Bułgaria-Polska. Porozumienie Prowizoryczne w sprawach handlowych i nawigacyjnych. Sofia.1925.04.29.

POROZUMIENIE PROWIZORYCZNE

w sprawach handlowych i nawigacyjnych między Polską a Bułgarią, podpisane w Sofji, dnia 29 kwietnia 1925 roku.

(Ratyfikowane zgodnie z ustawą z dn. 30 lipca 1926 r.- Dz. U. R. P. № 89 poz. 501).

Przekład.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego dziewiątego kwietnia, tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku, podpisane zostało w Sofji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Bułgarskiego Porozumienie Prowizoryczne w sprawach handlowych i nawigacyjnych o następującem brzmieniu dosłownem:

Porozumienie Tymczasowa w sprawach handlowych i nawigacyjnych miedzy Polską a Bułgarją.

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z jednej strony

i

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL BUŁGARÓW

z drugiej strony,

ożywieni jednakiem pragnieniem popierania i rozwijania stosunków handlowych pomiędzy obu krajami postanowili zawrzeć Porozumienie Tymczasowe w sprawach handlowych i nawigacyjnych i mianowali w tym celu swymi pełnomocnikami:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:

Jego Eksalencję Pana D-ra Tadeusza St. Grabowskiego, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Rzeczypospolitej Polskiej w Sofji,

Jego Królewska Mość Król Bułgarów:

Pana Christo Kalfoff, Swego Ministra Spraw Zagranicznych i Wyznań,

którzy, po wzajemnem podaniu sobie do wiadomości swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i należyte co do formy, zgodzili się na następujące artykuły:

Artykuł  I.

Obywatele jednej z Wysokich Układających się Stron osiedli na terytorjum drugiej Strony, lub przebywający na niem czasowo, będą korzystali pod względem zakładania i wykonywania handlu i przemysłu na terytorjum drugiej Strony z tych samych praw, przywilejów, imunitetów, korzyści i ulg, co obywatele państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  II.

1. Obywatele każdej Układającej się Strony będą traktowani na terytorjum drugiej Strony pod wzglądem ich stanowiska prawnego, ich dóbr ruchomych i nieruchomych, ich praw i interesów tak samo, jak są lub będą traktowani obywatele państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2. Będą oni mieli swobodę załatwiania swych spraw na terytorjum drugiej Strony bądź osobiście, bądź przez przedstawiciela wedle ich własnego wyboru tudzież będą mieli prawo, stosując się do ustaw krajowych, występować w sądach i bada mieli wolny dostęp do władz. Będą oni również korzystali ze wszystkich praw i imunitetów, przysługujących krajowcom i narówni z nimi będą mogli dla obrony swych interesów korzystać z usług adwokatów lub pełnomocników przez siebie wybranych.

3. Z tytułu trudnienia się handlem lub przemysłem na terytorjum drugiej Strony nie będą oni uiszczali żadnych podatków, opłat, poborów lub należności pod jakąkolwiek nazwą innych lub wyższych od tych, które są lub bada pobierane od krajowców.

4. Bada oni zwolnieni od płacenia pożyczek oraz przymusowych danin państwowych, któreby były nałożone dla potrzeb wojny lub wskutek okoliczności wyjątkowych.

5. Obywatele każdej strony bada wolni na terytorjum drugiej od wszelkiej przymusowej osobistej służby wojskowej i przymusowej funkcji urzędowej administracyjnej lub sądowej, wyjąwszy sprawy opieki, jak również od wszelkiego świadczenia bądź pieniężnego, bądź nałożonego w naturze w miejsce przymusowej osobistej służby. W czasie wojny i w czasie pokoju będą oni podlegali tylko tym świadczeniom i rekwizycjom wojskowym, co krajowcy, w tej samej mierze i na tych samych zasadach co ci ostatni. Co do odszkodowań będą oni podlegali tym samym przepisom co krajowcy.

Artykuł  III.

1. Spółki akcyjne i inne założone prawnie na mocy ustaw jednej z Układających się Stron i mające swą siedzibą prawną na jej terytorjum, uznane bada za legalnie istniejące na terytorjum drugiej Strony, o ile nie mają celu niedozwolonego lub przeciwnego dobrym obyczajom i będą miały, stosując się do ustaw i przepisów, wolny i łatwy dostąp do sądów, bądź jako powód, bądź jako pozwany.

