Na korygowanie rozliczeń pozwala art. 81 par. 1 ordynacji podatkowej, zgodnie z którym podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Wśród najpopularniejszych powodów, dla których podatnicy muszą skorygować roczny PIT, złożony w wersji papierowej, możemy znaleźć m.in.: brak podpisu podatnika i/lub małżonka na zeznaniu podatkowym, błędny identyfikator podatkowy (PESEL/NIP), brak oznaczenia celu złożenia zeznania (złożenie zeznania czy korekta zeznania). Złożenie korekty wydaje się proste, warto jednak pamiętać o kilku formalnościach.

Czytaj też: Brak dopuszczalności korekty deklaracji - LINIA ORZECZNICZA >

 

30 kwietnia to nieprzekraczalna data

Termin rozliczeń z dochodów uzyskanych w danym roku upływa 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Tak stanowi art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To czas nie tylko na złożenie zeznania rocznego, ale i dopłatę podatku, jeśli wynika ona z rozliczenia. Przepis ten mówi wyraźnie: daninę należy zapłacić przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania. W tym roku 30 kwietnia wypadał w sobotę, rozliczenia PIT trzeba więc było dokonać do 2 maja.

Sprawdź też: Czy każdorazowo otrzymana faktura korygująca powoduje obowiązek sporządzenia korekty zeznania podatkowego PIT za rok poprzedni? >

 

 

To, że termin rozliczenia upływa z końcem kwietnia nie oznacza jednak, że po tej dacie podatnik nie może skorygować złożonej wcześniej deklaracji. Musi jednak pamiętać o kilku ważnych kwestiach i pewnych elementach, które odróżniają korektę deklaracji składaną przed końcem kwietnia, od tej składanej później. 

Zobacz również: Ulga rehabilitacyjna w szerszym zakresie dopiero w zeznaniach za 2022 rok >>

PROCEDURA Korygowania deklaracji podatkowej >>

Uzasadnienie to podstawa

Korekta deklaracji może zawierać uzasadnienie. To miejsce na podanie przyczyn, które zmusiły nas do poprawienia złożonego wcześniej rozliczenia. I warto z tej możliwości korzystać.

‒ Podatnicy niechętnie składają korekty, bo wychodzą z założenia, że w ten sposób od razu trafią na celownik urzędu skarbowego. Tymczasem nie należy się bać korekty, bo każdy może się pomylić ‒ mówi Zbigniew Maciej Szymik, doradca podatkowy, dyrektor generalny i partner zarządzający w firmie GLC. Radzi, by składając korektę, nie rezygnować z jej uzasadnienia. ‒ Bez względu na to, czy popełniliśmy pomyłkę automatyczną, błąd rachunkowy, czy też zapomnieliśmy w zeznaniu uwzględnić przysługującą nam ulgę, warto napisać uzasadnienie, w którym wyjaśnimy powody, dla których poprawiamy zeznanie. Dla urzędników będzie to duże ułatwienie, bo nie będą musieli sami się domyślać albo wzywać nas celem wyjaśnienia ‒ tłumaczy ekspert.

I rzecz wręcz podstawowa: pamiętajmy, by na deklaracji, od razu na początku formularza, zaznaczyć kwadracik informujący urząd skarbowy o tym, że składany przez nas PIT jest korektą złożonego wcześniej rozliczenia.

 

Kiedy wniosek o stwierdzenie nadpłaty

O tym, co jeszcze powinna zawierać korekta deklaracji, decyduje moment jej złożenia. Bo o ile trzeba złożyć korektę przed 30 kwietnia, jeżeli chce się uniknąć negatywnych konsekwencji w postaci odsetek (przy dopłacie), o tyle - mając podatek do zwrotu - możemy skorygować deklarację także po tej dacie. Praktycznie w dowolnie wybranym momencie.

‒ Nie ma druku wniosku o stwierdzenie nadpłaty, więc trzeba go napisać własnoręcznie. Osobiście radzę swoim klientom, by zrobili to razem ze składanym uzasadnieniem korekty, zaznaczając, że jednocześnie występują z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. Wszystko dlatego, że po 30 kwietnia przysługujący nam zwrot różnicy podatku staje się nadpłatą i wymaga złożenia takiego wniosku ‒ wyjaśnia Szymik. 

 


 

Jak uniknąć grzywny

Korekta deklaracji podatkowej ma jeszcze jedną niekwestionowaną zaletę. Pozwala uniknąć sankcji karnej za przestępstwo lub wykroczenie skarbowe. Zgodnie bowiem z art. 16a kodeksu karnego skarbowego, takiej karze nie podlega osoba, która złożyła prawnie skuteczną korektę deklaracji podatkowej i w całości uiściła, niezwłocznie lub w terminie wyznaczonym przez uprawniony organ, należność publicznoprawną uszczuploną lub narażoną na uszczuplenie. Dodajmy, że karze nie podlega podatnik, który złożył zeznanie zawierające błędy lub oczywiste omyłki powstałe z winy organu podatkowego lub płatnika.