Dyrektywa 80/154/EWG dotycząca wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w zakresie położnictwa i zawierająca środki mające na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług

DYREKTYWA RADY

z dnia 21 stycznia 1980 r.

dotycząca wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w zakresie położnictwa i zawierająca środki mające na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług

(80/154/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 11 lutego 1980 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 49, 57 i 66,

uwzględniając wniosek Komisji ⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego ⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

zgodnie z Traktatem od zakończenia okresu przejściowego zabronione jest stosowanie jakichkolwiek praktyk dyskryminacyjnych ze względu na przynależność państwową w zakresie wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług; zakaz takich praktyk ze względu na przynależność państwową dotyczący w szczególności udzielania wszelkich zezwoleń wymaganych dla wykonywania zawodu położnej, jak również rejestracji lub członkostwa w organizacjach lub instytucjach zawodowych;

niemniej jednak wydaje się pożądane wprowadzenie określonych przepisów dla ułatwienia skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług przez położne;

zgodnie z Traktatem, Państwa Członkowskie nie powinny w żadnej formie udzielać pomocy, która mogłaby utrudniać warunki prowadzenia działalności gospodarczej;

artykuł 57 ust. 1 Traktatu przewiduje wydanie dyrektyw o wzajemnym uznawaniu dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji;

wydaje się wskazane, aby równocześnie z wzajemnym uznawaniem dyplomów stworzyć przepisy o koordynacji warunków kształcenia położnych, niniejsza koordynacja jest przedmiotem dyrektywy 80/155/EWG ⁽⁴⁾;

w Państwach Członkowskich prawo uzależnia podjęcie i wykonywanie zawodu położnej od posiadania dyplomu położnej;

w odniesieniu do posiadania świadectwa wykształcenia, dyrektywa w sprawie wzajemnego uznawania dyplomów nie zakłada równoważności wykształcenia objętego takimi dyplomami, posługiwanie się takimi kwalifikacjami powinno być dozwolone jedynie w języku Państwa Członkowskiego, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec;

w celu ułatwienia stosowania niniejszej dyrektywy przez władze krajowe, Państwa Członkowskie mogą nakazać, aby poza świadectwami wykształcenia osoba, spełniająca warunki wykształcenia wymagane w niniejszej dyrektywie, przedstawiła zaświadczenie od właściwych władz kraju swojego pochodzenia lub kraju, z którego przybywa, stwierdzające, że świadectwa wykształcenia są objęte dyrektywą;

w przypadku świadczenia usług, wymóg rejestracji lub członkostwa w organizacjach bądź instytucjach zawodowych, jako odnoszący się do określonego i stałego charakteru działalności prowadzonej w kraju przyjmującym, niewątpliwie stanowi utrudnienie dla osoby pragnącej świadczyć usługi, ze względu na czasowy charakter jej działalności; wymóg taki powinien być zatem zniesiony; jednakże należy zagwarantować nadzór nad dyscypliną zawodową, który powinien być sprawowany przez dane organizacje lub instytucje zawodowe; w tym celu należy postanowić, że, z zastrzeżeniem stosowania art. 62 Traktatu, od zainteresowanej osoby można wymagać przedłożenia właściwym władzom Państwa Członkowskiego szczegółowych danych, na temat świadczonych usług;

w odniesieniu do wymagań dotyczących nieskazitelnego charakteru i nieposzlakowanej opinii, należy dokonać rozróżnienia pomiędzy wymaganiami, jakie należy spełnić, rozpoczynając wykonywanie zawodu, a wymaganiami niezbędnymi przy jego wykonywaniu;

w odniesieniu do wykonywania pracy najemnej w charakterze położnych rozporządzenie Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przemieszczania się pracowników wewnątrz Wspólnoty ⁽⁵⁾ nie ustanawia żadnych przepisów szczególnych odnoszących się do nieskazitelnego charakteru i nieposzlakowanej opinii, zdyscyplinowania zawodowego lub używania tytułu zawodowego; w zależności od danego Państwa Członkowskiego, takie zasady są lub mogą być stosowane zarówno w odniesieniu do pracowników najemnych, jak i pracujących na własny rachunek; działalność położnej we wszystkich Państwach Członkowskich wymaga posiadania dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji położnej; takie działalności wykonywane są zarówno przez pracowników najemnych, jak i pracujących na własny rachunek, lub przez tę samą osobę w obydwu formach w okresie jej pracy zawodowej, w celu zachęcania do możliwie swobodnego przepływu tych specjalistów wewnątrz Wspólnoty wydaje się konieczne rozszerzenie niniejszej dyrektywy na położne pozostające w stosunku pracy.

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Rozdział  I

ZAKRES

Artykuł  1 ¹

1. 2 Niniejszą dyrektywę stosuje się do działalności położnej, takiej jak została zdefiniowana przez każde Państwo Członkowskie, bez uszczerbku dla przepisów art. 4 dyrektywy 80/155/EWG, i wykonywanej pod następującymi tytułami zawodowymi:

w Republice Federalnej Niemiec:

– "Hebamme" lub "Entbindungspfleger";

w Belgii:

– "accoucheuse/vroedvrouw";

w Danii:

– "jordemoder";

we Francji:

– "sage - femme";

w Irlandii:

– "midwife";

we Włoszech:

– "ostetrica";

w Luksemburgu:

– "sage - femme";

w Niderlandach:

– "verloskundige";

w Zjednoczonym Królestwie:

– "midwife";

w Grecji:

– "Μαία" lub "Mαιευτής"

w Hiszpanii:

"matrona" lub "asistente obstétrico",

w Portugalii:

"enfermeiro especialista em enfermagem de saúde materna e obstétrica";

w Austrii:

"Hebamme",

w Finlandi:

"kätilo/barnmorska",

w Szwecji:

"barnmorska",

w Republice Czeskiej:

– "Porodní asistentka/porodní asistent",

w Estonii:

– "Ämmaemand",

na Cyprze:

– "Εγγεγραµµένη Μαία",

na Łotwie:

– "Vecmāte",

na Litwie:

– "Akušeris",

na Węgrzech:

– "Szülésznő",

na Malcie:

– "Qabla",

w Polsce:

– "Położna"

w Słowenii:

– "Diplomirana babica / Diplomirani babičar",

na Słowacji:

– "Pôrodná asistentka".

w Bułgarii:

– "Акушерка",

w Rumunii:

– "Moaşă".

