Organy podatkowe zakwestionowały prawo spółki do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, wynikający ze wskazanych faktur. Zdaniem organów faktury te nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji. Okoliczność tę przyznał wystawca dokumentów podczas prowadzonych postępowań karnych i podatkowych. Spółka nie zgodziła się ze stanowiskiem organów i wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Sąd administracyjny oddalił wniesioną skargę. Zgodził się z organami podatkowymi obu instancji, że spółka korzystała z fikcyjnych faktur. Z wyrokiem WSA nie zgodziła się spółka i wniosła skargę kasacyjną. Zarzucono w niej naruszenie szeregu przepisów, w tym oparcie ustaleń na niekompletnym materiale dowodowym. Autor skargi podkreślił, że ustalenia w sprawie czynione były m.in. na podstawie zeznań świadka P.J. złożonych w innej sprawie (m.in. w postępowaniu karnym). Skarżący chciał, aby został przesłuchany ten świadek także w postępowaniu podatkowym, ale taki wniosek nie został uwzględniony. W ocenie spółki taki stan doprowadziła do tego, że nie mogła brać ona czynnego udziału w postępowaniu. Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę za niezasadną i ją oddalił.

 

Brak konieczności przesłuchania świadka

Naczelny Sąd Administracyjny zaznaczył, że zarzuty skargi kasacyjnej okazały się niezasadne. Organy i sąd administracyjny nie naruszyły przepisów procesowych. Nie można zgodzić się ze skarżącym, że orzeczenie zapadło w oparciu o niekompletny materiał dowodowy, związany m.in. z nieprzesłuchaniem świadka P.J. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że zeznania tego świadka miały kluczowe znaczenie dla czynionych ustaleń. To, że takie zeznania były złożone w innej sprawie (w postępowaniu karnym) nie oznacza, iż organy i sąd nie mogły z nich korzystać. Z przepisów ordynacji podatkowej nie wynika, że dowody mogą być dopuszczone jedynie bezpośrednio w prowadzonym postępowaniu. Z art. 180 § 1 ordynacji podatkowej wynika, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Warto też zwrócić uwagę na przepis art. 181 ordynacji podatkowej – podkreślił NSA. W tym przepisie wyliczono dowody, z których można korzystać w toku sprawy. Jednoznacznie wskazano, że dowodami mogą być materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.

Zobacz również: Zmiana przez zaskoczenie, czyli jak MF zmieniło certyfikat do wysyłania JPK >>

Zeznania złożone w innej sprawie

W orzecznictwie przyjmuje się, że organ podatkowy nie musi przeprowadzać dowodu z przesłuchania świadka, w sytuacji gdy dysponuje protokołem jego przesłuchania dokonanym w innym postępowaniu. Korzystanie z zeznań świadka złożonych w innej sprawie nie może być traktowane jako naruszające postanowienia ordynacji podatkowej – wskazał NSA. Takie zapatrywanie wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w wyrokach z 28 listopada 2014 r. w sprawie I FSK 1746/13, z 5 stycznia 2015 r. w sprawie I FSK 1808/13 i z 2 marca 2016 r. w sprawie I GSK 1195/14. Należy więc przyjąć, że organy słusznie uznały, iż mogą korzystać z zeznań świadka P.J. Były one wielokrotnie składane w innych sprawach. Świadek w swoich zeznaniach przedstawił swoje spostrzeżenia i na ich podstawie można było czynić ustalenia w sprawie. Warto też zauważyć, że organ podejmował bezskuteczne próby przesłuchania świadka – zaznaczył NSA. Nie miał też racji skarżący twierdząc, iż doszło do naruszenia zasady czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym. Korzystanie z zeznań świadka złożonych w innych postępowaniu nie godzi w jakikolwiek przepis ordynacji podatkowej – podsumował NSA.

Wyrok NSA z 7 czerwca 2019 r., sygn. akt I FSK 785/17

 

Stefan Babiarz, Bogusław Dauter

Sprawdź