Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2005 r. przez Boliden AB, Outokumpu Copper Fabrication AB i Outokumpu Copper BCZ S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-19/05)
(2005/C 82/64)
(Język postępowania: angielski)
(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2005 r.)
W dniu 20 stycznia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Boliden AB z siedzibą w Sztokholmie (Szwecja), Outokumpu Copper Fabrication AB z siedzibą w Västerås (Szwecja) i Outokumpu Copper BCZ S.A. z siedzibą w Liège (Belgia), reprezentowanych przez C. Wetter i O. Rislund, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Skarżące wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności art. 1 lit. a), b) oraz c) decyzji Komisji z dnia 3 września 2004 r. (Sprawa COMP/E-1/ 38.069 - miedziane rury instalacyjne), w zakresie, w jakim artykuły te dotyczą okresów od 1 lipca 1995 r. do 27 sierpnia 1998 r. oraz od 10 grudnia 1998 r. do 7 października 1999 r.;
– zmianę art. 2 zaskarżonej decyzji i obniżenie grzywny nałożonej na skarżące;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty:
W zaskarżonej decyzji Komisja stwierdziła, że skarżące, podobnie jak inne przedsiębiorstwa, naruszyły art. 81 ust. 1 WE poprzez udział w serii porozumień i uzgodnionych praktykach polegających na ustalaniu cen i podziale rynku w sektorze miedzianych rur instalacyjnych.
Na poparcie swojej skargi skarżące twierdzą, iż Komisja naruszyła prawo stosując art. 81 ust. 1 (WE) poprzez przyjęcie, że uczestniczyły one w jednym ciągłym naruszeniu trwającym od 3 czerwca 1998 r. do 22 marca 2001 r. Skarżące dowodzą dalej, że nawet w przypadku, gdyby ich naruszenie mogłoby być zakwalifikowane jako jedno ciągłe naruszenie, Komisja naruszyłaby zasadę proporcjonalności przez to, że nie wzięła pod uwagę faktu, iż skarżące ograniczyły swój udział przez istotny okres trwania naruszenia. Skarżące twierdzą ponadto, że Komisja błędnie uznała, iż przepisy dotyczące terminów przedawnienia nie znajdują zastosowania wobec skarżących. Nie można było bowiem nałożyć jakiejkolwiek grzywny za naruszenia mające miejsce przed datą 22 marca 1996 r., skoro Komisja wszczęła dochodzenie w dniu 22 marca 2001 r. Wreszcie podnoszą, iż ich zdaniem Komisja niepoprawnie zastosowała swój komunikat o polityce łagodności [Leniency Notice] oraz wytyczne z 1998 r. dotyczące sposobu ustalania grzywny, ponieważ przyznane przez Komisję obniżenie grzywny w sposób niewłaściwy odzwierciedla współdziałanie skarżących. W tym względzie skarżący podnoszą także naruszenie zasady równego traktowania, na tej podstawie, iż uzyskali oni taką samą wysokość obniżenia, co inni uczestniczący w spornym naruszeniu, także w przypadkach, gdy współudział skarżących był większy, niż współudział innych spółek.
