O tym, że przepisy ustawy Prawo przedsiębiorców budzą spore zastrzeżenia w zakresie nowych dwóch kategorii podmiotów, a mianowicie przedsiębiorców korzystających z tzw. ulgi na start oraz osób prowadzących nierejestrowaną działalność gospodarczą, już pisaliśmy. Wątpliwości dotyczą to nie tylko kwestii podatkowych, ale i prawa cywilnego. W tym ostatnim wypadku chodzi o sprawę rękojmi i gwarancji oraz terminu, w którym będą przedawniały się roszczenia takich osób (zob. Przychody z działalności nierejestrowej trzeba ewidencjonować). Teraz otrzymaliśmy odpowiedź na nasze pytania z Ministerstwa Finansów.
Działalność nierejestrowa jak normalny biznes
Zdaniem MF, osoby prowadzące działalność nierejestrową, o których mowa w art. 5 ustawy Prawo przedsiębiorców, pomimo że nie prowadzą działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4, to w relacjach cywilnoprawnych (np. w relacjach z konsumentami i kontrahentami) funkcjonują na takich samych zasadach jak przedsiębiorcy.
Prawo do rozliczenia kosztów
W konsekwencji przedsiębiorca nabywający towary i usługi od osób prowadzących działalność nierejestrową może poniesione wydatki zaliczać do kosztów uzyskania przychodów. Warunkiem jest oczywiście, że wydatki te spełniają kryteria zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów określone w art. 22 ustawy o PIT.
Wprowadzone zmiany dotyczące działalności nierejestrowej nie zmieniły zasad dokumentowania poniesionych wydatków w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej. Podatnik, ponoszący wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, dokumentuje je dla celów podatkowych na podstawie dowodów ich poniesienia.
Zatem dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, zgodnie z § 12 ust. 3 rozporządzenia z 28 sierpnia 2017 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są m.in. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne.
Zobacz również: Działalność nierejestrowa czeka na prezydenta >>
Działalność nierejestrowa i niższe składki ZUS >>
Z kolei dla podatników prowadzących księgi rachunkowe zastosowanie znajdują przepisy ustawy o rachunkowości . Przepisy tej ustawy nie zawierają katalogu dokumentów księgowych, które mogą stanowić podstawę zapisów w księgach rachunkowych. Jednostki stosujące przepisy ustawy o rachunkowości zobowiązane są jednak wprowadzić do ksiąg rachunkowych, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w danym okresie sprawozdawczym. Podstawą tych zapisów są dowody księgowe (źródłowe) stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, w tym dowody zewnętrzne obce – otrzymane od kontrahentów oraz zewnętrzne własne – przekazywane w oryginale kontrahentom (art. 20 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o rachunkowości). Stosownie do przepisów art. 22 ust. 1 – 3 ustawy o rachunkowości, dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, zawierające co najmniej dane określone w art. 21, oraz wolne od błędów rachunkowych.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.