Miasto wytoczyło przeciwko pozwanemu P. P. proces o zapłatę. Sąd rejonowy oddalił powództwo w całości. Sąd wskazał, że powód nie mógł dochodzić od pozwanego zapłaty, skoro pozwany nie mieszkał w mieszkaniu w spornym okresie czasu. Miasto nie mogło więc żądać zapłaty od osoby, która wyprowadziła się z mieszkania.

Wyprowadzka pozwanego

Matka pozwanego zawarła umowę najmu mieszkalnego z Gminą. W mieszkaniu tym zamieszkiwał pozwany P.P., jego matka oraz jego ojczym i przyrodni brat. Pozwany P.P. nie miał jednak dobrych relacji z ojczymem. W związku z tym wyprowadził się z mieszkania i zamieszkał z biologicznym ojcem. Wyprowadzka pozwanego miała miejsce przed ukończeniem przez niego 18 roku życia, około 2006 r. Dopiero dwa lata temu pozwany podjął kroki zmierzające do uaktualnienia swojego adresu zamieszkania. Zanim to się stało, w 2009 r. zapadł wyrok sądu, którym pozwany, jego matka, jego ojczym i przyrodni brat zostali eksmitowani z mieszkania. Następnie w 2012 r. Miasto zażądało zapłaty od tych osób kwot za bezumowne korzystanie z lokalu. Miasto pozwało te osoby (w tym pozwanego P.P.) o zapłatę solidarnie kwoty ponad 8600 zł. Sąd wydał nakaz zapłaty i uwzględnił żądanie pozwu. Odpis nakazu skierowano do pozwanego P.P. na adres, pod którym nie zamieszkiwał. Korespondencja nie została przez niego podjęta. W lipcu 2018 r. pozwany P.P. złożył sprzeciw od nakazu zapłaty i domagał się oddalenia powództwa. Wyjaśnił, że w okresie objętym pozwem nie mieszkał on w spornym lokalu. Pozwany domagał się też przywrócenia terminu do złożenia sprzeciwu od nakazu zapłaty. Podał, że o wydaniu nakazu zapłaty dowiedział się od komornika sądowego, który dokonał zajęcia jego rachunku bankowego. Sąd odrzucił jednak wniosek pozwanego o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty. Z ustaleń sądu wynikało również, że P.P. odwiedzał matkę w zajmowanym przez nią mieszkaniu. Pozwany nie dowiedział się jednak od niej o zadłużeniu mieszkania. Matka pozwanego przyznała, że choć wiedziała o wydanym orzeczeniu sądu, to nie mówiła nic synowi.

 

Brak odpowiedzialności

Sąd zwrócił uwagę, że powództwo o zapłatę zostało oparte o przepis art. 18 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2001 r. Nr 71, poz. 733 z późn. zm.). Na podstawie tej regulacji osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie, przy czym osoby uprawnione do lokalu zamiennego albo socjalnego, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, opłacają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł. Z powyższego przepisu oznacza, że odpowiedzialne za zapłatę są te osoby, które dalej w lokalu zamieszkują. Z ustaleń wynikało zaś, że pozwany nie mieszkał w lokalu w okresie objętym pozwem. Sąd przyjął bowiem, że pozwany wyprowadził się do swojego biologicznego ojca. Nie odebrał on osobiście żadnej korespondencji, z której wynikałoby, że zamieszkiwał on w tym lokalu w okresie od 2011 do 2012 r. Pozwany nie dowiedział się też o zadłużeniu od matki. Uzyskał on informację w tym przedmiocie dopiero, gdy komornik dokonał zajęcia jego rachunku bankowego.

Czytaj też: Sprzedaż mieszkania bez podatku na nowych zasadach

Zmiana adresu

To, że adres zamieszkania P.P. nie pokrywał się z jego faktycznym adresem zamieszkania stanowiło jedynie zaniedbanie i niewykonanie obowiązku meldunkowego. Brak uaktualnienia adresu zameldowania nie powoduje automatycznie, że powództwo o zapłatę jest zasadne. Z ustaleń wynika bowiem jednoznacznie, że pozwany wyprowadził się z lokalu już około 2006 r. Nie przebywał on tam w okresie od czerwca 2011 r. do lipca 2012 r. Nie może więc ponosić odpowiedzialności z tytułu zadłużenia związanego z bezumownym zajmowaniem spornego lokalu. Zatem powództwo Miasta okazało się więc niezasadne - wyjaśnił sąd rejonowy i oddalił powództwo.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 27 listopada 2018 r., I C 1275/18>>