Tak uznał dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Zastrzegł jednak, że nie można wykluczyć, iż w przyszłości organ podatkowy prowadząc ewentualne postępowanie podatkowe, może dojść do odmiennych wniosków niż zawarte w tej interpretacji.
Najem prywatny to nie prowadzenie firmy
Wnioskodawca zamierza zlikwidować działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży lodów oraz napojów chłodzących, w ramach której wynajmuje lokal przemysłowy. W efekcie lokal ten wycofa z majątku przedsiębiorstwa (z ewidencji środków trwałych) i przekaże go do swojego majątku prywatnego (osobistego), w celu wynajmowania go nadal tym samym najemcom w ramach najmu prywatnego. Z dniem likwidacji działalności gospodarczej umowy najmu z dotychczasowymi najemcami zostaną wypowiedziane, a nowe zostaną zawarte przez wnioskodawcę jako osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Najem nieruchomości będzie ubocznym źródłem utrzymania, ponieważ po zakończeniu działalności wnioskodawca zamierza prowadzić gospodarstwo rolne, z którego dochód będzie stanowił główne źródło utrzymania. Przychód z najmu nie przekroczy 100 tys. zł, bo w skali roku będzie wynosił 58 tys. zł.
Chciał więc wiedzieć, czy po zamknięciu działalności gospodarczej i przekazaniu lokalu do majątku prywatnego, może wynajmować go tym samym najemcom, a przychody uzyskiwane z tego tytułu zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz korzystać z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5 proc. oraz, czy nadal będzie to działalność gospodarcza, czy też najem prywatny. Wnioskodawca uważa, że może wynajmować lokale przemysłowe tym samym najemcom, a uzyskane przychody opodatkować w formie ryczałtu według stawki 8,5 proc. Może też wynajmować wymienione lokale przemysłowe po likwidacji działalności gospodarczej w ramach najmu prywatnego.
Zobacz również: Zbycie udziału w nieruchomości w drodze umowy dożywocia bez PIT >
Działalność: zarobkowa, ciągła i zorganizowana
Dyrektor KIS uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe. Jak podkreślił, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Odrębnymi źródłami przychodów są te określone w jej art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6. Mianowicie pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3) i najem, podnajem czy dzierżawa, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
Zgodnie zaś z definicją działalności gospodarczej określoną w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na m.in. wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych. Musi to być działalność prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy.
Przy czym, jak zaznaczył organ interpretacyjny, najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny).
Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji ‒ podkreślił dyrektor KIS.
Według niego, nie ma natomiast podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej czynności podejmowane przez podatnika, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Jak zaznaczył organ interpretacyjny, działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności, nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.
W opinii dyrektora KIS, w każdym przypadku przesłanki należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.
Jednocześnie przypomniał, że ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: ustawa o ryczałcie), reguluje opodatkowanie przychodów z uzyskiwane z umowy najmu, podnajmu czy dzierżawy, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Jej art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) stanowi, że ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5 proc. przychodów do kwoty 100 tys. zł, a od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5 proc.
Opisany zatem przez wnioskodawcę najem nieruchomości będzie stanowił źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, a uzyskiwane z tego tytułu przychody będą mogły być opodatkowane na zasadach określonych w ustawie o ryczałcie według stawki 8,5 proc.
Interpretacja z 23 października 2019 r., nr 0115-KDIT3.4011.330.2019.3.WM
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
