Skarga wniesiona w dniu 30 sierpnia 2006 r. - Królestwo Niderlandów przeciwko Komisji(Sprawa T-231/06)
(2006/C 261/41)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 28 października 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: H. G. Sevenster i D. J. M. de Grave)
Strona pozwana: Komisja
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) 2084 z dnia 22 czerwca 2006 r. w sprawie finansowania ad hoc niderlandzkiego nadawcy publicznego przez Niderlandy, z wyjątkiem jej art. 1 ust. 3, która została wydana w postępowaniu w sprawie pomocy państwa C2/04 (ex NN 170/2003)
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca podnosi w pierwszej kolejności naruszenie art. 88 ust. 2 WE i praw do obrony, ponieważ Komisja w swojej decyzji znacznie odeszła od decyzji z dnia 3 lutego 2004 r.(1), poprzez którą wszczęła formalną procedurę dochodzenia. Utrzymuje ona, że przedmiot dochodzenia oraz metoda obliczania nadmiernej kompensacji zostały zmienione.
Po drugie twierdzi ona, że zostały naruszone art. 88 ust. 1, 2 i 3 WE, art. 1 lit. b) rozporządzenia nr 659/1999(2) oraz art. 253 WE, ponieważ Komisja nieprawidłowo zinterpretowała i zastosowała pojęcia nowej pomocy i istniejącej pomocy.
Komisja zinterpretowała wypłatę pochodzącą z niektórych funduszy lub rezerw jako nową pomoc. W ten sposób Komisja nie wzięła pod uwagę, że te wypłaty, tak samo jak zwykłe środki finansowe przeznaczone dla nadawców publicznych, stanowią część budżetu mediów i nie stanowią szczególnych środków publicznych. Jedyna różnica, a mianowicie to, że zostały one udostępnione na szczególne cele, nie stanowi powodu, aby traktować je inaczej od pozostałej części publicznych środków finansowych.
Ponadto skarżąca twierdzi, że Komisja niepoprawnie zastosowała pojęcie istniejącej pomocy, ponieważ zwrot części rezerw przez poszczególnych ponadregionalnych nadawców publicznych na rzecz jednostki koordynującej, NOS, uznała za nową pomoc na rzecz NOS. Natomiast w opinii skarżącej wspomniane rezerwy pochodzą z rocznych środków finansowych, które stanowią istniejącą pomoc, a ich przekazanie NOS nie pozbawia ich właściwości istniejącej pomocy.
Pomocniczo skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła art. 86 ust. 2 WE, popełniła oczywisty błąd w ocenie stanu faktycznego oraz naruszyła art. 253 WE poprzez sposób, w jaki obliczyła nadmierną kompensację publicznych nadawców.
Komisja niesłusznie założyła, że środki finansowe nie są zgodne z zasadą proporcjonalności. Komisja stwierdziła najpierw, że środki finansowe nie doprowadziły do antykonkurencyjnego zachowania na rynkach. Jej zdaniem z tego względu nie może być mowy o nadmiernej kompensacji, a zatem także zwrot środków nie jest konieczny.
Ponadto Komisja ustaliła kwotę, która podlega zwrotowi z funduszy Omroepreserve (rezerwy przeznaczone dla publicznych nadawców) NOS. Przy tym wyszła z założenia, że ta kwota znajduje się jeszcze w rezerwach NOS, chociaż w rzeczywistości została ona już wykorzystana zgodnie z obowiązującymi tu wymogami.
Komisja stwierdziła ponadto, że rezerwy, które poszczególni nadawcy publiczni przekazali NOS, muszą zostać w całości zwrócone. W ten sposób bez uzasadnienia odeszła od swojej wcześniejszej praktyki, która dopuszcza nadmierną kompensację nieprzekraczającą 10 %.
______
(1) Dz.U. 2004, C 61, str. 8
(2) Rozporządzenie Rady (WE) NR 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz.U. L 83, str. 1)
