Problem, czy zachodzi przesłanka pokrzywdzenia wierzyciela osobistego dotychczasowego właściciela nieruchomości obciążonej hipoteką, należy oceniać poprzez pryzmat możliwej do uzyskania wartości nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym. Takie zagadnienie rozstrzygnie Izba Cywilna Sądu Najwyższego w uchwale siedmiorga sędziów.
Prokurator, która nakazała doprowadzić przymusowo podejrzanego, nie miała do tego żadnych podstaw. Czynności podjęte przez obwinioną były oczywiście nieprawidłowe, zwłaszcza że termin do odbioru pisma przez podejrzanego nie minął. A policja zatrzymała i zakuła człowieka w kajdanki. Teraz prokurator za karę nie będzie awansowana przez pięć lat, bo taka jest konsekwencja nagany.
Trafnie zauważył Rzecznik Praw Obywatelskich, że między momentem popełnienia czynu a chwilą orzekania, doszło do zmiany normatywnej. Nie ma przy tym znaczenia, że modyfikacji uległ przepis rozporządzenia, do którego odsyłał kodeks wykroczeń, a nie sam artykuł kodeksu określający wykroczenie. Sąd Rejonowy nie mógł zatem postąpić wbrew regule temporalnej nakazującej stosowanie ustawy nowej, jako łagodniejszej – orzekł Sąd Najwyższy.
Orzeczenia wydane przez zlikwidowaną, nielegalną Izbę Dyscyplinarną były korzystne dla obwinionej prokurator, a zatem uznać można, że sprawa została już osądzona – orzekła Izba Odpowiedzialności Zawodowej. Prokurator obwiniona o ukrycie i zniszczenie akt prokuratorskich nie stanie przed sądem karnym, gdyż sąd nie dał wiary zeznaniom świadków.
Sąd odwoławczy w uzasadnieniu nie wskazał, że sędzia orzekająca w sprawie nie spełnia minimum standardu niezawisłości i bezstronności. Skuteczne wykazanie nienależytej obsady sądu zakładałoby wskazanie np. na sposób obrad Krajowej Rady Sądownictwa w zakresie kandydatury, opinię zgromadzenia ogólnego sędziów danego sądu, porównanie osiągnięć kandydata z innym czy drogę awansu sędziego – orzekł Sąd Najwyższy i uchylił wyrok.
Zgodę na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wydaje nie Sąd Najwyższy, ale Naczelny Sąd Administracyjny – orzekła Izba Odpowiedzialności Zawodowej. Pytanie zadała nieistniejąca od lipca 2022 r. Izba Dyscyplinarna, a więc organ, który przestał działać, więc zagadnienie trzeba pozostawić bez rozpoznania.
Prokurator przyjął łącznie sześć łapówek w związku z pełnieniem funkcji publicznej, co zostało potwierdzone prawomocnym wyrokiem karnym. W konsekwencji, oprócz kary pozbawienia wolności, nie może pełnić przez 10 lat zawodów związanych ze stosowaniem prawa. Izba Odpowiedzialności Zawodowej potwierdziła, że z uwagi na uchybienie godności urzędu nie może dalej pełnić służby.
Brak obrońcy przy rozpoznawaniu sprawy o pozbawienie prawa wykonywania zawodu radcy prawnego był przyczyną uchylenia wyroku dyscyplinarnego. Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie zaakceptował zwolnienia lekarskiego wydanego przez lekarza, który nie był lekarzem sądowym, co w okresie pandemii okazało się niesłuszne. Uchylono wtedy taki obowiązek – wskazał Sąd Najwyższy.
Sędziego nie można karać dyscyplinarnie za popełniony błąd. Uruchomienie postępowania dyscyplinarnego o ukaranie sędzi Barańskiej było błędem – stwierdziła w czwartek Izba Odpowiedzialności Zawodowej SN. Zachowanie sędzi obwinionej nie było bezprawne ani zawinione, ani też szkodliwe społecznie, miała prawo do własnej interpretacji przepisów - dodał Sąd Najwyższy.
Potrącenie na pasach pieszej przez sędziego kierującego samochodem to wypadek nieumyślny wynikły z braku dostatecznej uwagi – orzekł Sąd Najwyższy. Zgromadzone dowody uzasadniają podejrzenie popełnienia przez sędziego czynu zabronionego, dlatego Izba Odpowiedzialności Zawodowej uchyliła immunitet i zezwoliła na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej.
