Skarga wniesiona w dniu 23 lutego 2006 r. - JM Gesellschaft für industrielle Beteiligungen przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-66/06)
(2006/C 96/44)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 22 kwietnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: JM Gesellschaft für industrielle Beteiligungen mbH & Co. KGaA (Wormacja, Niemcy) [Przedstawiciel: adwokat H.-J. Hellmann]
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 30 marca 2005 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE [C(2005) 4634 wersja ostateczna, COMP/F/38.354 - Worki przemysłowe], doręczonej skarżącej w dniu 14 grudnia 2005 r. w zakresie, w jakim dotyczy skarżącej oraz
ewentualnie, obniżenie grzywny nałożonej łącznie i solidarnie na skarżącą;
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca podważa decyzję Komisji C (2005) 4634 wersja ostateczna z dnia 30 marca 2005 r. w sprawie COMP/F/38.354 - Worki przemysłowe. W zaskarżonej decyzji nałożono łącznie i solidarnie na RKW Rheinische Kunststoffwerke oraz na skarżącą grzywnę za naruszenie art. 81 WE. Zdaniem Komisji skarżąca uczestniczyła w szeregu porozumień i praktyk uzgodnionych w sektorze plastikowych worków przemysłowych w Belgii, Niemczech, Hiszpanii, Francji, Luksemburgu i Niderlandach.
Skargę swą skarżąca opiera na tym, że zaskarżona decyzja narusza jej zdaniem zasadę legalności. Jej zdaniem, strona pozwana rozstrzygnęła o łącznej i solidarnej z RKW odpowiedzialności bez podstawy prawnej ani odpowiednich uprawnień.
Skarżąca podnosi następnie zastrzeżenie, że zarzucono jej naruszenie popełnione przez RKW. Nie zostały, jej zdaniem, spełnione określone przez Trybunał przesłanki takiego naruszenia. Ponadto, w odniesieniu do popełnionego przez RKW i jej zarzuconego naruszenia, skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła zasadę legalności ze względu na to, że uprawnienie wynikające z art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17/1962(1) nie obejmowało stosowanej przez stronę pozwaną praktyki w dziedzinie grzywien. Z tego względu skarżąca narusza także naruszenie zasady równego traktowania oraz zasady proporcjonalności.
Skarżąca zarzuca następnie niewłaściwe zastosowanie art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17/1962 oraz wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien. Dotknięte błędem były w szczególności dotyczące RKW postępowanie dowodowe i ocena dowodów Ponadto, w kontekście stosowanej do tej pory praktyki administracyjnej, RKW została ukarana w nadmiernie dolegliwy sposób. W odniesieniu do ustalonej w zależności od wagi naruszenia kwoty wyjściowej, skarżąca zarzuca w wielu aspektach brak równego, w porównaniu z innymi adresatami decyzji, potraktowania RKW. Skarżąca twierdzi także, że, w odniesieniu do RKW, Komisja naruszyła prawo w zakresie dotyczącym oceny okresu trwania naruszenia oraz nieuwzględnienia okoliczności łagodzących. Skarżąca twierdzi wreszcie, że, w odniesieniu do RKW, Komisja naruszyła także art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17/1962 ze względu na to, że grzywna została ustalona w sposób błędny z punktu widzenia zastosowania komunikatu o odstępowaniu od nakładania lub obniżaniu kwot grzywien.
______
(1) Rozporządzenie Rady EWG nr 17 pierwsze rozporządzenie wprowadzające w życie art. 85 i 86 Traktatu (Dz.U. nr 13 z 21 lutego 1962, str. 204).