Rozdział  II

DYPLOMY, ŚWIADECTWA I INNE DOKUMENTY POTWIERDZAJĄCE POSIADANIE KWALIFIKACJI W DZIEDZINIE POŁOŻNICTWA

Artykuł  2

1. 3 Każde Państwo Członkowskie uznaje dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji w dziedzinie położnictwa wydawane obywatelom Państw Członkowskich przez inne Państwa Członkowskie, wymienione w Załączniku, które są zgodne z art. 1 ust. 1, 3 i 4 dyrektywy 80/155/EWG, oraz spełniają jeden z następujących warunków:

– kształcenie w zakresie położnictwa w pełnym wymiarze godzin o czasie trwania co najmniej trzy lata:

– albo uzależnione od posiadania dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji, uprawniającego do podjęcia nauki na uniwersytecie lub wyższej uczelni lub, z braku takiego, stwierdzającego równoważny poziom wiedzy,

– albo takie, po którym nastąpiła po nim praktyka zawodowa potwierdzona wydaniem zaświadczenia, o którym mowa w art. 4 niniejszej dyrektywy,

– kształcenie w zakresie położnictwa w pełnym wymiarze godzin trwające co najmniej dwa lata lub 3.600 godzin dla posiadaczy dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji pielęgniarki/pielęgniarza odpowiedzialnej/ego za opiekę ogólną, określone w Załączniku do dyrektywy 77/452/EWG ⁽⁶⁾,

– kształcenie w zakresie położnictwa w pełnym wymiarze godzin trwające co najmniej 18 miesięcy lub 3.000 godzin dla posiadaczek dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie posiadanie kwalifikacji pielęgniarki/pielęgniarza odpowiedzialnej/ego za opiekę ogólną, określoną w Załączniku do dyrektywy 77/452/EWG, a po którym następuje praktyka zawodowa potwierdzona wydaniem świadectwa określonego w art. 4 niniejszej dyrektywy.

2. Odnośnie dostępu do działalności położnej pracującej na własny rachunek, każde Państwo Członkowskie przyznaje na swoim terytorium uznawanym przez siebie dyplomom, świadectwom i innym dokumentom potwierdzającym posiadanie kwalifikacji uprawnienia równe z kwalifikacjami nadawanymi przez siebie.

Artykuł  3 ⁴

(uchylony)

Artykuł  4

Zaświadczenie, przewidziane w art. 2, jest wydawane przez właściwe władze w Państwie Członkowskim, z którego pochodzi cudzoziemiec, lub Państwie Członkowskim z którego przybywa. Stwierdza ono, że jego właścicielka, po uzyskaniu kwalifikacji położnej, pracowała jako położna w szpitalu bądź uprawnionej w tym zakresie placówce służby zdrowia przez następujący okres:

– dwóch lat w przypadku określonym w art. 2 ust. 1 tiret pierwsze subtiret drugie,

– jednego roku w przypadku określonym w art. 2 ust. 1 tiret trzecie.

Rozdział  III

PRAWA NABYTE

Artykuł  5

1. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji, nie spełniają wszystkich minimalnych wymogów wykształcenia określonych w art. 1 dyrektywy 80/155/EWG, każde Państwo Członkowskie jako wystarczający dowód uznaje dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji położnej wydane przez te Państwa Członkowskie najpóźniej sześć lat po notyfikacji niniejszej dyrektywy z dołączonym zaświadczeniem stwierdzającym, że obywatele ci faktycznie i zgodnie z prawem wykonywali działalność przez co najmniej trzy kolejne lata w okresie pięciu lat poprzedzających datę wydania zaświadczenia.

2. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji spełniają wszystkie minimalne wymogi wykształcenia określone w art. 1 dyrektywy 80/155/EWG, ale - na podstawie art. 2 niniejszej dyrektywy - mogą być uznane tylko, jeśli towarzyszy im zaświadczenie o odbytej praktyce zawodowej, o którym mowa w art. 4, każde Państwo Członkowskie uznaje za wystarczający dowód dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji położnej nadane przez te Państwa Członkowskie przed wejściem w życie niniejszej dyrektywy wraz z dołączonym zaświadczeniem stwierdzającym, że obywatele ci faktycznie i zgodnie z prawem wykonywali przedmiotowe czynności przez co najmniej dwa lata, w ciągu pięciu lat poprzedzających datę wystawienia zaświadczenia.

3. 5 Bez uszczerbku dla art. 4, w przypadku obywateli tych Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji z dziedziny położnictwa nie są zgodne z wytycznymi zawartymi w art. 3 ⁶ , każde Państwo Członkowskie ma obowiązek uznać za wystarczające dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji, nadane przez te Państwa Członkowskie, wraz z zaświadczeniem wydanym przez właściwe władze lub organizacje. Zaświadczenia te powinny stwierdzać, iż dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji położnych zostały wydane po odbyciu kształcenia zgodnego z wymogami zawartymi w dyrektywie 80/155/EWG, o których mowa w art. 2 niniejszej dyrektywy i traktowane są przez Państwo Członkowskie, które je nadało jako kwalifikacje spełniające wymogi zawarte w art. 3 ⁷ niniejszej dyrektywy.

