które jest niewystarczające do zrozumienia uprzywilejowanego interesu służby, naruszenia obowiązku polegającego na tym, aby administracja miała na uwadze dobrostan urzędników i byłych urzędników.
3. Zarzut trzeci dotyczący oczywistych błędów w ocenie w ramach badania procedury, w ocenie roli organu powołującego i komisji ds. inwalidztwa oraz podziału kompetencji między nimi, sprzeczności w uzasadnieniu i naruszenia obowiązku dobrej administracji.