Niedopuszczalne jest odrębne dochodzenie wynagrodzenia z tytułu ustanowienia służebności drogi koniecznej od samego ustanowienia. Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej osoby fizycznej w takiej sprawie prowadzonej z udziałem kilkorga innych osób. Skarga staje się dopuszczalna wyłącznie w razie przekroczenia wartości progowej, czyli 50 tysięcy złotych.
Podanie substancji odurzającej osobie obcej bez jej wiedzy i zgody jest przestępstwem. I o takie przewinienie jest podejrzany prokurator prokuratury rejonowej, który w pokoju hotelowym w czasie szkolenia doprowadził swoją koleżankę do stanu zagrażającego jej zdrowiu. Dlatego Sąd Najwyższy w Izbie Odpowiedzialności Zawodowej uchylił immunitet prokuratorowi. Obecnie toczy się proces karny przeciwko niemu, a SN czeka na wyrok, by ukarać go dyscyplinarnie.
Odwołujący się Mariusz Kamiński został prawomocnie skazany na karę dwóch lat pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne ściągane z urzędu, co stanowi zdarzenie powodujące wygaśniecie z mocy prawa mandatu posła - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SN opublikowała we wtorek pisemne uzasadnienie w sprawie odwołania od decyzji marszałka Sejmu Szymona Hołowni, stwierdzającej wygaśnięcia mandatu poselskiego Mariusza Kamińskiego.
Państwowa Komisja Wyborcza nie może zabronić organizacji realizacji celu, jakim jest wspieranie obywateli w wykonywaniu ich biernego prawa wyborczego poprzez udział w wyborach. Sąd Najwyższy uznał za zasadną skargę pełnomocnika Komitetu Wyborczego Ogólnopolska Federacja „Bezpartyjni i Samorządowcy” na uchwałę Państwowej Komisji Wyborczej, w której odmówiono jego rejestracji.
Izba Odpowiedzialności Zawodowej Sądu Najwyższego, w której sześcioro z jedenastu sędziów, nie może utworzyć sądu niezawisłego i bezstronnego, jest organem wadliwym strukturalnie i ustrojowo. Dlatego sędzia Barbara Skoczkowska zawiesiła postępowanie w sprawie prokurator, która ujawniła dane ze śledztwa w sprawie kierowcy autobusu, który spowodował wypadek.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że Zarządu Związku Biur Porad Obywatelskich nie wykonuje zadań publicznych i nie musi podawać, kto uzyskał uprawnienie do udzielania porad obywatelom. Inaczej jednak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny. Uznał, że wydawanie zaświadczeń o szkoleniu i egzaminy tego związku to informacja, którą należy się podzielić.
Prokurator stanu wojennego przekroczył swoje uprawnienia, stosując wobec opozycjonistów tryb doraźny i areszt tymczasowy – orzekł Sąd Najwyższy i pozwolił na ściganie byłego funkcjonariusza PRL. Prokurator nie rozważał, czy zatrzymani popełnili przestępstwo, czy ulotki przez nich drukowane i rozprowadzane istotnie miały na celu zagrożenie bezpieczeństwa państwa, wpływały na obronność, ani czy znieważono naczelne organy państwa takie jak WRON.
WSA w Warszawie oddalił skargę Prokuratury Rejonowej w Gorlicach na decyzję Prezesa UODO, w której organ nadzorczy nałożył na administratora karę w wysokości 20 tys. zł. Prokuratura przekazała w trybie dostępu do informacji publicznej dane, które nie zostały uprzednio zanonimizowane. Nie pomogło tłumaczenie prokuratury, że naruszenie dotyczyło tylko trzech osób, a dane trafiły do dziennikarza, który sam je zanonimizował przed publikacją dokumentów.
Pieszy pod wpływem alkoholu spowodował wypadek drogowy, który skończył się poważnymi uszkodzeniami ciała motocyklisty. Sprawca został skazany na trzy lata w zawieszeniu i dano mu dozór kuratora. Sąd Najwyższy orzekł, że niesłusznie. Wyrok został uchylony. Dozór jest obowiązkowy wobec młodocianego sprawcy tylko przestępstwa umyślnego, a nie jak w tym wypadku – nieumyślnego.
Skazany na karę więzienia uchybił terminowi złożenia wniosku o uzasadnienie i doręczenie wyroku Sądu Okręgowego, choć miał możliwość skontaktowania się z sądem i swoim obrońcą. Miał obowiązek zawiadomienia sądu o zmianie miejsca pobytu w związku z pozbawieniem wolności w innej sprawie. Oznacza to brak dbałości skazanego o własne sprawy, co w rezultacie uniemożliwiło wniesienie kasacji do Sądu Najwyższego. To nie obrońca ponosi winę za brak reakcji w terminie.