Sprawa C-585/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul București (Rumunia) w dniu 2 sierpnia 2019 r. - Academia de Studii Economice din București/Organismul Intermediar pentru Programul Operațional Capital Uman - Ministerul Educației Naționale

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Bucureș ti (Rumunia) w dniu 2 sierpnia 2019 r. - Academia de Studii Economice din Bucureș ti/Organismul Intermediar pentru Programul Operaț ional Capital Uman - Ministerul Educaț iei Naț ionale

(Sprawa C-585/19)

Język postępowania: rumuński

(2019/C 406/13)

(Dz.U.UE C z dnia 2 grudnia 2019 r.)

Sąd odsyłający

Tribunalul Bucureș ti

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Academia de Studii Economice din Bucureș ti

Strona przeciwna: Organismul Intermediar pentru Programul Operaț ional Capital Uman - Ministerul Educaț iei Naț ionale

Pytania prejudycjalne

1) Czy pojęcie "czas pracy" w rozumieniu art. 2 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE ¹  oznacza "każdy okres, podczas którego pracownik pracuje, jest do dyspozycji pracodawcy oraz wykonuje swoje działania lub spełnia obowiązki" na podstawie pojedynczej umowy (na pełen etat) lub na podstawie wszystkich umów (o pracę) zawartych przez tego pracownika?

2) Czy wymogi ustanowione dla państw członkowskich w art. 3 dyrektywy 2003/88/WE (obowiązek podjęcia niezbędnych środków w celu zapewnienia, że każdy pracownik jest uprawniony do minimalnego dobowego odpoczynku w wymiarze 11 nieprzerwanych godzin, w okresie 24-godzinnym) oraz w art. 6 lit. b) dyrektywy 2003/88/WE (ustalenie przeciętnego wymiaru czasu pracy w okresie siedmiodniowym, łącznie z pracą w godzinach nadliczbowych, nieprzekraczającego 48 godzin) należy interpretować w ten sposób, że ustanawiają one limity w odniesieniu do pojedynczej umowy czy w odniesieniu do wszystkich umów zawartych z tym samym pracodawcą lub z różnymi pracodawcami?

3) W przypadku, gdyby odpowiedzi na pytanie pierwsze i drugie wiązały się z interpretacją, według której wykluczają one możliwość uregulowania przez państwa członkowskie na poziomie krajowym zastosowania w odniesieniu do każdej z umów art. 3 i art. 6 lit. b) dyrektywy 2003/88/WE, przy braku przepisów krajowych regulujących okoliczność, że minimalny dzienny okres odpoczynku i maksymalny tygodniowy wymiar czasu pracy muszą dotyczyć pracownika (niezależnie od tego, ile umów o pracę zawrze on z tym samym pracodawcą lub z różnymi pracodawcami), czy instytucja publiczna państwa członkowskiego działająca w imieniu państwa członkowskiego może powoływać się na bezpośrednie zastosowanie przepisów art. 3 i art. 6 lit. b) dyrektywy 2003/88/WE i ukarać pracodawcę za nieprzestrzeganie limitów dziennego odpoczynku lub maksymalnego tygodniowego wymiaru czasu pracy przewidzianych w dyrektywie?

1 Dyrektywa 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu prac y (Dz.U. 2003, L 299, s. 9).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2019.406.8/2
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa C-585/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul București (Rumunia) w dniu 2 sierpnia 2019 r. - Academia de Studii Economice din București/Organismul Intermediar pentru Programul Operațional Capital Uman - Ministerul Educației Naționale
• Data aktu: 02/12/2019
• Data ogłoszenia: 02/12/2019