Skarga wniesiona w dniu 23 lutego 2006 r. - Sachsa Verpackung przeciwko Komisji(Sprawa T-79/06)
(2006/C 96/52)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 22 kwietnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Sachsa Verpackung (Wieda, Niemcy) [Przedstawiciele: adwokaci F. Puel i L. François-Martin]
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności art. 1 lit. k), art. 2 lit. i) i art. 4 pkt 21 decyzji
– ewentualnie zmiana art. 2 lit i) decyzji i obniżenie kwoty grzywny
– obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżąca wnosi o częściowe stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2005)4634 wersja ostateczna z dnia 30 listopada 2005 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE (sprawa COMP/F/38.354 - Worki przemysłowe), w której Komisja uznała, że przedsiębiorstwa będące adresatami decyzji, a wśród nich skarżąca, naruszyły art. 81 traktatu WE uczestnicząc w porozumieniach i uzgodnionych praktykach w sektorze plastikowych worków przemysłowych na terytorium Belgii, Niderlandów, Luksemburga, Niemiec, Francji i Hiszpanii. W części decyzji dotyczącej skarżącej Komisja stwierdziła, że skarżąca uczestniczyła w jednolitym i ciągłym naruszeniu i nałożyła na nią grzywnę.
Na poparcie pierwszego i głównego żądania skarżąca przytacza trzy zarzuty.
W pierwszym zarzucie podnosi ona, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie co do stopnia zaangażowania skarżącej w kartel uznając, iż uczestniczyła ona aktywnie w określaniu ogólnych kontyngentów, przydzielaniu klientów i ustalaniu cen.
Drugi zarzut oparty jest na braku uzasadnienia, ponieważ Komisja nie uzasadniła w sposób wymagany prawem udziału skarżącej w podgrupie Niemcy działającej w ramach kartelu.
W trzecim zarzucie skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła art. 23 ust. 2 rozporządzenia WE nr 1/2003(1) oraz art. 15 rozporządzenia nr 17/62(2), ponieważ niesłusznie uznała, że skarżąca nie była samodzielnym przedsiębiorstwem i podobnie niesłusznie postanowiła, że Grupa Gascogne - spółka dominująca - powinna być razem z nią solidarnie odpowiedzialna za zapłatę grzywny. Utrzymuje ona także, że Komisja popełniła błąd przy określeniu części grzywny, która została przypisana skarżącej za okres, w którym uczestniczyła ona w naruszeniu i która w konsekwencji przekroczyła górną granicę 10 % wartości jej obrotu.
Na poparcie żądania przedstawionego tytułem posiłkowym skarżąca podnosi, że Komisja nieprawidłowo wymierzyła kwotę nałożonej grzywny oraz że naruszyła zasadę proporcjonalności błędnie oceniając wagę i czas trwania naruszenia oraz nie uwzględniając istnienia okoliczności łagodzących i współpracy skarżącej w ramach komunikatu w sprawie współpracy(3).
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, str. 1)
(2) Rozporządzenie Rady EWG nr 17 z dnia 6 lutego 1962 r. - pierwsze rozporządzenie wprowadzające w życie art. [81] i [82] Traktatu (Dz.U. 1962, 13, str. 204)
(3) Obwieszczenie Komisji w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli (Dz.U. 2002, C 45, str. 3)
