Osoba zatrudniona w chwili zawarcia dla niej umowy o prowadzenie PPK staje się uczestnikiem PPK i pozostaje nim bez względu na to, czy dokonuje wpłat, czy pozostaje w zatrudnieniu w danym podmiocie, jak również bez względu na tytuł do ubezpieczeń społecznych lub obowiązek podlegania tym ubezpieczeniom.

Oznacza to m.in., że jeśli już po ustaniu zatrudnienia uczestnik PPK otrzyma wynagrodzenie w rozumieniu ustawy o PPK (np. premię za poprzedni kwartał) pracodawca jest zobowiązany do naliczenia wpłat do PPK od tego wynagrodzenia.  Oczywiście, jeśli wcześniej pracownik nie złożył mu deklaracji o rezygnacji z dokonywania wpłat do tego programu.

Co ważne, dla obowiązku naliczania, pobierania i dokonywania wpłat do PPK istotne jest posiadanie przez daną osobę statusu uczestnika PPK oraz to, czy przed wypłatą danego składnika wynagrodzenia nie złożyła ona deklaracji o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK.

Czytaj również: Pracodawca pomoże nowemu pracownikowi w przekazaniu środków na jeden rachunek PPK>>

Definicja wynagrodzenia

Wynagrodzenie w rozumieniu ustawy o PPK stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe uczestnika PPK, o której mowa w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, bez stosowania ograniczenia do tzw. 30-krotności, oraz z wyłączeniem podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób przebywających na urlopie wychowawczym oraz pobierających zasiłek macierzyński lub zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego.

Warto podkreślić, że definicja wynagrodzenia nie rozróżnia ani tytułów do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych, z których wypłacane jest to wynagrodzenie, ani też nie rozróżnia podlegania tym ubezpieczeniom na dobrowolne i obowiązkowe. Ogranicza się jedynie do wskazania, że wynagrodzenie stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

 


Wysokość wpłat do PPK

Pracodawca naliczając wpłaty do PPK po rozstaniu z pracownikiem powinien pamiętać, że w takiej sytuacji wpłaty finansowane przez uczestnika PPK powinny być naliczone w wysokości procentowej, zgodnie z jego ostatnią deklaracją dotyczącą tych wpłat. Natomiast wpłaty finansowane przez pracodawcę powinny zostać naliczone w wysokości obowiązującej w terminie ich naliczenia, zgodnie z umową o zarządzanie PPK.

Czytaj również: Decyzję o rezygnacji z PPK można w każdej chwili odwołać>>
 

Zmiana instytucji finansowej blokuje wpłaty

W jednym przypadku pracodawca jest zwolniony z dokonywania wpłat do PPK od wynagrodzenia wypłaconego uczestnikowi PPK, który już u niego nie pracuje. Będzie tak w sytuacji, gdy po ustaniu zatrudnienia uczestnika PPK pracodawca rozwiąże umowę o zarządzanie PPK zawartą z instytucją finansową, która jest stroną umowy o prowadzenie PPK zawartej w imieniu i na rzecz tego uczestnika PPK. Innymi słowy, po odejściu pracownika z pracy pracodawca zmieni instytucję finansową. Wynika to z faktu, że wpłaty do PPK mogą być dokonywane przez podmiot zatrudniający tylko do instytucji finansowej, z którą ten podmiot zatrudniający ma podpisaną umowę o zarządzanie PPK.

 


Raportowanie do ZUS

Wpłata do PPK naliczona od wynagrodzenia wypłaconego uczestnikowi PPK po ustaniu zatrudnienia i przekazana do instytucji finansowej w miesiącu następnym, w którym nie ma on już żadnego wynagrodzenia powinna zostać wykazana w  imiennym raporcie miesięcznym ZUS RCA z kodem tytułu ubezpieczenia 3000 XX oraz z zerową podstawą wymiaru składek i zerowymi składkami na ubezpieczenia społeczne. W bloku IIIB w polu 28 należy wykazać tylko kwotę wpłaty do PPK, sfinansowaną przez pracodawcę.

Podstawa prawna:  ustawa z 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1342)

Autorka jest ekspertem PFR Portal PPK.