Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego w dniu 14 grudnia 2006 r. w sprawach połączonych od T-259/02 do T-264/02 i T-271/02 Raiffeisen Zentralbank Österreich AG i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesione w dniu 6 marca 2007 r. przez Raiffeisen Zentralbank Österreich AG dotyczące sprawy T-259/02(Sprawa C-133/07 P)
(2007/C 117/18)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 26 maja 2007 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Raiffeisen Zentralbank Österreich AG (przedstawiciele: S. Völcker i G. Terhorst, Rechtsanwälte)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 14 grudnia 2006 r. w sprawach połączonych od T-259/02 do T-264/02 i T-271/02(1), w zakresie w jakim Sąd oddalił skargę wniesioną przez RZB;
– stwierdzenie nieważności art. 3 decyzji Komisji C (2002) 2091 wersja ostateczna z dnia 11 czerwca 2002 r., w zakresie w jakim dotyczy on RZB;
– tytułem żądania ewentualnego, obniżenie, według uznania Trybunału, grzywny nałożonej na RZB w art. 3 zaskarżonej decyzji;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Sąd naruszył art. 81 WE, przyjmując, że Komisja mogła uznać - jedynie na podstawie faktu, iż spotkania międzybankowe obejmowały obszar jednego państwa członkowskiego -, że handel między państwami członkowskimi mógł być utrudniony.
Sąd naruszył prawo, kwalifikując spotkania banków jako "bardzo poważne naruszenie" w rozumieniu wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien. Sąd zastosował w niewłaściwy sposób kryteria wskazane w tych wytycznych dotyczące wagi naruszenia (charakter naruszenia, rzeczywisty wpływ naruszenia na rynek, rozmiar właściwego rynku geograficznego), nie uwzględnił faktu, że Komisja wszczynała postępowania w sposób wybiórczy, i nie dokonał ostatecznie kompleksowej oceny wszystkich stanowisk, których przedstawienia sam zażądał.
Sąd naruszył prawo, przypisując RZB udziały rynkowe całego sektora, w którym działa Raiffeisen. Sąd niewłaściwie ograniczył przy tym swoje kryterium ocenne jedynie do "oczywistych" przypadków nierównego traktowania w porównaniu z innymi bankami. Zabrakło koniecznej podstawy prawnej pozwalającej na całkowite przypisanie udziałów.
Sąd naruszył prawo przy dokonywaniu oceny współpracy RZB. Sąd zastosował kryterium "znacznego zwiększenia wartości" z naruszeniem zasady niedziałania wstecz, nie uwzględnił faktu, iż RZB współpracowała dobrowolnie, błędnie przyjął przerzucenie ciężaru dowodu w odniesieniu do wartości współpracy, bezprawnie odrzucił wspólną prezentację faktów jako niewłaściwą formę współpracy i niesłusznie nie uznał jako wkładu w ramach współpracy faktu, iż RZB przyznała, że rozmowy prowadzone przez banki miały cel antykonkurencyjny.
______
(1) Dz.U. C 331, str. 29.
