Wójt odmówił przyznania wnioskodawczyni prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytuły rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką. Organ uznał bowiem, że nie został spełniony warunek z art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych. Przepis ten stanowi, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia 18. roku życia albo w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia. Tymczasem niepełnosprawność matki istniała od sześćdziesiątego roku życia.
SKO odmawia, ale wskazuje inną podstawę
W drugiej instancji sprawą zajęło się samorządowe kolegium odwoławcze, które wskazało, że Trybunał Konstytucyjny (wyrok z 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13) orzekł, że wskazany wyżej przepis w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z Konstytucją RP. Tym samym sko nie podzieliło zasadności argumentacji wójta dotyczącej podstawy odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi czas powstania niepełnosprawności osoby dorosłej. Kolegium wskazało jednak, że wnioskodawczyni była osobą bezrobotną z prawem do zasiłku. To zaś, w jego ocenie, uniemożliwiało przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego. Dlatego też odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie. Nie zakończyło to jednak sporu, ponieważ wnioskodawczyni wniosła skargę.
Czytaj także: Świadczenie pielęgnacyjne w 2021 roku będzie wyższe >>
Posiadanie statusu bezrobotnego bez wpływu na prawo do zasiłku
Sprawą zajął się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, który podzielił stanowisko samorządowego kolegium odwoławczego o możliwości przyznania świadczenia pielęgnacyjnego bez względu na czas powstania niepełnosprawności. Organ uznał jednak, że nie można było przyznać świadczenia pielęgnacyjnego, ponieważ wnioskodawczyni była osobą bezrobotną z prawem do zasiłku. Stanowiska to nie zostało jednak bliżej umotywowane. WSA podkreślił, że zgodnie z art. 17 ust. 6 ustawy, zarejestrowanie w powiatowym urzędzie pracy jako osoba poszukująca pracy lub posiadanie statusu bezrobotnego nie ma wpływu na uprawnienie do świadczenia pielęgnacyjnego. Prawodawca wymienia też w art. 17 ust. 5 ustawy świadczenia, których otrzymywanie powoduje, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje. W przepisie tym nie wskazano zasiłku dla bezrobotnych.
To świadczenie ma wpływ na status bezrobotnego
Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. j ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, bezrobotnym jest osoba, która nie pobiera, na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania. Wynika z tego, że status osoby bezrobotnej (z prawem do zasiłku dla bezrobotnych czy bez) nie ma wpływu na możliwość uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego. Natomiast uzyskanie prawa do tego świadczenia ma wpływ na ten status. Dlatego też stanowisko samorządowego kolegium odwoławczego nie było prawidłowe. Mając powyższe na uwadze, WSA uchylił zaskarżoną i poprzedzającą ją decyzję.
Wyrok WSA w Gdańsku z 28 stycznia 2021 r., sygn. akt III SA/Gd 818/20
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