Artykuł  5a ⁸

1. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, posiadających dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji położnej, potwierdzające wykształcenie nabyte na terytorium byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej, które nie odpowiada minimalnym wymogom kształcenia ustanowionym w art. 1 dyrektywy 80/155/EWG, Państwa Członkowskie inne niż Niemcy uznają powyższe dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji za wystarczający dowód, jeżeli:

– potwierdzają one kształcenie rozpoczęte przed zjednoczeniem Niemiec,

– nadają prawo do wykonywania zawodu położnej na całym terytorium Niemiec, na takich samych zasadach jak dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji, które są wydawane przez właściwe władze niemieckie, określone w art. 3 lit. a) ⁹ , oraz

– jest do nich dołączone zaświadczenie wydane przez właściwe władze niemieckie stwierdzające, że osoby te wykonywały w Niemczech, rzeczywiście i w sposób zgodny z prawem, omawiany zawód przynajmniej przez trzy lata w okresie pięciu lat poprzedzających datę wydania zaświadczenia.

2. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, posiadających dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji położnej, potwierdzające wykształcenie nabyte na terytorium byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej, które odpowiada minimalnym wymogom kształcenia ustanowionym w art. 1 dyrektywy 80/155/EWG, ale które, na podstawie art. 2, może być uznane tylko pod warunkiem uzupełnienia go praktyką zawodową określoną w art. 4, Państwa Członkowskie inne niż Niemcy uznają te dyplomy, certyfikaty i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji za wystarczający dowód, jeżeli:

– potwierdzają one kształcenie rozpoczęte przed zjednoczeniem Niemiec, oraz

– jest do nich dołączone zaświadczenie stwierdzające, że osoby te wykonywały, rzeczywiście i w sposób zgodny z prawem, omawiany zawód w Niemczech, przynajmniej przez dwa lata w okresie pięciu lat poprzedzających datę wydania zaświadczenia.

Artykuł  5b ¹⁰

W odniesieniu do polskich kwalifikacji położnych będą stosowane jedynie następujące przepisy dotyczące praw nabytych:

W przypadku obywateli Państw Członkowskich których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej zostały wydane lub których szkolenie zaczęło się w Polsce przed dniem przystąpienia i które nie spełniają minimalnych wymogów szkolenia określonych w artykule 1 dyrektywy 80/155/EWG, Państwa Członkowskie uznają następujące dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje w zakresie położnictwa jako wystarczające dowody, jeśli będą do nich załączone zaświadczenia stwierdzające, że ci obywatele Państw Członkowskich rzeczywiście i zgodnie z prawem prowadzili działalność położnej w Polsce w niżej wymienionych okresach:

– dyplom licencjata położnictwa - co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia,

– dyplom położnej z wykształceniem pomaturalnym uzyskanym w zawodowej szkole medycznej - co najmniej pięć kolejnych lat w ciągu siedmiu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

Artykuł  5c ¹¹

1. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej były wydane, lub których kształcenie rozpoczęło się w byłej Czechosłowacji przed 1 stycznia 1993 r., każde Państwo Członkowskie uzna te dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej jako wystarczający dowód, jeżeli władze Republiki Czeskiej potwierdzą, że kwalifikacje te mają na ich terytorium taką samą moc prawną jak czeskie kwalifikacje położnych jeśli chodzi o dostęp do zawodu położnej i prowadzenia tej praktyki. Do potwierdzenia tego musi być dołączone zaświadczenie wydane przez ten sam organ stwierdzające, że ci obywatele Państw Członkowskich prowadzili rzeczywiście i zgodnie z prawem przedmiotową działalność na terytorium Republiki Czeskiej przez co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

2. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej były wydane, lub których kształcenie rozpoczęło się w byłym Związku Radzieckim przed 20 sierpnia 1991 r., każde Państwo Członkowskie uzna te dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej jako wystarczający dowód, jeżeli władze Estonii potwierdzą, że kwalifikacje te mają na ich terytorium taką samą moc prawną jak estońskie kwalifikacje położnych jeśli chodzi o dostęp do zawodu położnej i prowadzenia tej praktyki. Do potwierdzenia tego musi być dołączone zaświadczenie wydane przez ten sam organ stwierdzające, że ci obywatele Państw Członkowskich prowadzili rzeczywiście i zgodnie z prawem przedmiotową działalność na terytorium Estonii przez co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

3. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej były wydane, lub których kształcenie rozpoczęło się w byłym Związku Radzieckim przed 21 sierpnia 1991 r., każde Państwo Członkowskie uzna te dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej jako wystarczający dowód, jeżeli władze Łotwy potwierdzą, że kwalifikacje te mają na ich terytorium taką samą moc prawną jak łotewskie kwalifikacje położnych jeśli chodzi o dostęp do zawodu położnej i prowadzenia tej praktyki. Do potwierdzenia tego musi być dołączone zaświadczenie wydane przez ten sam organ stwierdzające, że ci obywatele Państw Członkowskich prowadzili rzeczywiście i zgodnie z prawem przedmiotową działalność na terytorium Łotwy przez co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

4. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej były wydane, lub których kształcenie rozpoczęło się w byłym Związku Radzieckim przed 11 marca 1990 r., każde Państwo Członkowskie uzna te dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej jako wystarczający dowód, jeżeli władze Litwy potwierdzą, że kwalifikacje te mają na ich terytorium taką samą moc prawną jak litewskie kwalifikacje położnych jeśli chodzi o dostęp do zawodu położnej i prowadzenia tej praktyki. Do potwierdzenia tego musi być dołączone zaświadczenie wydane przez ten sam organ stwierdzające, że ci obywatele Państw Członkowskich prowadzili rzeczywiście i zgodnie z prawem przedmiotową działalność na terytorium Litwy przez co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

5. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej były wydane, lub których kształcenie rozpoczęło się w byłej Czechosłowacji przed 1 stycznia 1993 r., każde Państwo Członkowskie uzna te dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej jako wystarczający dowód, jeżeli władze Słowacji potwierdzą, że kwalifikacje te mają na ich terytorium taką samą moc prawną jak słowackie kwalifikacje położnych jeśli chodzi o dostęp do zawodu położnej i prowadzenia tej praktyki. Do potwierdzenia tego musi być dołączone zaświadczenie wydane przez ten sam organ stwierdzające, że ci obywatele Państw Członkowskich prowadzili rzeczywiście i zgodnie z prawem przedmiotową działalność na terytorium Słowacji przez co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

6. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej były wydane, lub których kształcenie rozpoczęło się w byłej Jugosławii przed 25 czerwca 1991 r., każde Państwo Członkowskie uzna te dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej jako wystarczający dowód, jeżeli władze Słowenii potwierdzą, że kwalifikacje te mają na ich terytorium taką samą moc prawną jak słoweńskie kwalifikacje położnych jeśli chodzi o dostęp do zawodu położnej i prowadzenia tej praktyki. Do potwierdzenia tego musi być dołączone zaświadczenie wydane przez ten sam organ stwierdzające, że ci obywatele Państw Członkowskich prowadzili rzeczywiście i zgodnie z prawem przedmiotową działalność na terytorium Słowenii przez co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

Artykuł  5d ¹²

W odniesieniu do rumuńskich kwalifikacji położnych będą stosowane jedynie następujące przepisy dotyczące praw nabytych:

W przypadku obywateli państw członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje pielęgniarki w zakresie położnictwa i ginekologii (asistent medical obstetrică-ginecologie) zostały wydane w Rumunii przed dniem przystąpienia i nie spełniają minimalnych wymogów szkolenia określonych w artykule 1 dyrektywy 80/155/EWG, państwa członkowskie uznają wspomniane dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje za wystarczające do celu wykonywania zawodu położnej, jeśli jest do nich załączone zaświadczenie stwierdzające, że ci obywatele państw członkowskich rzeczywiście i zgodnie z prawem prowadzili działalność położnej w Rumunii przez co najmniej pięć kolejnych lat w ciągu siedmiu lat przed dniem wydania zaświadczenia.

Rozdział  IV

UŻYWANIE TYTUŁU OKREŚLAJĄCEGO WYKSZTAŁCENIE

Artykuł  6

1. Bez uszczerbku dla art. 15, przyjmujące Państwa Członkowskie gwarantują, że obywatele Państw Członkowskich, spełniający warunki określone w art. 2 i 4, mają prawo do używania tytułu określającego wykształcenie, o ile nie jest identyczny z tytułem zawodowym lub, w stosownych przypadkach, jego skrótu, obowiązującego w Państwie Członkowskim ich pochodzenia lub w Państwie Członkowskim, z którego przybywają, w języku tego państwa. Przyjmujące Państwa Członkowskie mogą wymagać, by po tym tytule zawodowym następowała nazwa i miejsce instytucji lub komisji egzaminacyjnej, która go wydała.

2. Jeżeli tytuł określający wykształcenie używany w Państwie Członkowskim pochodzenia lub Państwie Członkowskim, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec, może być mylony w przyjmującym Państwie Członkowskim z tytułem wymagającym w tym państwie dodatkowego kształcenia, a którego zainteresowana osoba nie odbyła, przyjmujące Państwo Członkowskie może żądać od tej osoby używania tytułu obowiązującego w Państwie Członkowskim, z którego ona pochodzi lub przybywa, w odpowiedniej formie określonej przez przyjmujące Państwo Członkowskie.

Rozdział  V

PRZEPISY UŁATWIAJĄCE SKUTECZNE WYKONYWANIE PRAWA PRZEDSIĘBIORCZOŚCI, SWOBODY ŚWIADCZENIA USŁUG PRZEZ POŁOŻNE

A. Przepisy szczególnie odnoszące się do prawa przedsiębiorczości

Artykuł  7

1. Przyjmujące Państwo Członkowskie, które wymaga od swoich obywateli podejmujących po raz pierwszy działalność określoną w art. 1, dowodu nieskazitelnego charakteru lub nieposzlakowanej opinii, w odniesieniu do obywateli innych Państw Członkowskich przyjmuje jako wystarczający dowód zaświadczenie wydane przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec, potwierdzające, że zostały spełnione wymagania Państwa Członkowskiego, dotyczące nieskazitelnego charakteru lub nieposzlakowanej opinii, niezbędne do podjęcia tej działalności.

2. Jeżeli Państwo Członkowskie, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec, nie wymaga od osób zamierzających podjąć działalność po raz pierwszy dowodu nieskazitelnego charakteru lub nieposzlakowanej opinii, przyjmujące Państwo Członkowskie może wymagać od obywateli Państwa Członkowskiego, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec, wyciągu z rejestru sądowego lub w razie jego braku, równoważnego dokumentu wystawionego przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec.

