Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) wydanego w dniu 22 stycznia 2008 r. w sprawie T-298/04 Efkon AG przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej, wniesione w dniu 3 kwietnia 2008 r. przez Efkon AG(Sprawa C-146/08 P)
(2008/C 171/25)
(Dz.U.UE C z dnia 5 lipca 2008 r.)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Wnoszący odwołanie: Efkon AG (Przedstawiciel: M. Novak, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej, Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie zaskarżonego postanowienia Sądu Pierwszej Instancji z dnia 22 stycznia 2008 r. (sprawa T-298/04) jako niezgodnego z prawem oraz polecenie Sądowi, aby przestrzegał właściwej procedury i rozstrzygnął sprawę pod względem merytorycznym;
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej dyrektywy jako niezgodnej z prawem zgodnie z żądaniem skargi oraz obciążenie pozwanych kosztami postępowania;
– ponadto stwierdzenie, że ponieważ postanowienie z dnia 22 stycznia 2008 r. rozstrzyga w przedmiocie skargi wniesionej w dniu 21 lipca 2004 r., postanowienie to narusza art. 6 EKPC w związku z przewlekłością postępowania oraz że już tylko z tego powodu wnoszącemu odwołanie należy przyznać zadośćuczynienie.
Zarzuty i główne argumenty
Odwołanie od powołanego wyżej postanowienia Sądu oparte jest na błędnej wykładni art. 230 akapit czwarty WE oraz nieprawidłowościach proceduralnych, jakie pojawiły się w toku postępowania.
Sąd Pierwszej Instancji odrzucił skargę jako niedopuszczalną z powodu tego, że zaskarżony akt nie dotyczył wnoszącego odwołanie bezpośrednio i indywidualnie w rozumieniu art. 230 akapit czwarty WE.
Stwierdzenie to jest nieprawidłowe pod względem prawnym. Sąd nie uznał, że naruszenie własności intelektualnej jako takie powoduje, że dany podmiot jest nim bezpośrednio i indywidualnie zainteresowany, co oznacza, że dotyczy go ono bezpośrednio i indywidualnie w rozumieniu art. 230 akapit czwarty WE. Istotą patentu jest to, że określonej osobie przysługuje wyłączne prawo przez ograniczony okres czasu. Takie prawo może być więc z konieczności przyznane tylko określonej osobie. Nikt inny nie może wykonywać tych praw, a więc ich naruszenie w drodze aktu prawa wspólnotowego bezwzględnie oznacza, że akt ten dotyczy zainteresowanego indywidualnie i bezpośrednio.
Wnoszący odwołanie uznaje za nieprzekonujący argument Sądu, że obok wnoszącego odwołanie istnieją inne podmioty świadczące usługi w zakresie elektronicznych systemów opłat drogowych, na które rozważany akt w pewnych okolicznościach może wpłynąć tak samo jak na wnoszącego odwołanie, a więc że akt ten nie dotyczy wnoszącego odwołanie bezpośrednio i indywidualnie. Nie można wykluczyć, że akt dotyczy danego podmiotu bezpośrednio i indywidualnie w rozumieniu art. 230 akapit czwarty WE z powodu tego, że są inne podmioty, których kwestionowany akt dotyczy, jeżeli osobom tym nie przysługuje patent.
Odrzucenie stwierdzenia wnoszącego odwołanie, z którego wynika, że opracowuje on standard ISO-CALM Infrared, za który przyznana mu została państwowa nagroda, wskazuje się jako naruszenie prawa do przedstawienia stanowiska. Wreszcie, wnoszący odwołanie uznaje za niedopuszczalny czteroletni czas trwania postępowania i stwierdza, że stanowi to samo w sobie poważną nieprawidłowość proceduralną.
