Niedawna interpretacja podatkowa nr 0113-KDIPT2-3.4011.514.2021.4.NM znów budzi niepokój wśród podatników. Okazuje się bowiem, że fiskus po raz kolejny zmienia zdanie i uznaje, że koszt zakupionych przez pracodawcę dla pracowników posiłków, w części sfinansowanej przez pracodawcę, stanowi dla tych pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, podlegający opodatkowaniu. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że koszty wyżywienia pracownik musi ponosić niezależnie od tego, czy jest w pracy, czy w domu. Zatem wartość dofinansowania posiłku jest wydatkiem ponoszonym przez pracodawcę w interesie pracownika i w ten sposób stanowi dla pracownika korzyść, ponieważ nie musi on w czasie pracy ponosić całkowitych wydatków na wyżywienie (które tak czy inaczej by ponosił).

 

Argumentacja skarbówki trudna do zrozumienia

Jednak, zdaniem ekspertów, trudno zgodzić się z takim podejściem organu podatkowego. Zwłaszcza, że wnioskodawca (pracodawca) wskazywał we wniosku o wydanie interpretacji, że zdecydował się na zamawianie posiłków dla pracowników i częściowe ich finansowanie dla określonej grupy, głównie z uwagi na pracowników, którzy pracując przy produkcji, nie mogą odejść od maszyn w dowolnym momencie, a także nie mogą spożywać posiłków na swoich stanowiskach pracy. Na decyzję wnioskodawcy miała wpływ także potrzeba zapewnienia lepszej organizacji pracy, skrócenie przerw w pracy oraz podniesienie atrakcyjności wnioskodawcy, jako pracodawcy na tle innych konkurentów.

- Trudno zatem mówić, aby były to potrzeby spełniane w interesie pracowników – twierdzi Aneta Skowron, adwokat w zespole podatków dochodowych GWW. Jej zdaniem, stanowisko fiskusa dziwi w tym przypadku tym bardziej, że niedawno, w interpretacji nr 0113-KDIPT2-3.4011.479.2020.1.RR skarbówka przedstawiła odmiennie stanowisko. Przyznała w niej, że sfinansowane w całości przez pracodawcę posiłki dla określonej grupy pracowników, nie stanowią dla nich przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. W nowej interpretacji, wnioskodawca również dofinansowuje posiłki tylko określonej grupie pracowników, a pozostali ponoszą pełny koszt dostarczanych posiłków.

 

Posiłki dla pracowników dużym problemem dla fiskusa

Jak podkreśla Aneta Skowron, cały czas głównym problemem jest ustalenie, czy finansowanie posiłków dla pracowników może być uznane za świadczenie spełniane w ich interesie, czy też jest to świadczenie spełniane w interesie pracodawcy – zgodnie z wytycznymi zawartymi w wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

Chodzi tu o wyrok TK z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13). Przypomnijmy – wynika z niego jasno, że za przychód pracownika mogą być uznane nieodpłatne świadczenia, które:

  • zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
  • zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i
  • przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść, a
  • korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Fiskus nie rozwiązuje jednak tego problemu. Wydaje odmienne interpretacje w przybliżonych stanach faktycznych. Zwłaszcza, że dyrektor KIS wielokrotnie wypowiadał się na temat świadczeń nieodpłatnych. Stwierdził np., że przychodem nie jest obiad za nadgodziny. Podatku nie trzeba też płacić od pączków kupionych przez pracodawcę.

Zobacz również: Obiad od firmy wolny od dodatkowego PIT >>

 

Grzegorz Symotiuk, doradca podatkowy w kancelarii TAX PFK, apeluje więc do ustawodawcy, aby przeanalizował możliwości kompleksowego rozwiązania problemu nieodpłatnych świadczeń dla pracowników. Liczba problemów z tym związanych przekładająca się na czasochłonność wielu ludzi (zarówno po stronie biznesu, jak również pracowników administracji publicznej czy sądów administracyjnych), jego zdaniem, jest zdecydowanie większa, niż zyski budżetu państwa z tego tytułu.

 

Problemy mają także sądy

Wątpliwości w zakresie tego, czy świadczenia w postaci obiadów są spełniane w interesie pracodawcy czy też pracownika mają również sądy administracyjne. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 7 lipca 2015 r. (sygn. akt I SA/Gl 287/15) wskazano, że nie jest jasna kwestia tego (…) czy świadczenie zostanie spełnione tylko w interesie pracownika, a nie pracodawcy. We wniosku bowiem wskazano, na to, że wyjścia na posiłek powodują obniżenie wydajności pracy. Zmiana prawa wydaje się więc konieczna.