3. Jeżeli przyjmujące Państwo Członkowskie posiada informacje na temat ważnego zdarzenia, zaistniałego poza jego terytorium, a które może mieć wpływ na podjęcie działalności na jego terytorium, może poinformować o tym zdarzeniu Państwo Członkowskie, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec.

Państwo Członkowskie z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec, zweryfikuje dokładność tych informacji i stwierdza, czy mogą mieć one wpływ w tym Państwie Członkowskim na podjęcie danej działalności. Władze tego państwa decydują o rodzaju i zakresie przeprowadzonego dochodzenia wyjaśniającego i informują przyjmujące Państwo Członkowskie o wszelkich dalszych działaniach odnośnie zaświadczeń i dokumentów, które wydały.

4. Państwa Członkowskie zapewnią poufność przekazywanych informacji.

Artykuł  8

1. Jeżeli w przyjmującym Państwie Członkowskim obowiązują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne ustanawiające wymagania co do nieskazitelnego charakteru i nieposzlakowanej opinii, w tym przepisy dotyczące postępowania dyscyplinarnego za poważne wykroczenia zawodowe lub skazanie za przestępstwo kryminalne, związane z wykonywaniem działalności określonej w art. 1, Państwo Członkowskie, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec, przekazuje przyjmującemu Państwu Członkowskiemu wszelkie niezbędne informacje o środkach lub postępowaniu dyscyplinarnym o charakterze zawodowym lub administracyjnym podjętych wobec danej osoby, lub o karach za przestępstwa, wymierzonych jej w czasie wykonywania zawodu w Państwie Członkowskim, z którego pochodzi lub przybywa.

2. Jeżeli przyjmujące Państwo Członkowskie ma szczegółowe informacje o na temat ważnego zdarzenia, zaistniałego poprzednio przy podejmowaniu działalności przez zainteresowaną osobę w tym państwie poza jego terytorium, które mogą wpłynąć na podejmowanie na jego terytorium danej działalności, może ono powiadomić Państwo Członkowskie pochodzenia lub Państwo Członkowskie, z którego cudzoziemiec przybył.

Państwo Członkowskie, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec, sprawdza dokładność tych informacji i stwierdza, czy mogą one mieć wpływ w tym Państwie Członkowskim na podjęcie danej działalności. Władze tego państwa decydują o rodzaju i zakresie przeprowadzonego dochodzenia i informują przyjmujące Państwo Członkowskie o wszelkich dalszych działaniach w nawiązaniu do informacji przekazanych zgodnie z ust. 1.

3. Państwa Członkowskie zapewniają poufność przekazywanych informacji.

Artykuł  9

Jeżeli przyjmujące Państwo Członkowskie wymaga od swoich obywateli, zamierzających podjąć lub wykonywać działalność określoną w art. 1, świadectwa o stanie zdrowia fizycznego lub psychicznego, państwo to uznaje za wystarczający dowód dokument wymagany w Państwie Członkowskim, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec.

Jeżeli Państwo Członkowskie, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec, nie nakłada tego rodzaju wymogów na osoby zamierzające podjąć lub wykonywać daną działalność, przyjmujące Państwo Członkowskie przyjmuje od obywatela zaświadczenie wydane przez właściwe władze tego państwa, jako odpowiadające zaświadczeniom wydawanym w przyjmującym Państwie Członkowskim.

Artykuł  10

Dokumenty określone w art. 7 i 8 nie mogą być przedkładane po upływie trzech miesięcy od daty ich wystawienia.

Artykuł  11

1. Procedura w sprawie uzyskania zezwolenia przez osobę zainteresowaną podjęciem działalności określonej w art. 1, zgodnie z art. 7, 8 i 9, musi zostać zakończona jak najszybciej, nie później jednak niż w trzy miesiące po przedłożeniu wszystkich dokumentów dotyczących tej osoby, wyłączywszy opóźnienia wynikające z odwołań złożonych po zakończeniu procedury.

2. W przypadkach określonych w art. 7 ust. 3 oraz w art. 8 ust. 2 wniosek o powtórne zbadanie sprawy zawiesza bieg terminu przewidzianego w ust. 1.

Państwo Członkowskie, do którego zwrócono się o konsultację, udziela odpowiedzi w ciągu trzech miesięcy.

Po otrzymaniu odpowiedzi lub po upływie tego terminu przyjmujące Państwo Członkowskie kontynuuje postępowanie określone w ust. 1.

Artykuł  12

Jeżeli przyjmujące Państwo Członkowskie wymaga od swoich obywateli, zamierzających podjąć lub wykonywać działalność określoną w art. 1, złożenia przysięgi lub uroczystego oświadczenia, a forma przysięgi lub oświadczenia nie może być użyta przez obywateli innych Państw Członkowskich, to Państwo Członkowskie zapewni możliwość złożenia przysięgi lub oświadczenia w stosownej i równoważnej formie.

B. Przepisy szczególne odnoszące się do świadczenia usług

Artykuł  13

1. Jeżeli Państwo Członkowskie wymaga od swoich obywateli, zamierzających podjąć lub wykonywać działalność określoną w art. 1, zezwolenia lub członkostwa albo rejestracji w organizacjach lub instytucjach zawodowych, w przypadku świadczenia usług państwo to zwalnia z tego wymogu obywateli Państw Członkowskich.

Zainteresowana osoba świadczy usługi posiadając takie same prawa i obowiązki jak obywatele przyjmującego Państwa Członkowskiego; w szczególności podlega przepisom dotyczącym wykonywania zawodu lub administracyjnym obowiązującym w tym Państwie Członkowskim.

