Strona domagała się przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad matką. Wójt Gminy nie uwzględnił złożonego wniosku. Organ wskazał, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, o ile niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia 18 lub 25 roku życia. W ocenie organu, skoro nie da się ustalić tego, od kiedy istnieje stan niepełnosprawności matki skarżącej, to nie można przyznać wnioskodawczyni prawa do świadczenia.
Cena promocyjna: 51.6 zł
|Cena regularna: 129 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 90.3 zł
Okresowo świadczona opieka
Skarżąca wniosła odwołanie. Powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r. wydany w sprawie K 38/13 (LEX nr 1523271). Wskazała jednocześnie, że jej matka wymaga stałej opieki. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało materiał dowodowy sprawy za niekompletny i postanowiło, że postępowanie dowodowe powinno zostać uzupełnione. Następnie SKO utrzymało decyzję w mocy. Organ odwoławczy podał, że odmowa przyznania świadczenia z przyczyn wskazanych w zaskarżonej decyzji była niesłuszna. Wniosek o świadczenie pielęgnacyjne nie mógł jednak zostać uwzględniony z innego powodu – wskazało SKO. Kluczowe było to, że skarżąca nie zajmuje się matką każdego dnia. Organ wskazał, że wnioskodawczyni przyjeżdża do matki co drugi dzień. Matka skarżącej mieszka zaś z synem i jego rodziną. Nie można uznać, że opieka jest sprawowana w sposób długotrwały i ciągły. Zdaniem SKO, skoro skarżąca opiekuje się matką okresowo, to ma możliwość podejmowania pracy (choćby tylko w ograniczonym wymiarze).
Sprawdź również książkę: Społeczny charakter świadczeń w polskim prawie pracy >>
Spór o charakter opieki
Skarżąca uznała decyzję za niezasadną i wniosła skargę do WSA w Olsztynie. Podniosła, że nie ma ona możliwości podjęcia żadnej pracy. Wskazała, że opiekuje się matką w zasadzie codziennie, choć czasem się zdarzy, że przyjedzie do matki co drugi dzień. Skarżąca zaznaczyła, że jej brat i bratowa nie mogą tej opieki świadczyć. Autorka skargi dodała, że jej matka ma obecnie 85 lat i choruje przewlekle.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił wniesioną skargę. - Słusznie SKO zakwestionowało stanowisko Wójta Gminy zawarte w decyzji - wskazał WSA. Sąd administracyjny podzielił jednocześnie stanowisko SKO o przyczynach odmowy przyznania skarżącej świadczenia.
Jak podkreślił WSA w Olsztynie, świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane, jeśli osoba, która świadczy opiekę, nie może zarobkować. Z przepisu art. 17 ust. 1 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. 2020.111) w szczególności wynika, że uprawnienie to jest zależne od tego, czy wnioskodawca nie podejmuje lub rezygnuje z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.
Świadczenie to jest adresowane do tych opiekunów, które z uwagi na zakres sprawowanej opieki muszą zrezygnować z pracy zarobkowej. Przyznawane świadczenie stanowić ma rekompensatę za utracony zarobek w związku z rezygnacją z pracy – wskazał sąd. Państwo w ten sposób wynagradza opiekunów, którzy nie mogą wykonywać pracy zarobkowej. Nie budzi wątpliwości, że tylko opieka świadczona stale i osobiście wyklucza możliwość podjęcia zarobkowania. Z ustaleń wynika, że skarżąca zajmuje się gotowaniem, sprzątaniem, płaceniem rachunków i jeździ na zakupy. Nie zajmuje się jednak matką każdego dnia. Wnioskodawczyni może zatem podjąć pracę w ograniczonym zakresie. Należało więc uznać zaskarżoną decyzję za trafną – podsumował sąd.
Wyrok WSA w Olsztynie z 30 czerwca 2020 r., sygn. akt II SA/Ol 211/20, LEX nr 3033857.
