Odwołanie wniesione w dniu 1 sierpnia 2006 r. przez Republikę Grecką od wyroku z dnia 20 czerwca 2006 r. w sprawie T-251/04 Republika Grecka przeciwko Komisji(Sprawa C-332/06 P)
(2006/C 224/57)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 16 września 2006 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Republika Grecka (przedstawiciele: V. Kontolaimos, doradca prawny rządu, i G. Halkia, zastępca doradcy prawnego rządu)
Druga strona postępowania: Komisja
Żądania wnoszącego odwołanie
– stwierdzenie dopuszczalności odwołania;
– uchylenie lub zmiana wyroku Sądu Pierwszej Instancji;
– uznanie żądań sformułowanych w odwołaniu;
– obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez Republikę Grecką.
Zarzuty i główne argumenty
Pierwszy zarzut poniesiony w odwołaniu: Sąd Pierwszej Instancji dokonał błędnej wykładni art. 5 ust. 2 lit. c) akapit piąty rozporządzenie nr 729/70 i art. 7 ust. 4 lit. a) rozporządzenia nr 1258/99 w związku z art. 8 ust. 1 rozporządzenia nr 1663/95, zmienionego art. 1 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2245/1999, ponieważ:
a) Powiadomienie dokonane przez Komisję nie spełniało wymogów art. 8 rozporządzenia nr 1663/95, wobec czego nie mogło ono stanowić powiadomienia na piśmie w rozumieniu tego przepisu, ani spowodować rozpoczęcia biegu terminu 24 miesięcy przewidzianego rozporządzeniami nr 729/1970 i 1258/1999. Wobec powyższego, zgodnie z przywołanymi przepisami, Komisja nie miała uprawnień ratione temporis do dokonania korekt finansowych, ponieważ nie przeprowadziła, ustanowionej rozporządzeniami, dwustronnej procedury mediacyjnej w zakresie przewidywalnej kwoty korekty, której szacunkowy wymiar winno określać pismo na podstawie art. 8 rozporządzenia nr 1663/1995, rozpoczynające bieg terminu 24 miesięcy. W każdym razie Komisja odmówiła finansowania wydatków poniesionych w okresie poprzedzającym termin 24 miesięcy.
b) Sąd dopuścił możliwość stosowania rozporządzeniu nr 2245/1999 z mocą wsteczną przyjmując, iż ma ono zastosowanie nie tylko do wydatków poniesionych w roku finansowym 2000, ale również wydatków poniesionych w poprzednich latach finansowych.
Drugi zarzut podniesiony w odwołaniu: Sąd Pierwszej Instancji dokonał błędnej wykładni i wadliwie zastosował zasady proporcjonalności (siły wyższej) i ochrony uzasadnionych oczekiwań w odniesieniu do spóźnionego gromadzenia ryżu w składach interwencyjnych, ponieważ:
a) Przekroczenie o dziewięć dni terminu na składowanie całości ryżu, z powodu niezapowiedzianego strajku kierowców transportu ciężkiego, stanowi typowy przykład działania siły wyższej, za który odpowiedzialność nie może zostać przypisana Grecji, której właściwe władze podejmowały wszelki wysiłki w celu ukończenia składowania całości ryżu, mimo niezapowiedzianego strajku.
b) Komisja została bezzwłocznie i przed upływem terminu poinformowana, iż składowanie odbywało się z opóźnieniem z powodu strajku, oraz że brak niezwłocznej odpowiedzi Komisji zrodził po stronie Grecji uzasadnione oczekiwania, że Komisja nie miała nic przeciwko opóźnieniu o kilka dni.