Jeżeli przyjmujące Państwo Członkowskie podejmuje środki, przewidziane w akapicie drugim, lub uzyska informacje o zdarzeniach naruszających te przepisy, niezwłocznie powiadamia o tym Państwo Członkowskie, w którym dana osoba prowadzi działalność.

2. Przyjmujące Państwo Członkowskie może wymagać od zainteresowanej osoby złożenia przed właściwymi władzami uprzedniego oświadczenia dotyczącego świadczenia przez nią usług, jeżeli łączy się to z czasowym pobytem na terytorium tego państwa.

W nagłych przypadkach niniejsze oświadczenie może być złożone niezwłocznie po wyświadczeniu usług.

3. W zastosowaniu ust. 1 i 2 przyjmujące Państwo Członkowskie może wymagać od zainteresowanej osoby, aby dostarczyła dokument lub dokumenty zawierające następujące informacje:

– oświadczenie określone w ust. 2,

– zaświadczenie stwierdzające, że zainteresowana osoba, zgodnie z prawem, prowadzi określoną działalność w Państwie Członkowskim, w którym prowadzi działalność,

– zaświadczenie stwierdzające, że osoba posiada jeden z dyplomów, świadectw lub innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji odpowiednich do świadczenia usług, o których mowa w niniejszej dyrektywie.

4. Dokument lub dokumenty wymienione w ust. 3 nie mogą być przedkładane później niż w 12 miesięcy od daty ich wydania.

5. Jeżeli Państwo Członkowskie pozbawi czasowo lub na stałe, w całości lub w części, swojego obywatela lub obywatela innego Państwa Członkowskiego, prowadzącego działalność na jego terytorium, prawa do wykonywania działalności, o których mowa w art. 1, zapewnia ono, odpowiednio, tymczasowe lub stałe unieważnienie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 3 tiret drugie.

Artykuł  14

Jeżeli w przyjmującym Państwie Członkowskim wymagana jest rejestracja w publicznej instytucji ubezpieczenia społecznegow celu rozliczeń z organami ubezpieczeniowymi rachunków związanych z usługami świadczonymi osobom ubezpieczonym w ramach systemu ubezpieczenia społecznego, państwo to zwalnia z tego wymogu obywateli Państw Członkowskich prowadzących działalność w innym Państwie Członkowskim, w przypadku gdy świadczenie takich usług wymaga od zainteresowanej osoby odbywania podróży.

Jednakże zainteresowane osoby przekażą tym organizacjom informacje o świadczonych usługach przed lub - w nagłych przypadkach - po ich wyświadczeniu.

C. Przepisy wspólne dotyczące prawa przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług

Artykuł  15

Jeżeli w przyjmującym Państwie Członkowskim używanie tytułu zawodowego, związanego z wykonywaniem działalności określonej w art. 1, podlega prawnej regulacji, obywatele innych Państw Członkowskich spełniający warunki ustanowione w art. 2 i 5 używają tytułu zawodowego w przyjmującym Państwie Członkowskim, który odpowiada wymogom kwalifikacyjnym w tym państwie, oraz używają jego skrótu.

Artykuł  16

1. Państwa Członkowskie podejmują konieczne środki w celu umożliwienia zainteresowanym osobom uzyskania informacji o przepisach prawnych dotyczących zdrowia i ubezpieczeń społecznych oraz dotyczących etyki zawodowej, obowiązujących w przyjmującym Państwie Członkowskim.

W tym celu Państwa Członkowskie mogą utworzyć ośrodki informacyjne, w których osoby zainteresowane mogą uzyskać niezbędne informacje. W przypadku podejmowania działalności gospodarczej przyjmujące Państwo Członkowskie może wymagać, aby osoby zainteresowane skontaktowały się z takim ośrodkiem.

2. Państwa Członkowskie mogą utworzyć ośrodki, określone w ust. 1, przy właściwych władzach i organach, które muszą wyznaczyć w terminie przewidzianym w art. 20 ust. 1.

3. Państwa Członkowskie zadbają, aby zainteresowane osoby posiadły w interesie własnym oraz w interesie klientów znajomość języka, konieczną do wykonywania zawodu w przyjmującym Państwie Członkowskim.

Rozdział  VI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł  17

W przypadku uzasadnionych wątpliwości przyjmujące Państwo Członkowskie może wymagać od właściwych władz innego Państwa Członkowskiego potwierdzenia autentyczności dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji wydanych przez to drugie Państwo Członkowskie, określonych w rozdziale II i III, jak również potwierdzenia, że zainteresowana osoba spełnia wszystkie wymogi dotyczące kształcenia określone w dyrektywie 80/155/EWG.

Artykuł  18

W terminie przewidzianym w art. 20 ust. 1 Państwa Członkowskie wyznaczą władze i organy właściwe do wydawania lub przyjmowania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, jak również dokumentów i informacji, o których mowa w niniejszej dyrektywie, o czym niezwłocznie informują inne Państwa Członkowskie i Komisję.

Artykuł  19

Niniejszą dyrektywę stosuje się także do obywateli Państw Członkowskich, którzy zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 1612/68, na podstawie umowy o pracę, wykonują lub będą wykonywać działalność określoną art. 1.

Artykuł  19a ¹³

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o przepisach ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych, które przyjmują w sprawach przyznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą. Komisja opublikuje właściwe zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich, wymieniając nazwy przyjęte przez Państwa Członkowskie dla kwalifikacji zdobytych w trakcie szkoleń oraz, w przypadku gdy ma to zastosowanie, dla odpowiadającego im tytułu zawodowego.

