Skarga wniesiona w dniu 14 czerwca 2006 r. - Tomra Systems i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-155/06)
(2006/C 190/43)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 12 sierpnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Tomra Systems ASA (Asker, Norwegia), Tomra Europe AS (Asker, Norwegia), Tomra Systems BV (Apeldoorn, Niderlandy), Tomra Systems GmbH (Hilden, Niemcy), Tomra Butikksystemer AS (Asker, Norwegia), Tomra Systems AB (Sollentuna, Szwecja), Tomra Leergutsysteme GmbH (Wiedeń, Austria) (Przedstawiciele: A. Ryan, socilicitor i adwokat J. Midthjell)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności całości decyzji Komisji z dnia 29 marca 2006 r. COMP/E-1/38.113 - Prokent/Tomra oraz
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania, w tym także poniesionymi przez spółki skarżące kosztami uzyskania gwarancji bankowej związanej z obowiązkiem zapłaty grzywny;
– tytułem ewentualnym, obniżenie do zera lub w znacznym stopniu kwoty grzywny nałożonej w art. 2 wyżej wspomnianej decyzji; oraz
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania, w tym także poniesionymi przez spółki skarżące kosztami uzyskania gwarancji bankowej związanej z obowiązkiem zapłaty grzywny.
Zarzuty i główne argumenty
Spółki skarżące stanowią cześć grupy Tomra, która prowadzi działalność w sektorze zbiórki zużytych opakowań po napojach, polegającą przede wszystkim na dostarczaniu samoobsługowych urządzeń do zwrotu opakowań i związanych z tymi urządzeniami produktów oraz świadczeniu związanych z nimi usług.
W 2001 r. Komisja otrzymała skargę w przedmiocie nadużycia przez spółki skarżące pozycji dominującej, co utrudniało składającemu skargę do Komisji podmiotowi dostęp do rynku.
W zaskarżonej decyzji Komisja stwierdziła, że w okresie 1998 - 2002 spółki skarżące naruszyły art. 82 WE oraz art. 54 porozumienia o EOG, wprowadzając w życie strategię wyłączności na rynkach samoobsługowych urządzeń do zwrotu opakowań w Austrii, Niemczech, Niderlandach, Norwegii i Szwecji, obejmującą porozumienia w przedmiocie wyłączności, indywidualne zobowiązania ilościowe oraz indywidualne strategie udzielania rabatów. Komisja nałożyła na skarżące spółki grzywnę w wysokości 24 milionów EUR.
Skarżące opierają swą skargę na następujących zarzutach:
– Komisja wykorzystała w oczywisty sposób niewłaściwe i niewiarygodne środki dowodowe, aby wykazać, że grupa przygotowała strategię mającą na celu wykluczenie konkurencji oraz wprowadziła tę strategie w życie, zawierając z klientami w latach 1998 - 2002 49 porozumień;
– popełniła oczywiste błędy w ocenie tego, czy zawarte porozumienia mogły wykluczyć konkurencję i nie wyjaśniła tego przyczyn oraz popełniła oczywiste błędy w ocenie tego, czy zawarte porozumienia rzeczywiście wykluczyły konkurencję;
– naruszyła w oczywisty sposób prawo uznając porozumienia w przedmiocie wyłączności, indywidualne zobowiązania ilościowe oraz indywidualne strategie udzielania rabatów za niezgodne z prawem per se na podstawie art. 82 WE;
– popełniła oczywisty błąd, stwierdzając, że niewiążące zobowiązania ilościowe mogą naruszać art. 82 EC; oraz
– naruszyła zasady proporcjonalności i niedyskryminacji, nakładając na skarżące spółki grzywnę w wysokości 24 milionów EUR.
