Wniesiona przez pełnomocnika podatnika skarga kasacyjna dotyczyła odmowy zaliczenia części zwrotu z podatku od towarów i usług na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.

Postępowanie wstrzymuje zwrot

W deklaracji podatkowej podatnik wystąpił o zwrot podatku od towarów i usług. Organy podatkowe wydały postanowienie o przedłużenie terminu zwrotu celem weryfikacji prawa do tego zwrotu. To postanowienie zostało przez podatnika zaskarżone. Następnie podatnik uruchomił procedurę w zakresie bezczynności organów a także złożył wniosek o zarachowanie części zwrotu VAT na poczet zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych. Organy skarbowe odmówiły tego zarachowania do czasu zakończenia weryfikacji tego zwrotu. Stwierdziły, że zaliczenie zwrotu podatku na poczet zaległości podatkowych stanowi pośrednia formę dokonania zwrotu. W sytuacji, gdy zasadność zwrotu zadeklarowanego przez podatnika budzi wątpliwości organu, to zgodnie z art. 87 ust 2 ustawy o podatku od towarów i usług organ przedłuża termin dokonania zwrotu do czasu zakończenia weryfikacji zwrotu, co nastąpiło w niniejszej sprawie. Zatem w tych okolicznościach organ wstrzymuje się także z zaliczeniem weryfikowanego zwrotu na poczet bieżących lub zaległych zobowiązań podatkowych, ponieważ zwrot może okazać się niezasadny.  I to stało się przedmiotem postępowania sądowoadministracyjnego.

 

Nadpłata w jednym podatku na poczet drugiego

W skardze do WSA podatnik podnosił wiele argumentów, m.in. że po upływie 60 dni od złożenia rozliczenia do wnioskowanej kwoty stosuje się przepisy o nadpłacie i jej oprocentowaniu. Podatnik podniósł też, że w jego przypadku pomimo przeprowadzenia kontroli podatkowej, która nie stwierdziła żadnych uchybień, wydano postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu, lecz od czasu jego wydania nie toczą się w sprawie żadne czynności, ani nie zostało wszczęte postępowanie podatkowe. Podatnik argumentował, że według art. 87 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o VAT, dysponowanie zwrotem różnicy podatku jest niezależne od trwającej weryfikacji zasadności tego zwrotu. Ograniczenia zaś wynikające z art. 87 ust. 2 zdanie 2 i zdanie 3 tej ustawy mają zastosowanie tylko w sytuacji zwrotu różnicy podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 20 lutego 2017 r. sygn. akt III SA/GL 1403/16 oddalił skargę podatnika argumentując, że w pełni podziela argumentację przedstawioną przez organy skarbowe.

Zobacz również: Status podatnika VAT na wagę złota >>
NSA: Hotel dla pracowników kosztem ogólnym z prawem odliczenia VAT >>


Weryfikacja zwrotu tylko w uzasadnionych przypadkach

W skardze do NSA pełnomocnik podatnika podtrzymywał wskazywaną wcześniej wykładnię art. 87 ust. 2 ustawy o VAT i argumentację, że weryfikacja jest możliwa tylko w sytuacji zwrotu na rachunek bankowy podatnika a nie jego zarachowania na poczet zobowiązania w innym podatku. Pełnomocnik organów skarbowych, na rozprawie przed NSA, stwierdził, że skarga polemizuje z ustaleniami faktycznymi, co jest niedopuszczalne w świetle orzecznictwa.

 


NSA przychylił się do argumentacji organów skarbowych oddalił skargę podatnika. NSA stwierdził, że większość zarzutów skargi kasacyjnej to argumentacja powielona ze skargi do sądu pierwszej instancji. W jego ocenie tryb i sposób postępowania organów podatkowych były prawidłowe. NSA nie dopatrzył się wadliwości wyroku WSA. Sędzia sprawozdawca Danuta Oleś stwierdziła, że kształtuje się już linia orzecznicza, zgodnie z którą NSA negatywnie ocenia takie sytuacje, w których podatnik nie mogąc się doczekać zwrotu podatku VAT uruchamia procedurę jego przerachowania na zobowiązanie w innym podatku. – NSA kwestionuje taka praktykę – stwierdziła sędzia Danuta Oleś. Zdaniem NSA, gdyby dokonano omawianego przerachowania w sytuacji  gdy doszło do skutecznego przedłużenia terminu zwrotu, uniemożliwiłoby to weryfikację zasadności zwrotu. Prowadziłoby to do sytuacji, że pozbycie się zaległości w innym podatku byłoby możliwe bez oceny, czy zwrot był zasadny.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 listopada 2019 r., sygn. akt I FSK  1232/17