Bezrobotnemu Tomaszowi P. powiatowy urząd pracy przedstawił ofertę pracy na stanowisku operatora maszyn i urządzeń do produkcji metali. Ten, biorąc pod uwagę konieczność dojazdu do pracy ok. 10 km oraz brak doświadczenia w pracy o podobnym profilu, odmówił jej przyjęcia. Organy administracyjne ustaliły jednak, że zaproponowana praca była odpowiednią pracą w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 16 ustawy o promocji zatrudnienia i pozbawiły go statusu bezrobotnego. Jego skargę na tę decyzję rozpoznał sąd administracyjny.
Pracę odpowiednią należy przyjąć
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach nie podzielił zapatrywań skarżącego. Podkreślił, że osoby rejestrujące się jako osoby bezrobotne (co nie jest czynnością obligatoryjną) muszą poddać się pewnym rygorom związanym z tym faktem. Nie mogą zatem dowolnie kształtować swojej sytuacji prawnej w tych ramach, jeżeli jest to sprzeczne z legalnym działaniem organu zatrudnienia. Muszą korzystać z proponowanych szkoleń lub prac dostępnych na rynku pracy. Nieuzasadniona odmowa skorzystania z tych świadczeń jest równoznaczna z rezygnacją z przynależności do kategorii osób bezrobotnych i korzystania z dobrodziejstw wynikających z posiadanego statusu (art. 33 ust. 4 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia). Naturalną konsekwencją jest wówczas konieczność poszukiwania zatrudnienia na własną rękę. Uzasadniona przyczyna odmowy przyjęcia zaproponowanej pracy czy szkolenia to okoliczność natury obiektywnej, niezależna od woli bezrobotnego, a więc przeszkoda, na którą bezrobotny nie miał wpływu (np. nagła choroba lub inne nagłe zdarzenia), która uniemożliwia bezrobotnemu przyjęcie zaproponowanej formy pomocy.
Sprawdź również książkę: Kodeks pracy. Przepisy >>
W sprawie nie miały one miejsca. Odległość do pokonania w drodze "do" i "z" pracy nie odbiegała od tej pokonywanej codziennie przez wielu obywateli, a łączność komunikacyjna, zwłaszcza w aglomeracji śląskiej sprzyja przemieszczaniu się. Podobnie sąd ocenił kwestię kwalifikacji zawodowych Tomasza P. Skarżący posiadał uprawnienie do obsługi wózka widłowego, a doświadczenie zawodowe na oferowanym stanowisku nie było wymogiem pracodawcy.
Obawa skarżącego, iż nie podołałby obowiązkom i wymaganiom pracodawcy również nie stanowiła, zdaniem sądu, realnej przeszkody do podjęcia pracy. W trakcie trwania umowy odwołujący mógłby bowiem uzupełnić potrzebne umiejętności i doświadczenie w wykonywaniu obowiązków zawodowych. Skarżący może oczywiście kierować się pozaustawowym rozumieniem pojęcia "odpowiednia praca", ale nie wpłynie to na ogólną ocenę prawidłowości decyzji podjętej przez organy administracyjne. Skarżący, mimo iż pouczony kilkukrotnie o swoich obowiązkach, nie uwzględnił zatem, że jako osoba bezrobotna przyjął na siebie obowiązki, jakie ustawa o promocji zatrudnienia wiązała z tym faktem, a których naruszenie musiało skutkować pozbawieniem go tego statusu.
Wyrok WSA w Gliwicach z 15 stycznia 2020 r., sygn. akt III SA/Gl 522/19.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
