Polski Ład poszerza katalog składników wykorzystywanych w prowadzeniu działalności gospodarczej, których sprzedaż po ich wycofaniu  z tej działalności, będzie kwalifikowana do przychodów z działalności gospodarczej. Przyjrzyjmy się temu zagadnieniu na gruncie niedawnej interpretacji podatkowej (z 4 października br., nr 0115-KDIT3.4011.690.2021.3.AW).

Podatniczka zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej, likwidując ją z dniem 2 sierpnia 2015 r. a środki trwałe zostały wycofane do majątku prywatnego. Część budynku wynajęła ona w ramach najmu prywatnego na rzecz męża pozostającego z nią w rozdzielności majątkowej małżeńskiej. Podatniczka zamierza ten budynek sprzedać w czwartym kwartale 2021 r. Zastanawiając się nad podatkowymi skutkami tej sprzedaży, wystąpiła o interpretację. Budynek przyjęto do używania 31 maja 2007 roku. Jest on o przeważającej funkcji usługowej z częścią mieszkalną, w której podatniczka zamieszkuje. Zapytała ona organy skarbowe, czy sprzedaż  po upływie sześciu lat od likwidacji działalności gospodarczej rodzi obowiązek opodatkowania podatkiem dochodowym zgodnie z zasadami dla działalności gospodarczej?

Jej zdaniem, dokonane przez nią odpłatne zbycie nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, ze względu na upływ terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 tej ustawy. W konsekwencji, na podatniczce nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia tej nieruchomości.

 

Ważny jest sześcioletni termin

Dyrektor KIS przypomniał, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w tej działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy o PIT), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji tej działalności, za wyjątkiem składników pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zobacz również:
Składka zdrowotna, tak jak składka na ZUS, z mechanizmem ograniczającym? >>
Ulga dla klasy średniej z Polskiego Ładu nie dla każdego >>

 

Dyrektor podkreślił, że z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a oraz art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a ww. ustawy wynika, że przychody z odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku, a więc również składników majątku trwałego, pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej, jeżeli zbycie to następuje przed upływem sześciu lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja tej działalności do dnia ich odpłatnego zbycia stanowią przychód z tej działalności.

Zatem, przy ustaleniu źródła przychodu ze sprzedaży składników majątkowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej, istotny jest okres jaki upłynął pomiędzy datą wycofania tych składników majątkowych z prowadzonej działalności, bądź datą likwidacji tej działalności, a datą ich sprzedaży.

Jeżeli okres ten nie przekracza sześcioletniego okresu, o którym mowa w tych przepisach, to przychód uzyskany ze sprzedaży tych składników majątkowych stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W analizowanej sprawie od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności do przewidywanego dnia zbycia nieruchomości upłynie sześć lat, nie powstanie więc przychód z działalności, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a ustawy o PIT.

 

Dyrektor stwierdził, że należy zatem odnieść się zatem do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika przy tym, aby przewidywana sprzedaż nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej. W konsekwencji – z uwagi na upływ okresów, o których mowa w tym przepisie – planowana sprzedaż składników majątku nie będzie opodatkowana PIT.

- Dyrektor KIS chociaż uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, wskazał, że przy ustaleniu źródła przychodu ze sprzedaży składników majątkowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej, która następnie została zlikwidowana, znaczenie ma upływ terminu wskazanego w art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a ustawy o PIT, a nie jak wskazywała wnioskodawczyni upływ sześcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 tej ustawy – ocenia Karolina Kubista, adwokat w JKP Legal.

Nie ma zatem wątpliwości, że od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym nastąpiła likwidacja prowadzonej działalności gospodarczej rozpocznie swój bieg termin sześcioletni.

- Brak jest więc potrzeby dokonywania interpretacji pojęcia „wycofanie składnika majątkowego z działalności gospodarczej”, skoro kwestię wyłączenia spod opodatkowania przychodu uzyskanego z sprzedaży nieruchomości będącej uprzednio środkiem trwałym zlikwidowanej firmy wprost reguluje art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a ustawy o PIT – podkreśla Karolina Kubista.

Zauważa ona jednak, że korzystne dla podatnika było uznanie jego stanowiska za prawidłowe, pomimo przyjęcia przez organ podatkowy de facto innej podstawy prawnej, aniżeli wskazana przez podatniczkę we wniosku, gdyż takie postępowanie przy wydawaniu interpretacji indywidualnej nie jest regułą.

Ekspertka tłumaczy dodatkowo, że na gruncie omawianej interpretacji indywidualnej warto zwrócić uwagę, że Polski Ład poszerza katalog składników wykorzystywanych w prowadzeniu działalności gospodarczej, których sprzedaż po ich wycofaniu  z tej działalności, będzie kwalifikowana do przychodów z tej działalności. Zaliczono bowiem do tych składników również rzeczy ruchome, które wykorzystywane są w działalności na podstawie tzw. leasingu operacyjnego. Na gruncie obecnie obowiązującej ustawy o PIT, gdy leasingobiorca taką rzecz ruchomą zbywa po jej wycofaniu z działalności gospodarczej, przychód z jej sprzedaży nie jest kwalifikowany jako przychód z działalności gospodarczej. Jeżeli sprzedaż rzeczy ruchomej nastąpi po upływie sześciu miesięcy od dnia nabycia, przychód ze sprzedaży nie podlega opodatkowaniu.

 


Zmiany po wejściu w życie Polskiego Ładu

Karolina Kubista dodaje, że z uwagi na przyjęcie w odniesieniu do tych rzeczy ruchomych okresu sześcioletniej karencji, po wejściu w życie Polskiego Ładu przedsiębiorca będzie musiał poczekać sześć lat, zamiast obecnych sześciu miesięcy, aby uniknąć opodatkowania przychodu uzyskanego z sprzedaży.

Podobnie sytuację ocenia Sebastian Kałuża, menadżer, doradca podatkowy w zespole ds. PIT w KPMG w Polsce. Podkreśla on, że w Polskim Ładzie zdecydowano się na modyfikację katalogu składników wykorzystywanych w prowadzonej działalności, których sprzedaż po wycofaniu ich z działalności jest kwalifikowana do przychodów z działalności.

- Przede wszystkim, sprzedaż wykupionych z tzw. leasingu operacyjnego do majątku prywatnego środków trwałych (w praktyce najczęściej samochodów osobowych), o ile nastąpi w przeciągu sześciu lat od wycofania ich z działalności gospodarczej, będzie generowała przychód z działalności gospodarczej – stwierdza Sebastian Kałuża. Zwraca on uwagę także na inną ważną zmianę.

-  Poza tym, przewidziana jest zmiana, w rezultacie której otrzymanie części składników majątku likwidowanej spółki niebędącej osobą prawną np. udziały (akcje), papiery wartościowe, pochodne instrumenty finansowe i inne będzie traktowane jako przychód z kapitałów pieniężnych, a nie przychód z działalności gospodarczej, którego zbycie po upływie sześciu lat dotychczas nie kreowało zobowiązania podatkowego – podkreśla Sebastian Kałuża.