2. Spółki akcyjne i inne każdej Strony uznane w ten sposób będą mogły, stosując się do ustaw drugiej Strony, osiedlać się na terytorjum tej ostatniej, zakładać tam swe filje i oddziały i wykonywać tam swój handel i przemysł. Wyłączone są wszelako spółki, które ze wzglądu na swój charakter użyteczności ogólnej, podlegałyby specjalnym ograniczeniom, stosowanym do wszystkich państw, jak np. spółki ubezpieczeniowe i spółki finansowe.

3. Spółki te, raz dopuszczone zgodnie z ustawami i przepisami, które obowiązują lub będą obowiązywały na terytorjum odnośnego państwa, nie bada podlegały opłatom, ani daninom, ani wogóle jakimkolwiek należnościom skarbowym, innym lub wyższym od tych, które są ustanowione dla spółek jakiegokolwiek państwa trzeciego.

4. Będą one zwolnione od płacenia pożyczek i przymusowych danin państwowych, któreby były nałożone dla potrzeb wojny lub wskutek wyjątkowych okoliczności.

5. Opodatkowaniu podlega tylko ta część majątku spółki, która istotnie znajduje się w kraju, gdzie są pobierane odnośne podatki, opłaty lub daniny oraz tylko te tranzakcje, które są tam zawierane.

Artykuł  IV.

Pobory i opłaty wewnętrzne, pobierane na rzecz państwa, prowincyj, gmin lub instytucyj publicznych, które obciążają lub będą obciążały produkcję, przysposobienie towarów lub konsumpcję pewnego artykułu na terytorjum jednej z Układających się Stron, nie bada mogły obciążać produktów, towarów lub artykułów drugiej Strony więcej, lub uciążliwiej, niż obciążają one produkty, towary lub artykuły tego samego rodzaju, państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  V.

1. Wszystkie produkty gleby i przemysłu, pochodzące z terytorjum celnego jednej z Układających się Stron, które będą przywożone na terytorjum celne drugiej Strony, przeznaczone bądź do spożycia, bądź do złożenia na skład, bądź do powrotnego wywozu, bądź do tranzytu, będą podlegały przez czas trwania niniejszej Umowy Tymczasowej, traktowaniu przyznanemu lub mogącemu być przyznanem państwu najwięcej uprzywilejowanemu a mianowicie nie będą one mogły podlegać w żadnym wypadku cłom, mnożnikom celnym, opłatom dodatkowym lub innym opłatom wyższym od tych, którym podlegają produkty lub towary państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2. Wywóz przeznaczony do terytorjum jednej z Układających się Stron nie będzie obciążany przez drugą Stronę cłami lub opłatami innemi lub wyższe-mi niż wywóz takich samych towarów do państwa najbardziej uprzywilejowanego.

3. Każda Strona zobowiązuje się zatem udzielić drugiej bezzwłocznie i bez innych warunków wszelkiej ulgi, wszelkiego przywileju lub wszelkiej zniżki ceł lub opłat, których już udzieliła, lub którychby mogła udzielić w przyszłości pod wyżej wymienionemi względami na stałe lub czasowo trzeciemu państwu.

4. Postanowienia ustalone w tym artykule nie stosują się:

a) do przywilejów przyznanych lub któreby mogły być przyznane w przyszłości przez jedną ze Stron w obrocie pogranicznym z państwami sąsiedniemi,

b) do ulg specjalnych, wynikających z unji celnej,

c) do przejściowego systemu celnego pomiędzy polską a niemiecką częścią Górnego Śląska.

Artykuł  VI.

1. Aby zapewnić produktom pochodzącym z obu Krajów korzystanie z powyższych postanowień, Układające się Strony będą mogły wymagać, aby produkty i towary, przywożone na ich terytorjum, były zaopatrzone w świadectwo pochodzenia.

2. Świadectwa pochodzenia będą wydawane bądź przez izby handlowe, do których należy wysyłający, bądź przez każdy inny organ lub związek gospodarczy uznany przez kraj przeznaczenia; będą one uwierzytelniane przez przedstawiciela dyplomatycznego lub konsularnego kraju przeznaczenia.

