Podatniczka straciła pracę. Postanowiła zająć się zawodowo fotografowaniem. Jako osoba bezrobotna, na podstawie umowy zawartej z powiatowym urzędem pracy otrzymała środki w wysokości 15 755 zł , w oparciu o ustawę o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz rozporządzenie ministra rodziny, pracy i polityki społecznej w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej. Uzyskane środki zakwalifikowano jako pomoc de minimis w ramach pomocy publicznej udzielonej na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia.

Zostały one przekazane na rachunek bankowy podatniczki w celu dokonania zakupów związanych z rozpoczęciem działalności gospodarczej, sklasyfikowanej pod numerem 74.20.Z- działalność fotograficzna. Po podpisaniu umowy z urzędem pracy 9 lipca 2020 r. podatniczka zarejestrowała się w CEIDG i rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, wybierając rozliczenie podatku na zasadach ogólnych.

Zobacz również: Prawo do ulgi termomodernizacyjnej także dla małżonka >>

Dwa miesiące na za zakup wyposażenia do biznesu

Otrzymaną kwotę dotacji zobowiązana jest wydatkować w terminie dwóch miesięcy od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej, zgodnie ze szczegółową specyfikacją wskazaną w umowie zawartej z urzędem pracy. Podatniczka kupiła rzeczy, które są niezbędne w wykonywanej działalności fotograficznej, między innymi: lampa plenerowa, obiektyw, aparat fotograficzny, statyw oświetleniowy, komputer stacjonarny, akcesoria do sesji fotograficznych. Wymienione wydatki będą stanowiły elementy wyposażenia oraz materiały pomocnicze.

Podatniczka zapytała fiskusa, czy składniki majątku firmowego nienależące do środków trwałych, nabyte ze środków przyznanych z urzędu pracy na podjęcie działalności gospodarczej może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Przedstawiając własne stanowisko, wskazała, że zarówno w art. 22, jak również art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wskazano na brak możliwości zaliczenia wydatków na zakup wyposażenia do kosztów uzyskania przychodów.

 


Pomoc dla bezrobotnego zwolniona z PIT

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyznał rację podatniczce. Stwierdził, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Stosownie do art. 46 ust. 1 pkt 2 tej ustawy starosta z funduszu pracy może przyznać bezrobotnemu lub poszukującemu pracy jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związanych z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż sześciokrotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

Natomiast stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Dyrektor KIS podkreślił, że kosztami uzyskania przychodów są tylko racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki: pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, być właściwie udokumentowany i nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

 

Wydatki na wyposażenie kosztem podatkowym

Dyrektor KIS stwierdził, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu - na zakup składników majątku, które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z urzędu pracy, i które mają służyć wyłącznie celom prowadzonej działalności.

Wydatki na zakup składników majątku ze środków uzyskanych z funduszu pracy, w tym przypadku elementy wyposażenia oraz tzw. materiały pomocnicze których jednostkowa wartość początkowa określona zgodnie z art. 22g ustawy nie przekracza 10 tys. zł, i które nie zostały zaliczone przez podatnika do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, można zatem bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując, sfinansowanie zakupu wyposażenia i innych wydatków firmowych (tj. na nabycie składników majątkowych o wartości nieprzekraczającej 10 tys. zł, które nie zostały zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych) ze środków przyznanych z funduszu pracy na podjęcie działalności gospodarczej - nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pomimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 powołanej ustawy. Warunkiem jest związek przyczynowy między poniesionymi wydatkami a przychodami z prowadzonej działalności, w tym przypadku działalności fotograficznej.

Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 sierpnia 2020 r., nr 0115-KDIT3.4011.447.2020.1.KR