Skarga wniesiona w dniu 6 października 2006 r. - Estaser El Mareny przeciwko Komisji(Sprawa T-274/06)
(2006/C 294/118)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 2 grudnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Estaser El Mareny, S.L. (Walencja, Hiszpania) (Przedstawiciele: A. Hernández Pardo, S. Beltrán Ruiz i L. Ruiz Ezquerra)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 12 kwietnia 2006 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE, sprawa COMP/B-1/38.348 Repsol CPP;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga dotyczy decyzji Komisji z dnia 12 kwietnia 2006 r., w której wspomniana instytucja przyjęła zobowiązania zaproponowane przez REPSOL CPP, zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu(1).
Decyzja ta została wydana w ramach postępowania wszczętego w następstwie złożonego przez REPSOL CPP wniosku o wydanie atestu negatywnego lub ewentualnie indywidualnego zwolnienia w odniesieniu do porozumień lub wzorów umów, za pomocą których przedsiębiorstwo to wykonuje swoją działalność dystrybucji paliw silnikowych w stacjach usługowych w Hiszpanii.
W propozycji zobowiązań przyjętej przez Komisję REPSOL CPP zobowiązała się w szczególności do zwiększenia liczby stacji usługowych mogących zmienić dostawcę w skali roku i w tym celu REPSOL CPP zobowiązała się do oferowania właścicielom pozbawionym użytkowania lub podmiotom eksploatującym stacje usługowe możliwości odkupienia prawa użytkowania lub prawa powierzchni [prawa do budynku], wymagając jednak przestrzegania przez podmiot eksploatujący szeregu warunków.
Na poparcie swej skargi skarżąca, będąca uprawnionym podmiotem eksploatującym stację usługową, która zawarła umowę o dostawę z REPSOL CPP, utrzymuje, że
a) Umowy zawierane między REPSOL CPP i stacjami usługowymi naruszały bądź naruszają czasowe ograniczenia określone w prawie wspólnotowym w odniesieniu do klauzul ograniczających konkurencję. Skarżąca dodaje, że przed przedstawieniem przez REPSOL CPP propozycji zobowiązań, Komisja przygotowywała się do wydania decyzji stwierdzającej naruszenie i nakazującej jego zaprzestanie.
b) W konsekwencji sporne umowy należy uznać za nieważne na podstawie art. 81 ust. 2 traktatu WE.
c) Komisja nie może zatwierdzić tych umów w drodze procedury przyjęcia zobowiązań, jeżeli podmiot popełniający naruszenie nie jest zobowiązany do natychmiastowego zakończenia praktyki ograniczającej, lecz jedynie do dopuszczenia możliwości wcześniejszego odkupienia. Z drugiej strony, nawet jeśli nadmierna długość obowiązywania klauzul ograniczających konkurencję stanowi naruszenie regulacji w zakresie konkurencji, podmiot eksploatujący jest zobowiązany, w celu odkupienia swego prawa, do zapłaty ceny obliczonej między innymi na podstawie okresu pozostałego do wygaśnięcia umownego ograniczonego prawa rzeczowego.
Skarżąca wskazuje wreszcie na naruszenie zasady, na mocy której podmiot prawny nie może odnieść korzyści z nadużycia prawa ani niesłusznie się wzbogacić.
______
(1) Dz.U. 2003 L 1, str. 1.