Artykuł  VII.

1. Przedmioty podlegające ocleniu i służące jako próbki, z wyjątkiem towarów zakazanych, bada przez obie Strony zwolnione czasowo od cła, z zastrzeżeniem zachowania formalności cłowych, potrzebnych dla zapewnienia powrotnego wywozu w terminie nie przekraczającym jednego roku.

2. Znaki rozpoznawcze, umieszczone na próbkach przez władze jednej z Układających się Stron, będą w celu ustalenia ich tożsamości, uznawane przez władze drugiej Strony, przyczem rozumie się, że będą one mogły we wszystkich wypadkach, o ile by się im to wydało konieczne, umieścić obok krajowe znaki rozpoznawcze.

3. Korzystanie z tego zwolnienia może być cofnięte komiwojażerom i firmom handlowym, które nie stosują się do ustanowionych warunków.

Artykuł  VIII.

1. Kupcy, fabrykanci i inni wytwórcy jednej z Układających się Stron, którzy przez przedstawienie swej specjalnej karty legitymacyjnej, wydanej przez uprawnione władze swego państwa dowiodą, że są uprawnieni do wykonywania ich handlu lub przemysłu, bada mogli bądź osobiście, bądź przez swych komiwojażerów czynić zakupy na terytorjum drugiej Strony u kupców lub wytwórców lub w publicznych lokalach sprzedaży bez uiszczania opłaty patentowej. Będą oni mogli również przyjmować zamówienia u kupców lub innych osób, które dla swego handlu lub przemysłu używają danych towarów. Będą również mogli mieć ze sobą próbki lub wzory lecz nie towary. Jednakże Strony zastrzegają sobie prawo zabronić im kolportowania towarów, o ile nie zostali do tego uprawnieni godnie z ustawodawstwem państwa, w którem podróżują.

2. Strony będą sobie wzajemnie podawać do wiadomości, jakie władze są upoważnione do wydawania kart legitymacyjnych, jak również postanowienia, do których winni się stosować komiwojażerowie przy wykonywaniu swego handlu.

3. Powyższe postanowienia nic stosują się. do kupców wędrownych ani do kolportażu, ani do poszukiwania zamówień u osób nie trudniących się przemysłem ani handlem, przyczem każda Strona zastrzega sobie pod tym wzglądem zupełną swobodę dla swego ustawodawstwa.

Artykuł  IX.

1. Układające się Strony zobowiązują się przyznać sobie wzajemnie swobodę tranzytu międzynarodowego dla osób, bagaży, towarów i przedmiotów wszelkiego rodzaju, przesyłek pocztowych, okrętów, statków, wagonów osobowych i towarowych i innych środków przewozowych, zapewniając sobie pod tym względem traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2. Towary wszelkiego rodzaju przewożono przez terytorjum jednej ze Stron, będą wzajemnie zwalniane od wszelkich opłat celnych, z wyjątkiem opłat administracyjnych i statystycznych.

3. Żadna ze Stron nie będzie jednak zobowiązaną do zapewnienia tranzytu podróżnych, których wstęp na jej terytorjum byłby zabroniony. Tranzyt towarów będzie mógł być zakazany:

a) ze względu na spokój i bezpieczeństwo publiczne i narodowe,

b) ze względów sanitarnych lub jako ochrona przeciwko chorobom zwierząt i roślin.

4. Tranzyt towarów, których przewóz do jednego z Państw Układających się jest zakazany lub które stanowią przedmiot monopolu państwowego, będzie mógł być poddany kontroli nakazanej przez odnośne ustawodawstwo krajowe.

Artykuł  X.

1. Osoby, bagaże, produkty nadane do przesyłki na terytorjum jednej z Układających się Stron, i które mają być wywiezione do terytorium drugiej Strony lub przez to terytorjum do państwa trzeciego, nie bada traktowane mniej korzystnie ani pod względem odprawy, ani pod względem ceny przewozu i podatków publicznych obciążających przesyłki, niż osoby, bagaże, produkty krajowe lub jakiegokolwiek innego państwa, nadane do przesyłki na terytorjum drugiej Strony lub w państwie trzeciem, w tych samych warunkach, w tym samym kierunku i na tej samej przestrzeni.

