Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) wydanego w dniu 8 listopada 2007 r. w sprawie T-459/05 - MPDV Mikrolab GmbH, Mikroprozessor-datenverarbeitung und Mikroprozessorlabor przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 17 stycznia 2008 r. przez MPDV Mikrolab GmbH, Mikroprozessor-datenverarbeitung und Mikroprozessorlabor(Sprawa C-17/08 P)
(2008/C 79/31)
(Dz.U.UE C z dnia 29 marca 2008 r.)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Wnoszący odwołanie: MPDV Mikrolab GmbH, Mikroprozessorda-tenverarbeitung und Mikroprozessorlabor (przedstawiciel: adwokat W. Göpfert)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim oddalono w nim żądania zawarte w skardze do Sądu,
– stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej z dnia 19 października 2005 r. w sprawie R 1059/2004-2, oraz
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W odwołaniu zarzucono zaskarżonemu wyrokowi błędną wykładnię art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 40/94.
Zdaniem wnoszącego odwołanie ta błędna wykładnia doprowadziła do nieprawidłowego rozstrzygnięcia, polegającego na odrzuceniu zgłoszenia słownego wspólnotowego znaku towarowego "manufacturing score card". Sąd nie tylko dokonał materialnie błędnej oceny, lecz także dopuścił się poważnego błędu w interpretacji wymogów dotyczących charakteru odróżniającego i potrzeby dostępności pewnych wyrazów, sformułowanych w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości w odniesieniu do zgłoszeń wspólnotowych znaków towarowych i zainteresowanych odbiorców.
Sąd nieprawidłowo dokonał podziału będącej przedmiotem zgłoszenia kompozycji słownej na jej części składowe, dochodząc na tej podstawie do przekonania, że znak nie nadaje się do objęcia go ochroną. Taki podział nie odpowiada ocenie i interpretacji tego znaku przez "przeciętnych" odbiorców, którzy widzą znak w całości. Ponadto Sąd Pierwszej Instancji niesłusznie oparł swoje ustalenie odnośnie do braku charakteru odróżniającego oraz potrzeby dostępności określenia na stwierdzeniu, że przedmiotowa kompozycja słowna składa się z części, które w obrocie są zwykle używane do wyjaśnienia celu i funkcji określanych nimi usług. Właściwy krąg odbiorców nie dostrzega jednak żadnego narzucającego się w sposób oczywisty znaczenia w zgłoszeniu wspólnotowego znaku towarowego "manufacturing score card", składającego się z połączenia trzech angielskich słów. W konsekwencji zgłoszony znak towarowy posiada minimum charakteru odróżniającego wymaganego w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 i nie opisuje właściwości towarów i usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94.
