Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

  1. wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
  2. nie mogą przekroczyć łącznie 4500 zł za rok podatkowy - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
  3. wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3600 zł - w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
  4. nie mogą przekroczyć łącznie 5400 zł za rok podatkowy - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Kwoty te wynikają z art. 22 ust. 2 ustawy o PIT. Obowiązują od października 2019 roku. Wcześniej były niższe.

Zobacz procedurę w LEX: Koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy >

Zobacz również: Niższy PIT i wyższe koszty podatkowe - prezydent podpisał ustawę >>

Zwiększone koszty uzyskania przychodu przy umowie o pracę

Jeżeli jednak w rzeczywistości pracownik ponosi wyższe koszty niż wskazane wyżej i dotyczą one wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte przez pracownika w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Czytaj w LEX: Obniżka PIT do 17 proc. oraz podniesienie kosztów uzyskania przychodów dla pracowników >

Oznacza to zatem, że w rocznym PIT pracownik może zastosować wyższe koszty i faktycznie obniżyć swój podatek do zapłacenia.

 

Obowiązki płatników PIT w 2020 roku

Jarosław Sekita

Sprawdź  

Korekta kosztów uzyskania przychodów przy umowie o pracę w rocznym PIT

Tak samo skorygować koszty może także pracownik, któremu pracodawca naliczyła zbyt niskie koszty uzyskania przychodów. Pracodawca nie musi korygować PIT-11. Poprawki w naliczeniu kosztów może dokonać pracownik w rocznym PIT. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji nr 0112-KDIL2-1.4011.278.2020.1.DJ z 23 marca br., zwrócił uwagę, że informacje i deklaracje podatkowe, w tym PIT-11, służą do odwzorowania zaistniałego w trakcie roku podatkowego stanu faktycznego, a nie do jego kreowania. Zatem w informacji PIT-11 składanej za dany rok podatkowy płatnik powinien wykazać między innymi takie kwoty potrąconych w roku podatkowym ze środków podatnika składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, zaliczek na podatek, które odzwierciedlają jego działania jako płatnika, tzn. kwoty faktyczne pobrane w tym roku podatkowym. W konsekwencji, gdy z jakiegoś powodu (w tym w wyniku błędu płatnika np. z przyczyn technicznych) przy poborze zaliczek na podatek zostały uwzględnione koszty uzyskania przychodów niższe niż te, które pracownikowi przysługują, w PIT-11 należy wykazać jedynie te zaniżone koszty uzyskania przychodów. Organ podatkowy podkreślił jednak, że płatnik powinien poinformować pracownika o wszelkich nieprawidłowościach w tym zakresie i wskazać, jakie koszty uzyskania przychodów pracownik może wykazać w deklaracji rocznej.

 

Autorskie, 50-proc., koszty uzyskania przychodu

Pracownik, który tworzy programy komputerowe lub inne dzieła, ma prawo do podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. Jeśli wyższe koszty mają mieć zastosowanie tylko do części wynagrodzenia, trzeba ją dokładnie określić. Nie wystarczy jednak wskazanie czasu potrzebnego do stworzenia dzieła. Z interpretacji nr 0113-KDIPT3.4011.523.2018.1.KK wynika, że aby można było zastosować 50-procentowe koszty uzyskania przychodów do wynagrodzenia twórców, muszą być spełnione dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich. Z treści umowy o pracę powinno wynikać, że wyodrębniona wartość wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie tej części wynagrodzenia, która związana jest z korzystaniem lub rozporządzaniem przez pracownika z przysługujących mu praw autorskich. Wyróżnienie to musi czytelne i jednoznaczne.

Czytaj w LEX: Umowa o pracę a wynagrodzenie z tytułu praw autorskich >

Organ podatkowy podkreślił, że do zastosowania podwyższonych kosztów podatkowych niezbędne jest także prowadzenie szczegółowej dokumentacji. Może to być np. ewidencja przeniesionych praw autorskich. Stanowisko to potwierdza interpretacja nr 0115-KDIT2-1.4011.439.2018.2.MN.

Zobacz również: Wynagrodzenie brutto i netto - jaka jest różnica? >>

Sprawdź w LEX: Czy w przypadku zatrudnienia pracownika w ramach dwóch umów o pracę należy zakładać drugie akta osobowe? >

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.