2. Postanowienie powyższe nie dotyczy ulg taryfowych, przyznanych dla instytucyj dobroczynnych lub oświaty publicznej, zniżek udzielonych w wypadkach klęski ogólnej, ani zniżek stosowanych dla urzędników publicznych, podróżujących w sprawach prywatnych, ani też do przesyłek służbowych kolejowych.

3. Strony bada usiłowały ułatwić komunikację między swymi krajami, bądź przez zaprowadzenie bezpośrednich transportów kolejowych i morskich, bądź przez zawarcie urnowy, dotyczącej bezpośredniej komunikacji kolejowej.

Artykuł  XI.

1. Okręty i statki, żeglujące pod flagą jednej z Układających siej Stron i ich ładunki, bada korzystały na wodach drugiej Strony pod każdym wzglądem z takiego samego traktowania co statki krajowe i ich ładunki, bez względu na miejsce odjazdu lub przeznaczenia wymienionych okrętów i statków, bez względu również na miejsce pochodzenia lub przeznaczenia ich ładunku. W następstwie tego okręty i statki jednej ze Stron i ich ładunki nie będą podlegały na terytorjum drugiej, żadnym opłatom lub należnościom jakiegokolwiek rodzaju lub nazwy, które są lub będą pobierane bądź na rzecz państwa, bądź na rzecz prowincyj, gmin lub jakichkolwiek instytucyj uprawnionych przez państwo, innym lub wyższym od tych, które stosowane bada do statków krajowych i ich ładunków.

2. Co do miejsca postoju okrętów i statków ich załadowania i wyładowania w portach, na redach i w basenach i wogóle co do wszystkich jakichkolwiek formalności, jakim podlegać mogą statki handlowe, ich załoga i ich ładunki, zgodzono się, że statkom krajowym nie będzie przyznany żaden przywilej, ani żadna ulga, któreby nie były jednakowo przyznane statkom drugiego państwa, gdyż życzeniem Stron jest, aby również pod tym wzglądem ich statki traktowane były na stopie zupełnej równości.

3. Wszelki przywilej i wszelkie zwolnienie, które jedna ze Stron będzie mogła przyznać pod jednym z wyżej wymienionych wzglądów państwu trzeciemu, bada również stosowane jednocześnie i bez zastrzeżeń do drugiej Strony.

4. Co do żeglugi na drogach żeglugowych Wewnętrznych, naturalnych i sztucznych, co do której okręty i statki Stron i ich ładunki będą podlegały tym samym warunkom co okręty i statki państwa najbardziej uprzywilejowanego i ich ładunki, opłaty, które zostaną ustanowione dla okrętów i statków i ich ładunków nie będą mogły jednakże przewyższać poziomu opłat, stosowanych do statków krajowych i ich ładunków.

5. Nie naruszając innych postanowień niniejszego artykułu i nie zmieniając postanowień ustępu I-go, o ile dotyczą one taryf za pilotaż, rozumie się, że ustawy i przepisy obowiązujące w każdem państwie co do obowiązku używania pilotów stosowane będą do okrętów i statków drugiej Strony, w tej samej mierze co do okrętów i statków krajowych.

6. Postanowienia powyższe nie przeszkadzają w niczem, że każda z Układających się Stron rezerwuje dla swej bandery krajowej rybołóstwo, kabotaż morski i rzeczny, jak również służbę portową, to znaczy holownictwo, pilotaż i wszelką służbę wewnętrzną jakiegokolwiek rodzaju.

Artykuł  XII.

1. Narodowość okrętów będzie przez jedną i druga Stronę uznawana na podstawie dokumentów i świadectw wydawanych w tym celu przez właściwe władze odnośnych państw, zgodnie z ustawami i przepisami każdego państwa.

2. Świadectwa pomiarowe wydane dla statków każdego z państw według metody Moorsom, będą nawzajem uznawane w sposób, który zostanie określony w przyszłości po wymienieniu przepisów, stosowanych w tym przedmiocie.

Artykuł  XIII.

