Skarga wniesiona w dniu 14 grudnia 2006 r. - przez Legris Industries przeciwko Komisji(Sprawa T-376/06)
(2007/C 42/48)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 24 lutego 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Legris Industries (Rennes, Francja) (przedstawiciele: adwokaci A. Wachsmann i C. Pommičs)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji [C(2006) 4180 wersja ostateczna z dnia 20 września 2006 r. w sprawie/F- 1/38.121 - Złącza], a także jej uzasadnienia, jako że decyzja ta nakłada grzywnę na holding Legris Industries z powodu odpowiedzialności holdingu Legris Industries za sporne praktyki spółki Comap;
– uznanie pism, żądań i wniosków spółki Comap przeciwko decyzji za pisma, żądania i wnioski holdingu Legris Industries;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżąca wnosi o częściowe stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) 4180 wersja ostateczna z dnia 20 września 2006 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE (COMP/F-1/38.121 - Złącza) odnoszącej się do całości porozumień i uzgodnionych praktyk na rynku złączy miedzianych i stopów miedzi mających na celu ustalanie cen, uzgadnianie cenników, kwot zniżek i rabatów, wprowadzanie mechanizmów koordynacji podwyżek cen, przydział rynków krajowych i klientów oraz wymianę innych informacji handlowych, w zakresie, w jakim decyzja ta nakłada grzywnę na holding Legris Industries z powodu odpowiedzialności holdingu za sporne praktyki spółki Comap - dawnej spółki zależnej holdingu.
Na poparcie swojej skargi skarżąca powołuje następujące argumenty.
Po pierwsze, skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła art. 81 WE przypisując Legris Industries odpowiedzialność za sporne naruszenia popełnione przez jej spółkę zależną Comap i uznając ją za solidarnie odpowiedzialną za te naruszenia. Legris Industries utrzymuje, że Komisja naruszyła zasadę prawnej i handlowej autonomii spółki zależnej i zasadę osobistej odpowiedzialności za naruszenia prawa konkurencji uznając, że posiadanie przez skarżącą 100 % kapitału spółki zależnej wystarcza, aby stwierdzić wywieranie przez nią decydującego wpływu na tę ostatnią. Skarżąca zarzuca Komisji także popełnienie błędów co do prawa, błędów faktycznych i oczywistych błędów w ocenie poprzez to, że nie przedstawiła ona dowodów pozwalających stwierdzić, że holding Legris Industries wykonywał rzeczywiste uprawnienia kierownicze w stosunku do spółki Comap.
Ponadto, skarżąca zarzuca Komisji naruszenie prawa polegające na tym, że Komisja nie zakwestionowała dowodów przedstawionych przez skarżącą i wskazujących na niezależność spółki Comap, w szczególności w odniesieniu do ustalania i prowadzenia przez nią polityki handlowej. Skarżąca uznaje za udowodniony przez siebie fakt, że nie wydawała ona spółce Comap poleceń co do jej zachowania na rynku, że jedynie sprawowała kontrolę finansową bez uprawnień budżetowych w odniesieniu do swoich spółek zależnych oraz że spółka Comap miała swoje własne źródła finansowania. Następnie skarżąca stwierdza, że jedynie dowód więzi kapitałowej i bezpośrednich konsekwencji z niej wynikających, które zdaniem skarżącej Komisja przyjęła jako podstawę przypisania Legris Industries odpowiedzialności za naruszenia popełnione przez jej spółkę zależną nie wykazują, że wykonywała ona rzeczywiste uprawnienia kierownicze w stosunku do niej.
