(Sprawa T-293/06)Język skargi: angielski
(2006/C 310/44)
(Dz.U.UE C z dnia 16 grudnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: NBC Fourth Realty Corp. (Las Vegas, USA) (przedstawiciele: A. Woodgate, A. Smith, Solicitors)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Uczestnikami postępowania przed Izbą Odwoławczą byli również: Miguel Isaias Regalado Pareja i Bibiana Pedrol, działający pod firmą Rosell (Alicante, Hiszpania)
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie R 397/2005-1;
– obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego kosztami postępowania w sprawie skargi, a także kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą.
Zarzuty i główne argumenty
Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Miguel Isaias Regalado Pareja i Bibiana Pedrol, działający pod firmą Rosell
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny wspólnotowy znak towarowy PK MAX, w kolorze granatowym dla towarów i usług z klas 3, 25 i 28 (sprawa R 397/2005-1).
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Skarżąca
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Krajowe słowne znaki towarowe T.K. MAXX dla towarów i usług z klasy 35, wspólnotowy słowny znak towarowy T.K. MAX dla towarów i usług z klas 3, 14, 18, 25, 28 i 35, oraz wcześniejsze niezarejestrowane krajowe słowne znaki towarowe o tej samej nazwie, wykorzystywane w obrocie na terytorium Irlandii, Zjednoczonego Królestwa i Niderlandów.
Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu w całości.
Decyzja Izby Odwoławczej: Uwzględnienie odwołania i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów w celu rozpoznania przez niego pozostałych podstaw sprzeciwu.
Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94.
Skarżąca twierdzi, że Izba Odwoławcza nieprawidłowo stwierdziła, iż nie występuje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd polegające na możliwości pomylenia zakwestionowanego znaku towarowego ze znakiem wcześniejszym. Skarżąca podnosi w szczególności, że Izba Odwoławcza nieprawidłowo zinterpretowała pojęcie "konsumenta" chronionych usług, dopuszczając się jednocześnie oczywistego błędu w ocenie wizualnego, fonetycznego i koncepcyjnego podobieństwa między znakami towarowymi. Ponadto skarżąca zarzuca Izbie Odwoławczej nieprawidłowe ustalenie zakresu ochrony wcześniejszego znaku towarowego, wynikającego z jego renomy lub samoistnego charakteru odróżniającego. Wreszcie, skarżąca twierdzi, że Izba nieprawidłowo poszerzyła zakres wymogów określonych w art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94.