Artykuł  19b ¹⁴

Każde Państwo Członkowskie uzna za wystarczające w odniesieniu do obywateli Państw Członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą nie odpowiadają nazwom wymienionym dla tych Państw Członkowskich w tej dyrektywie, dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji przyznane przez te Państwa Członkowskie wraz z towarzyszącym im zaświadczeniem wydanym przez właściwe władze lub organy. Zaświadczenie stwierdzi, że dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji zostały przyznane po ukończeniu kształcenia i szkolenia spełniających przepisy niniejszej dyrektywy i są traktowane przez przyznające je Państwo Członkowskie za równorzędne z tymi, które są w niej wymienione.

Artykuł  19c ¹⁵

Państwa Członkowskie zbadają dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą, uzyskane przez osobę posiadającą je poza obszarem Unii Europejskiej, w przypadku gdy te dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji zostały uznane w jakimś Państwie Członkowskim, jak też kształcenie odbyte i/lub kwalifikacje zawodowe uzyskane w jakimś Państwie Członkowskim. Państwo Członkowskie wyda decyzję w ciągu trzech miesięcy od daty złożenia wniosku przez osobę składającą wniosek wraz z pełną uzupełniającą dokumentacją.

Artykuł  19d ¹⁶

W przypadku odrzucenia wniosku Państwa Członkowskie należycie przedstawią powody swoich decyzji w sprawie wniosków o uznanie dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Osoby składające wnioski będą mieć prawo do odwołania się do sądów zgodnie z prawem krajowym. Prawo do odwołania również obowiązuje w przypadku niepodjęcia decyzji w przewidzianym okresie.

Artykuł  20

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie środki konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie dwóch lat od jej ogłoszenia i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych na podstawie niniejszej dyrektywy.

Artykuł  21

W przypadku gdy Państwo Członkowskie napotka poważne trudności w stosowaniu niniejszej dyrektywy w określonych obszarach, Komisja wspólnie z tym państwem dokona analizy tych trudności i zwróci się o opinię do Komitetu Wyższych Urzędników ds. Zdrowia Publicznego powołanego decyzją 75/365/EWG ^(7), ostatnio zmienioną decyzją 80/157/EWG ^(8).

W razie potrzeby Komisja przedłoży Radzie właściwe propozycje.

Artykuł  22

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 12 stycznia 1980 r.

	W imieniu Rady
	G. MARCORA
	Przewodniczący

_______

⁽¹⁾ Dz.U. C 18 z 12.2.1970, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. C 101 z 4.8.1970, str. 26.

⁽³⁾ Dz.U. C 146 z 11.12.1970, str. 17.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 33 z 11.2.1980, str. 8

⁽⁵⁾ Dz.U. L 257 z 19.10.1968, str. 2.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 176 z 15.7.1977, str. 1.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 167 z 30.6.1975, str. 19.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 33 z 11.2.1980, str. 15.

ZAŁĄCZNIK ¹⁷

Tytuły dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w zakresie położnictwa

