Język postępowania: włoski(2019/C 399/41)
(Dz.U.UE C z dnia 25 listopada 2019 r.)
Strony
Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: L. Visaggio, I. Anagnostopoulou, C. Biz, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
Zarzuty i główne argumenty
W zarzucie pierwszym Parlament podnosi brak uprawnień autora zaskarżonej decyzji, czy będzie to Rada, czy też ogół państw członkowskich, do określenia lokalizacji siedziby Europejskiego Urzędu ds. Pracy. Parlament jest bowiem zdania, że art. 341 TFUE nie stanowi właściwej podstawy prawnej dla określenia siedziby organów Unii takich jak agencje zdecentralizowane. W niniejszym przypadku Europejski Urząd ds. pracy został ustanowiony przez ustawodawcę Unii rozporządzeniem (UE) 2019/1149 2 , przyjętym na podstawie art. 46 i 48 TFUE zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą. Parlament twierdzi, że art. 341 TFUE nie pozbawia ustawodawcy Unii, który ustanowił Europejski Urząd ds. Pracy, jego uprawnienia do podjęcia decyzji o lokalizacji siedziby tego Urzędu, poprzez przyznanie jej państwom członkowskim., i że wobec tego ów przepis nie może stanowić ważnej podstawy prawnej zaskarżonej decyzji.
W zarzucie drugim, podniesionym tytułem ewentualnym na wypadek gdyby Trybunał uznał, że art. 341 TFUE stanowi właściwą podstawę prawną dla zaskarżonej decyzji, Parlament podnosi całkowity brak uzasadnienia rzeczonej decyzji. Parlament twierdzi, że jako akt prawny Unii, zaskarżona decyzja podlega obowiązkowi uzasadnienia ustanowionemu w art. 296 akapit drugi TFUE, którego jednak w najmniejszym stopniu nie spełnia, ponieważ powody, dla których Bratysława została wybrana na siedzibę Europejski Urząd ds. Pracy, pozostały całkowicie nieokreślone.
1 Decyzja podjęta za wspólnym porozumieniem przedstawicieli rządów państw członkowskich (UE) 2019/1199 z dnia 13 czerwca 2019 r. w sprawie lokalizacji siedziby Europejskiego Urzędu ds. Pracy (Dz.U. 2019 L 189, s. 68).
2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1149 z dnia 20 czerwca 2019 r. ustanawiające Europejski Urząd ds. Pracy, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 883/2004, (UE) nr 492/2011 i (UE) 2016/589 oraz uchylające decyzję (UE) 2016/344, (Dz.0.U 2019 L 186, s. 21).
