Język postępowania: włoski(2019/C 182/07)
(Dz.U.UE C z dnia 27 maja 2019 r.)
Sąd odsyłający
Corte suprema di cassazione
Strony w postępowaniu głównym
Strona wnosząca kasację: CV
Druga strona postępowania: Iccrea Banca SpA Istituto Centrale del Credito Cooperativo
Pytanie prejudycjalne
Czy art. 7 ust. 2 dyrektywy 2003/88 1 i art. 31 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, rozpatrywane również oddzielnie, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie ustawodawstwu krajowemu lub praktyce krajowej, zgodnie z którą w przypadku ustania stosunku pracy prawo do ekwiwalentu pieniężnego za należny, lecz niewykorzystany urlop (a także za instytucję prawną, jaką są "Festività soppresse" [zniesione dni ustawowo wolne od pracy] o charakterze i funkcji porównywalnej do corocznego urlopu wypoczynkowego) nie przysługuje pracownikowi, w sytuacji gdy nie mógł on z niego skorzystać, przed zakończeniem stosunku pracy ze względu na niezgodną z prawem przyczynę leżącą po stronie pracodawcy (rozwiązanie stosunku pracy prawomocnie uznane przez sąd krajowy za niezgodne z prawem w drodze orzeczenia o przywróceniu stosunku pracy z mocą wsteczną), za okres, jaki upłynął od działania pracodawcy do następnego przywrócenia do pracy?
