Skarga wniesiona w dniu 14 lutego 2011 r. - Bamba przeciwko Radzie(Sprawa T-86/11)
(2011/C 95/18)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 26 marca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Nadjany Bamba (Abidżan, Wybrzeże Kości Słoniowej) (przedstawiciel: adwokat P. Haïk)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
– orzeczenie, że skarga N. BAMBY jest dopuszczalna;
– stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) nr 25/2011 z dnia 14 stycznia 2011 r. w sprawie zmiany rozporządzenia (WE) nr 560/2005 nakładającego określone szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej - w części dotyczącej skarżącej;
– stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2011/18/WPZiB z dnia 14 stycznia 2011 r. w sprawie zmiany decyzji Rady 2010/656/WPZiB przedłużającej obowiązywanie środków ograniczających wobec Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej - w części dotyczącej skarżącej;
– obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania na podstawie art. 87 i 91 regulaminu postępowania przed Sądem
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżąca podnosi dwa zarzuty.
1) Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia praw do obrony i prawa do rzetelnego procesu, przewidzianych w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz w art. 6 i 13 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (EKPCz), w ten sposób, że w zaskarżonych aktach:
– nie ustanowiono żadnej procedury umożliwiającej zagwarantowanie stronie skarżącej rzeczywistego skorzystania z praw do obrony, w szczególności z prawa do bycia wysłuchanym oraz z prawa do skutecznego żądania usunięcia jej nazwiska z wykazu osób, których dotyczą środki ograniczające;
– nie przewidziano w żadnym momencie udostępnienia szczegółowego uzasadnienia umieszczenia w wykazie osób, których dotyczą środki ograniczające;
– nie przewidziano w żadnym momencie pouczenia zainteresowanej osoby o środkach odwoławczych przeciwko umieszczeniu w wykazie oraz terminach do ich wniesienia.
2) Zarzut drugi, dotyczący naruszenia prawa podstawowego do poszanowania własności, poświęcony art. 1 protokołu dodatkowego nr 1 do europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