Państwo	Tytuł/nazwa kwalifikacji	Organ nadający tytuł	Świadectwo towarzyszące kwalifikacjom
Belgique/ België/Belgien	- Diploma van vroedvrouw/ - Diplôme d'accoucheuse	1. De erkende opleidingsinstituten/les établissements d'enseignement 2. De bevoegde Examencommissie van de Vlaamse Gemeenschap/le Jury compétent d'enseignement de la Communauté française
България	Диплома за висше образование на образователно-квалификационна степен "Бакалавър" с профес- ионална квалификация "Акушерка"	Университет
Česká republika	1. Diplom o ukončení studia ve studijním programu ošetřovatelství ve studijním oboru porodní asistentka (bakalář, Bc.) 2. Diplom o ukončení studia ve studijním oboru diplomovaná porodní asistentka (diplomovaný specialista, DiS.)	1. Vysoká škola zřízená nebo uznaná státem 2. Vyšší odborná škola zřízená nebo uznaná státem	1. Vysvědčení o státní závěrečné zkoušce 2. Vysvědčení o absolutoriu
Danmark	Bevis for bestået jordemodereksamen	Danmarks jordemoderskole
Deutschland	Zeugnis über die staatliche Prüfung für Hebammen und Entbindungspfleger	Staatlicher Prüfungsausschuss
Eesti	Diplom ämmaemanda erialal	1. Tallinna Meditsiinikool 2. Tartu Meditsiinikool
Ελλάς	1. Πτυχίο Τμήματος Μαιευτικής Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδυμάτων (Τ.Ε.Ι.) 2. Πτυχίο του Τμήματος Μαιών της Ανωτέρας Σχολής Στελεχών Υγείας και Κοινων. Πρόνοιας (ΚΑΤΕΕ) 3. Πτυχίο Μαιας Ανωτέρας Σχολής Μαιών	1. Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Τ.Ε.Ι.) 2. ΚΑΤΕΕ Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων 3. Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας
España	Título de matrona / asistente obstétrico (matrona) / enfermería obstétrica-ginecológica	Ministerio de Educación y Cultura
France	Diplôme de sage-femme	L'Etat
Ireland	Certificate in Midwifery	An Board Altranais
Italia	Diploma d'ostetrica	Schools recognised by State
Κύπρος	∆ ίπλωµα στο µεταβασικό πρόγραµµα Μαιευτικής	Νοσηλευτική Σχολή
Latvija	Diploms par vecmātes kvalifikācijas iegūšanu	Māsu skolas
Lietuva	1. Aukštojo mokslo diplomas, nurodantis suteiktą bendrosios praktikos slaugytojo profesinę kvalifikaciją, ir profesinės kvalifikacijos pažymėjimas, nurodantis suteiktą akušerio profesinę kvalifikaciją 2. Aukštojo mokslo diplomas (neuniversitetinės studijos), nurodantis suteiktą bendrosios praktikos slaugytojo profesinę kvalifikaciją; ir profesinės kvalifikacijos pažymėjimas, nurodantis suteiktą akušerio profesinę kvalifikaciją 3. Aukštojo mokslo diplomas (neuniversitetinės studijos), nurodantis suteiktą akušerio profesinę kvalifikaciją	1. Universitetas 2. Kolegija 3. Kolegija	1. Pažymėjimas, liudijantis profesinę praktiką akušerijoje 2. Pažymėjimas, liudijantis profesinę praktiką akušerijoje
Luxembourg	Diplôme de sage-femme	Ministère de l'Education nationale, de la Formation professionnelle et des Sports
Magyarország	Szülésznő bizonyítvány	Iskola/főiskola
Malta	Lawrja jew diploma fl-Istudji tal-Qwiebel	Universita' ta' Malta
Nederland	Diploma van verloskundige	Door het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport erkende opleidingsinstellingen
Österreich	Hebammen-Diplom	Hebammenakademie / Bundeshebammenlehranstalt
Polska	Dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku położnictwo z tytułem "magister położnictwa"	instytucja prowadząca kształcenie na poziomie wyższym uznana przez właściwe władze
Portugal	1. Diploma de enfermeiro especialista em enfermagem de saúde materna e obstétrica 2. Diploma/carta de curso de estudos superiores especializados em enfermagem de saúde materna e obstétrica 3. Diploma (do curso de pós-licenciatura) de especialização em enfermagem de saúde materna e obstétrica	1. Ecolas de Enfermagem 2. Escolas Superiores de Enfermagem 3. Escolas Superiores de Enfermagem; Escolas Superiores de Saúde
România	Diplomă de licenţă de moaşă	Universităţi
Slovenija	Diploma, s katero se podeljuje strokovni naslov "diplomirana babica / diplomirani babičar"	1. Univerza 2. Visoka strokovna šola
Slovensko	1. Vysokoškolský diplom o udelení akademického titulu "bakalár z pôrodnej asistencie" ("Bc.") 2. Absolventský diplom v študijnom odbore diplomovaná pôrodná asistentka	1. Vysoká škol 2. Stredná zdravotnícka škola
Suomi/Finland	1. Kätilön tutkinto / barnmorskeexamen 2. Sosiaali- ja terveysalan ammattikorkeakoulututkinto, kätilö (AMK) / yrkeshögskoleexamen inom hälsovård och det sociala området, barnmorska (YH)	1. Terveydenhuolto-oppilaitokset / hälsovårdsläroanstalter 2. Ammattikorkeakoulut / yrkeshögskolor
Sverige	Barnmorskeexamen	Universitet eller högskola
United Kingdom	Statement of registration as a Midwife on part 10 of the register kept by the United Kingdom Central Council for Nursing, Midwifery and Health visiting	Various

1 Art. 1 zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 2006/100/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.141) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r.

2 Art. 1 ust. 1:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 80/1273/EWG z dnia 22 grudnia 1980 r. (Dz.U.UE.L.80.375.74) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 grudnia 1980 r.

- zmieniony przez art. 26 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej oraz dostosowań w Traktatach (Dz.U.04.90.864/23) z dniem 1 stycznia 1986 r.

- zmieniony przez art. 21 dyrektywy nr 89/594/EWG z dnia 30 października 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.341.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 8 listopada 1989 r.

- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

3 Art. 2 ust. 1:

- zmieniony przez art. 9 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

- zmieniony przez art. 9 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

4 Art. 3 uchylony przez art. 9 pkt 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

5 Art. 5 ust. 3 dodany przez art. 23 dyrektywy nr 89/594/EWG z dnia 30 października 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.341.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 8 listopada 1989 r.

6 Z dniem 31 lipca 2001 r. odniesienie do art. 3 należy rozumieć jako odniesienie do załącznika nin. dyrektywy, zgodnie z art. 9 pkt 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1).

7 Z dniem 31 lipca 2001 r. odniesienie do art. 3 należy rozumieć jako odniesienie do załącznika nin. dyrektywy, zgodnie z art. 9 pkt 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1).

8 Art. 5a dodany przez art. 6 pkt 2 dyrektywy nr 90/658/EWG z dnia 4 grudnia 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.353.73) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 12 grudnia 1990 r.

9 Z dniem 31 lipca 2001 r. odniesienie do art. 3 należy rozumieć jako odniesienie do załącznika nin. dyrektywy, zgodnie z art. 9 pkt 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1).

10 Art. 5b dodany przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

11 Art. 5c dodany przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

12 Art. 5d dodany przez art. 1 dyrektywy nr 2006/100/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.141) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r.

13 Art. 19a dodany przez art. 9 pkt 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

14 Art. 19b dodany przez art. 9 pkt 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

15 Art. 19c dodany przez art. 9 pkt 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

16 Art. 19d dodany przez art. 9 pkt 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

17 Załącznik:

-dodany przez art. 9 pkt 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

- zmieniony przez komunikat z dnia 27 stycznia 2005 r. notyfikujący organy przyznającekwalifikacje pielęgniarkom odpowiedzialnym za opiekę ogólną oraz położnym(Dz.U.UE.C.05.22.18) z dniem 27 stycznia 2005 r.

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 2006/100/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.141) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1980.33.1
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 80/154/EWG dotycząca wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w zakresie położnictwa i zawierająca środki mające na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług
• Data aktu: 21/01/1980
• Data ogłoszenia: 11/02/1980
• Data wejścia w życie: 23/01/1980, 01/05/2004