Okręty i statki jednej z Układających się, Stron, zawijające do portu drugiej Strony jedynie w celu uzupełnienia ich ładunku lub wyładowania jego części, będą mogły, stosując się do ustaw i przepisów odnośnego państwa, zatrzymać część ładunku, któraby była przeznaczona dla innego portu i dla innego państwa i wywieźć ją zpowrotem, nie będąc zobowiązanym do uiszczania za nią żadnych opłat lub kosztów, z wyjątkiem opłat za nadzór, które zresztą będą mogły być pobierane tylko w najniższych stawkach, wyznaczonych dla żeglugi krajowej lub dla żeglugi państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  XIV.

Okręty i statki jednej z Układających się Stron korzystać będą z wszelkich zniżek i zwolnień od opłat i taks przyznanych lub mających być przyznane stosownie do ustaw i rozporządzeń obowiązujących w państwie dla okrętów i statków krajowych.

Artykuł  XV.

1. O ile okręt lub statek jednej z Układających się Stron osiadł na mieliźnie lub rozbił się w obrębie wód drugiego państwa, okręt lub statek, ich pasażerowie i ładunek bada korzystały z tych samych ulg i przywilejów, jakie ustawy i przepisy odnośnego państwa przyznają w analogicznych okolicznościach okrętom i statkom krajowym lub okrętom i statkom państwa najbardziej uprzywilejowanego, przyczem zarówno kapitan i załoga, jak i okręt lub statek, pasażerowie i ładunek, otrzymają pomoc w tej samej mierze co krajowcy.

2. Odnośnie do prawa ratownictwa, stosowane będzie ustawodawstwo państwa, w którem wyratowanie miało miejsce.

3. Towary uratowane z okrętu lub statku, który osiadł na mieliźnie lub rozbił się, nie będą podlegały żadnemu cłu, o ile nie będą one dopuszczone do konsumcji wewnętrznej.

Artykuł  XVI.

1. Układające się Strony zapewniają sobie wzajemnie na swych terytorjach traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego we wszystkiem co dotyczy różnych formalności administracyjnych lub innych niezbędnych przy stosowaniu postanowień niniejszego Porozumienia tymczasowego.

2. Rozumie się wszelako, że postanowienia zawarte w artykułach poprzednich, o ile zapewniają traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego, nie naruszają w niczem ustaw, rozporządzeń i przepisów, dotyczących bezpieczeństwa ogólnego i wykonania pewnych rzemiosł i zawodów, które obowiązują lub będą obowiązywały w każdym kraju i które stosowane będą do wszystkich cudzoziemców.

Artykuł  XVII.

Rząd Polski, któremu powierzone zostało prowadzenie spraw zagranicznych Wolnego Miasta Gdańska zgodnie z artykułem 104 Traktatu Wersalskiego i artykułami 2 i 6 Konwencji Paryskiej z 9 listopada 1920 r. pomiędzy Polską a Wolnem Miastem Gdańskiem, zastrzega sobie prawo oświadczyć, że Wolne Miasto jest stroną kontraktującą w tem Porozumieniu Tymczasowem i że bierze na siebie obowiązki oraz nabywa prawa w niej zawarte.

Zastrzeżenie to nie dotyczy tych postanowień niniejszego Porozumienia Tymczasowego, które Rzeczpospolita Polska odnośnie do Wolnego Miasta Gdańska już zawarła na zasadzie praw przysługujących Polsce traktatowo.

Artykuł  XVIII.

1. Porozumienie niniejsze będzie ratyfikowane, a dokumenty ratyfikacyjne będą wymienione w Warszawie możliwie jaknajprądzej.

2. Wejdzie ono w życie w miesiąc po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.

3. Porozumienie jest zawarte na przeciąg jednego roku. Jednakże o ile nie zostanie wymówione po upływie tego terminu, będzie ono przedłużone w drodze milczącej zgody na czas nieograniczony i będzie mogło być wymówione w każdym czasie. W wypadku wymówienia pozostanie w mocy jeszcze przez trzy miesiące od dnia w którym jedna z Wysokich Układających się Stron zawiadomi drugą o zamiarze uchylenia jego działania.

4. Na wypadek sporu tekst francuski będzie wiarogodny.

Na dowód czego, Pełnomocnicy podpisali niniejsze Porozumienie.

Sporządzono w dwóch oryginałach w Sofji, dnia dwudziestego dziewiątego kwietnia, tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku.

(-) Dr. Tadeusz Grabowski (-) Cbr. Kalfoff

Protokół końcowy.

