Język postępowania: hiszpański(2019/C 112/38)
(Dz.U.UE C z dnia 25 marca 2019 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Banco Santander, S.A. i Santusa Holding, S.L. (przedstawiciele: J. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, R. Calvo Salinero i A. Lamadrid de Pablo, adwokaci)
Interwenienci popierający żądania skarżącej w pierwszej instancji: Królestwo Hiszpanii, Republika Federalna Niemiec i Irlandia
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania strony wnoszącej odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
W dniu 15 listopada 2018 r. Sąd wydał będący przedmiotem niniejszego odwołania wyrok T-399/10 RENV, Banco Santander, S.A. i Santusa Holding, S.L./Komisja 1 . W wyroku tym Sąd oddalił wniesioną przez stronę skarżącą skargę przeciwko wydanej przez Komisję Europejską decyzji z dnia 12 stycznia 2011 r. 2 dotyczącej uregulowanej w art. 12 ust. 5 hiszpańskiej ustawy o podatku od osób prawnych "finansowej wartości firmy".
Strona wnosząca odwołanie opiera je na jednym zarzucie, dotyczącym naruszeń prawa, jakich miał się dopuścić w zaskarżonym wyroku Sąd dokonując wykładni art. 107 ust. 1 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w zakresie dotyczącym pojęcia "selektywności".
Strona wnosząca odwołanie podnosi w szczególności, że Sąd:
Poza tym, że jego rozumowanie było nieprawidłowe pod względem prawnym, Sąd w wielu kwestiach zastąpił rozumowanie przyjęte w decyzji swym własnym, odmiennym rozumowaniem, dopuszczając się w ten sposób kolejnych naruszeń prawa.
1 Wyrok z dnia 15 listopada 2018 r. Banco Santander i Santusa/Komisja (T-399/11 RENV, EU:T:2018:787).
2 Decyzja Komisji z dnia 12 stycznia 2011 r. 2011/282/UE w sprawie amortyzacji podatkowej finansowej wartości firmy w związku z nabyciem udziałów w zagranicznych przedsiębiorstwach C 45/07 (ex NN 51/07, ex CP 9/07) wdrożonej przez Hiszpanię (Dz.U. 2011, L 135, s. 1).