Wojewoda uchylił, po wznowieniu postępowania, decyzję starosty L. z marca 2013 r. Decyzja dotyczyła zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia Renacie B. pozwolenia na budowę budynku usługowego z garażem podziemnym, rozbiórkę budynku mieszkalnego jednorodzinnego i garażu.

Wniosek o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Wojewody złożyła Renata B. Generalny Inspektor Nadzoru Budowlanego odmówił stwierdzenia nieważności decyzji wojewody.

 

Inwestycja objęła inne działki

W toku wznowionego postępowania starosta L. nałożył na inwestora obowiązek usunięcia nieprawidłowości w dokumentacji poprzez doprowadzenie projektu budowlanego do zgodności z wnioskiem w części dotyczącej zakresu objętego opracowaniem.

Z opracowania wynikało, że zakres inwestycji obejmuje również dwie inne działki. Starosta nakazał inwestorowi sporządzenie projektu budowlanego zgodnie z wymaganiami art. 35 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego:

  • w zakresie uzgodnienia projektu z rzeczoznawcą do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych
  • rzeczoznawcą do spraw sanitarnohigienicznych po uwzględnieniu stanu faktycznego istniejącego budynku znajdującego się na działce
  •  pouczył inwestora, że nieusunięcie wskazanych nieprawidłowości w określonym terminie spowoduje wydanie decyzji o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Nałożony przez Starostę obowiązek usunięcia nieprawidłowości w projekcie budowlanym dotyczył nie tylko kompletności projektu budowlanego, lecz swoim zakresem obejmował również inne wady ww. decyzji, dostrzeżone w toku wznowionego postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z czerwca 2018 r., oddalił skargę inwestora. Wskazał, że GINB prawidłowo uznał, iż decyzja wojewody nie jest dotknięta żadną z kwalifikowanych wad. Sąd wyjaśnił istotę postępowania wznowieniowego, ponieważ w takim postępowaniu zapadła właśnie kontrolowana w postępowaniu nieważnościowym decyzja wojewody.

 

Usytuowanie kominów

WSA uznał, że okolicznością, o jakiej stanowi art. 145 § 1 pkt 5 kpa., było ustalenie, że pozwolenie na budowę wydane zostało w oparciu o dokumentację niezgodną ze stanem faktycznym w zakresie dotyczącym istniejącego budynku, znajdującego się na sąsiedniej działce usytuowanego w ostrej granicy z działką, do którego przylega jedną ze swoich ścian projektowany budynek.

Przedłożony do zatwierdzenia projekt nie obrazował m.in. rzeczywistego usytuowania kominów znajdujących się na dachu budynku istniejącego, w tym zwłaszcza usytuowanych w ostrej granicy. Okoliczność ta nie była znana organowi wydającemu pozwolenie na budowę, na co wskazywał zatwierdzony projekt budowlany.

 

Skarga kasacyjna nieuzasadniona

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył skarżący, wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie. Wobec tego, że w rozpoznawanej sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności skutkujących nieważnością postępowania. Uznał, że wbrew twierdzeniom zawartym w skardze kasacyjnej sąd I instancji trafnie ocenił, że istniały podstawy do uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę i odmowę udzielenia pozwolenia na budowę we wznowionym postępowaniu.

Nie można było w tym zakresie doszukać się naruszenia prawa, a tym bardziej jego kwalifikowanej postaci, tj. "rażącego naruszenia prawa". Wskazywana "nowa okoliczność" dotycząca umiejscowienia kominów na sąsiednim budynku, nie była znana organowi, który wydał pozwolenie na budowę z 2013 r., co też prawidłowo zostało ocenione przez WSA.

Przede wszystkim z zatwierdzonego pierwotnie projektu budowlanego nie wynika, aby uwzględniono w nim występowanie kominów na sąsiednim budynku. Zasadniczo w trakcie postępowania wznowieniowego inwestorzy nie kwestionowali tej okoliczności, wyłącznie gołosłownie argumentując, że nie jest to "nowa okoliczność".

Ponadto w trakcie postępowania nieważnościowego projektantka przyznała, że miała świadomość istnienia tych kominów, lecz w wyniku swojej własnej oceny uznała, że nie ma podstaw do umieszczenia ich w projekcie budowlanym. Nowa okoliczność jawiła się dopiero na etapie wniosku o wznowienie postępowania.

Sygnatura akt II OSK 2997/18 - wyrok NSA z 20 lipca 2021 r.