Komisja Europejska 1 kwietnia 2021 r. wniosła do Trybunału Sprawiedliwości przeciwko Polsce skargę o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, domagając się stwierdzenia, że niektóre zmiany ustawowe dotyczące organizacji polskiego wymiaru sprawiedliwości, przyjęte w grudniu 2019 r., naruszają prawo Unii Europejskiej.

 

Kara liczona od listopada 2021 r.

W ramach tego sporu Trybunał zobowiązał Polskę m.in. do zawieszenia stosowania niektórych z przepisów krajowych zakwestionowanych przez Komisję ( m.in. w postanowieniu wiceprezes Trybunału z dnia 14 lipca 2021 r. w sprawie C-204/21 dotyczącego uchylenie postanowienia w przedmiocie środków tymczasowych dotyczących sędziów Izby Dyscyplinarnej SN) .

Ponieważ Polska nie zastosowała się do tego środka tymczasowego, 27 października 2021 r. zobowiązano ją do zapłaty na rzecz Komisji dziennej okresowej kary pieniężnej w wysokości 1 mln euro . Karę tę zaczęto naliczać od 3 listopada 2021 r. 9 czerwca 2022 r.

 

Obniżenie kary o 500 tys. euro dziennie

Polska przyjęła ustawę w celu zastosowania się do zarządzonego przez Trybunał środka tymczasowego. Wobec tego 21 kwietnia 2023 r. Trybunał orzekł, że ta zmiana ustawodawcza pozwalała w znacznej mierze wykonać ów środek tymczasowy.

W związku z tym wysokość okresowej kary pieniężnej została obniżona do 500 tys. euro dziennie, począwszy od 21 kwietnia 2023 r. Ponieważ Polska nie zapłaciła dziennej okresowej kary pieniężnej, Komisja przystąpiła do okresowego egzekwowania jej przez potrącenie z różnymi wierzytelnościami przysługującymi temu państwu członkowskiemu względem Unii. Polska wystąpiła do Sądu Unii Europejskiej, domagając się stwierdzenia nieważności łącznie sześciu decyzji o potrąceniu.

Obejmuje ona okres od 15 lipca 2022 r. do 4 czerwca 2023 r., czyli okres między wejściem w życie ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. a dniem poprzedzającym wydanie wyroku Trybunału kończącego postępowanie w tej sprawie.

Wyegzekwowane w ten sposób kwoty wynoszą łącznie ok. 320 mln 200 tys. euro . Pomocniczo Polska podniosła, że zmiany ustawodawczej uzasadniającej obniżenie o połowę okresowej kary pieniężnej dokonano przez wydaniem przez Trybunał postanowienia z 21 kwietnia 2023 r. W związku z tym od 15 lipca 2022 r. do 20 kwietnia 2023 r. Komisja nie mogła już wymagać zapłaty 1 mln EUR dziennie.

 

Oddalenie skargi polskiej

Z tego względu Polska wniosła o stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Komisji w zakresie, w jakim dotyczą one 50 procent należności potrąconych za wyżej wymieniony okres.

Sąd oddalił skargi Polski w całości. Orzekł, że Komisja nie naruszyła prawa Unii, przystępując do wyegzekwowania należnych kwot.  W szczególności, że ani orzecznictwo polskiego Trybunału Konstytucyjnego, ani wejście w życie ustawy z 9 czerwca 2022 r. o Sądzie Najwyższym i utworzenie nowej Izby Odpowiedzialności Zawodowej nie pozwalają zakwestionować samego istnienia długu. W konsekwencji nie mogą one wpłynąć na zgodność z prawem decyzji o potrąceniu.

Co się tyczy żądania ewentualnego dotyczącego stwierdzenia częściowej nieważności decyzji o potrąceniu, Sąd przypomniał, że obniżenie dziennej okresowej kary pieniężnej przyznane przez Trybunał 21 kwietnia 2023 r. miało skutek jedynie na przyszłość. W rezultacie dotyczyło ono jedynie kwot należnych od tej daty. Tak długo, jak długo kwota dziennej okresowej kary pieniężnej ustalona postanowieniem z 27 października 2021 r. pozostawała niezmieniona do 21 kwietnia 2023 r., a Polska nie wywiązała się w pełni ze swoich zobowiązań, Komisja była zobowiązana do zapewnienia wyegzekwowania należności w pełnej wysokości.

Ponadto przyznanie Komisji uprawnienia, czy wręcz zobligowanie jej do dostosowania dziennej okresowej kary pieniężnej w przypadku częściowego wykonania podważyłoby moc postanowienia z 27 października 2021 r.

Wyroki TSUE z 5 lutego 2025 r.  w sprawach połączonych T-830/22i T-156/23 | Polska/Komisja iw sprawie T-1033/23 | Polska/Komisja

 

Cena promocyjna: 269.24 zł

|

Cena regularna: 359 zł

|

Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 305.14 zł