Trybunał Sprawiedliwości 12 maja 2022 r. wydał wyrok w sprawie: agencja celna przeciwko urzędowi celnemu w Wenecji dotyczący obowiązków podatkowych i solidarnej odpowiedzialność przedstawiciela celnego (sygn. akt C-714/20).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczył wykładni art. 201 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz art. 77 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny.

 

Rozliczenia VAT przedstawiciela celnego

Włoski organ celny w dwóch decyzjach obciążył przedstawiciela celnego należnościami z tytułu VAT od importu dla dwóch spółek, gdyż nie był w stanie ściągnąć należnych kwot od importera, gdyż jeden z nich był w trakcie postępowania upadłościowego.

Agencja celna wniosła skargi na te dwie decyzje określające wysokość zobowiązań podatkowych do sądu w celu stwierdzenia ich niezgodności z prawem.

Jak się należało spodziewać, urząd celny wniósł o oddalenie tych skarg. Podkreślił on, że zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego w zakresie VAT jest, podobnie jak w zakresie długu celnego, przywóz oraz że zdarzenie to zostało wskazane w uregulowaniu celnym. Należy również odwołać się do tego uregulowania w celu ustalenia pochodzenia długu z tytułu VAT w przywozie, a zatem w celu ustalenia, że dłużnikami tego długu są osoby zgłaszające towary organom celnym, a mianowicie, jak wynika z orzecznictwa sądu kasacyjnego we Włoszech, importer i jego pośredni przedstawiciel celny solidarnie.

 

Sentencja wyroku TSUE

Z powyższych względów Trybunał (szósta izba) orzekł:

  • Artykuł 77 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny należy interpretować w ten sposób, że zgodnie z tym przepisem pośredni przedstawiciel celny jest zobowiązany jedynie do zapłaty należności celnych od towarów, które zgłosił on organom celnym a nie dodatkowo podatku od wartości dodanej z tytułu importu tych samych towarów.
  • Artykuł 201 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że solidarna odpowiedzialność pośredniego przedstawiciela celnego za zapłatę podatku od wartości dodanej z tytułu dopuszczenia do obrotu wraz  z importerem nie może zostać przyjęta z braku przepisów krajowych wskazujących lub uznających w sposób wyraźny i jednoznaczny tego przedstawiciela za osobę zobowiązaną do zapłaty tego podatku.

 

Stanisław Bogucki, Marcin Romanowicz, Krzysztof Winiarski

Sprawdź  
POLECAMY

Znaczenie wyroku dla polskich przedstawicieli celnych

Odnosząc się do interpretacji art. 201 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej przepisy prawa polskiego regulują solidarną odpowiedzialność przedstawiciela celnego (pośredniego i bezpośredniego) z tytułu VAT. W zakresie przedstawiciela pośredniego i bezpośredniego w zakresie stosowania art. 33a wprost napisano w art. 8 i 8a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie pozostałych uszczupleń budżetu państwa w zakresie VAT od importu towaru mamy odpowiednio art. 91 ordynacji podatkowej, art. 441 kodeksu cywilnego i art. 24 kodeksu karnego skarbowego.

Wyrok sygn. akt C-714/20 z 2022 roku dla przedstawicieli celnych na terenie naszego kraju wprost rzutuje interpretacyjnie na wykładnię, gdzie należy zastosować przepisy prawa krajowego. Oznacza to, że przedstawiciele celni są odpowiedzialni solidarnie za VAT od importu towaru w naszym kraju.

Dr Izabella Tymińska, ekspert ds. ceł, prawa celnego i handlu zagranicznego