W Sofji dnia 29 kwietnia 1925 r.

Obecni są:

ze strony Polskiej:

Jego Ekscelencja p. Dr. Tadeusz St. Grabowski, Poseł Nadzwyczajny i Minister Pełnomocny w Sofji,

ze strony Bułgarji:

Pan Christo Kalfoff, Minister Spraw Zagranicznych i Wyznań.

W chwili przystąpienia do podpisania Porozumienia w sprawach handlowych i nawigacyjnych między Rzecząpospolitą Polską a Bułgarją, niżej podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to, co następuje:

I. Co do artykułu II.

Rozumie się, że postanowienia art. II stosownie do których obywatele Wysokich Układających się Stron będą mieli prawo występować przed Trybunałem na stopie równości z krajowcami, jak również postanowienia art. III, dotyczącego wolnego dostępu spółek akcyjnych i innych do Trybunałów, nie stosują się do bezpłatnej pomocy sądowej ani do zwolnienia od "cautio judicatum solvi".

II. Co do artykułów V i VI.

Rozumie się, że postanowienia art. V i VI nie bada stosowane do produktów gleby i przemysłu, pochodzących z terytorjum jednej z Wysokich Układających się Stron, o ile zostaną one oclone w państwie trzeciem.

III. Do artykułu X.

1. Dopóki granica między Polską a jednem z państw sąsiednich dla jakiegokolwiek bądź powodu będzie pozostawała zamknięta dla podróżnych i dla towarów polskich lub tego państwa o którem jest mowa, Rząd Polski nie będzie uważany za zobowiązanego do przyznania Bułgarji na granicy powyższego państwa ułatwień przewidzianych w art. X.

2. Postanowienia dotyczące komunikacji kolejowej z państwem trzecim stosowane bada tylko w wypadku, gdy z państwem tem będzie zawarta umowa co do bezpośredniej komunikacji kolejowej.

IV. Co do artykułu XIV.

Rozumie się, że Wysokie Okładające się Strony zastrzegają sobie prawo popierania okrętów i statków krajowych zasiłkami pieniężnemi.

Nazwa Państwa ..............................................

(Władza wydająca)

Karta legitymacyjna dla komiwojażerów.

Ważna w ciągu dwunasta miesięcy od daty wystawienia.

№ karty .............

ważne w .............................

Zaświadcza się niniejszem, iż okaziciel karty tej P.

...................................... urodzony w ..........

zamieszkały w ................ ulica .......................

№ ............. posiada ¹) .................................

w ........................... pod firmą handlową ...........

............................................................

............................................................

(lub) jest komiwojażerem w służbie firmy

..................

firm

w ..........................................................

która posiada

.............................................

które posiadają

pod firmą ..................................................

Wobec tego, że okaziciel niniejszej karły chce poszukiwać

zamówień w wyżej wymienionych krajach i czynić zakupy na

rachunek wspomnianej (wspomnianych) firmy (firm), zaświadcza

się, iż rzeczona firma (rzeczone firmy) jest upoważniona (są

upoważnione) do wykonywania swego przemysłu i swego handlu

w .................................. i płaci (płacą) należne

z tego tytułu podatki.

..................... dnia .................... 192.........

Podpis kierownika firmy (firm)

.................................................

Rysopis okaziciela:

Wiek .....................

Wzrost ...................

Włosy ....................

Znaki szczególne..........

Podpis okaziciela

(-) Dr. T. Grabowski (-) Chr. Kalfoff

______

¹⁾ oznaczenie fabryki lub handlu.

N. B. Rubrykę 1 formularza należy wyplenić tylko w wypadku o

ile chodzi o kierownika przedsiębiorstwa handlowego lub

przemysłowego.

Zaznajomiwszy się z powyższem Porozumieniem, uznaliśmy je i uznajemy za słuszna zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niem postanowień; oświadczamy, że jest przyjęte, ratyfikowane i zatwierdzone i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 22 października 1926 r.

• Identyfikator: Dz.U.1927.6.32
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Bułgaria-Polska. Porozumienie Prowizoryczne w sprawach handlowych i nawigacyjnych. Sofia.1925.04.29.
• Data aktu: 29/04/1925
• Data ogłoszenia: 26/01/1927
• Data wejścia w życie: 12/02/1927