Sprawa dotyczyła spółki, która prowadzi działalność związaną z tworzeniem i rozwojem oprogramowań informatycznych i dodatkowo świadczy usługi konsultingowe. Oferuje usługi w zakresie: inżynierii oprogramowania i rozwoju produktów, zarządzania usługami oraz kontroli jakości i automatyzacji testów. Spółka wskazała we wniosku o interpretację, że realizuje i będzie realizować w przyszłości działalność badawczo-rozwojową (działalność B+R), o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, z tytułu której ponosi koszty kwalifikowane wymienione w tej ustawie. Na tej podstawie skorzystała za 2023 r. i dalej zamierza korzystać z ulgi B+R. Przy czym spółka stwierdziła jednocześnie, że kwota kosztów kwalifikowanych do odliczenia w ramach ulgi nie zostanie w całości skonsumowana w danym roku podatkowym ze względu na wysokość osiągniętego dochodu.
Pytanie w którym miesiącu można skorzystać z ulgi
Spółka zatrudnia i będzie zatrudniać w przyszłości specjalistów na podstawie umów o pracę, umów o dzieło oraz umów zlecenia. W związku z tym odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wynagrodzenia pracownicze są i będą wypłacane w tym samym miesiącu, za który są należne, a zaliczki PIT są przekazywane na rachunek właściwego urzędu skarbowego w kolejnym miesiącu, tj. w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek). Przykładowo wynagrodzenie należne za wykonaną pracę w marcu jest wypłacane w ostatnim dniu roboczym marca, natomiast pobrana z tego tytułu zaliczka jest i będzie przekazywana na rachunek urzędu skarbowego w kolejnym miesiącu w terminie do 20 kwietnia.
Spółka zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18db ustawy o CIT (ulga na innowacyjnych pracowników - ulga IP), pomniejszając kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek PIT o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku. Spółka wskazała jednocześnie, że spełnia wszystkie warunki skorzystania z ulgi.
Przypomnijmy, że ulga na zatrudnienie innowacyjnych pracowników dotyczy pracodawców, którzy w zeznaniu rocznym nie odliczyli od swojego dochodu kwot ulgi na działalność badawczo-rozwojową (ulga B + R), ponieważ w danym roku ponieśli stratę, albo wysokość przysługującego odliczenia przekroczy wysokość osiągniętego dochodu. Taki pracodawca ma możliwość odliczenia kwoty tej ulgi (B +R) od zaliczek na podatek dochodowy odprowadzanych do urzędu skarbowego od wynagrodzeń pracowników.
Zdaniem spółki, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym spółka ma i będzie miała prawo pomniejszenia zaliczek PIT zatrudnionych specjalistów B+R od miesiąca następującego po miesiącu złożenia zeznania (bądź korekty zeznania w odniesieniu do roku 2023), rozumianego jako miesiąc płatności zaliczki PIT od wynagrodzeń należnych za miesiąc, w którym zostałoby złożone zeznanie lub korekta zeznania.
Dyrektor KIS w wydanej interpretacji indywidualnej stwierdził, że stanowisko to jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu wskazał, że uprawnienie do pomniejszenia kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego przysługuje podatnikowi (płatnikowi) począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym został złożony CIT-8. Ulga uprawnia wyłącznie do zwolnienia podatnika (pełniącego rolę płatnika zaliczek oraz zryczałtowanego podatku) z obowiązku wpłaty pobranych środków z wynagrodzeń pracowników. Tym samym, odwołuje się ona do konkretnej zaliczki (pobranej w miesiącu przypadającym bezpośrednio po złożeniu zeznania), ustanawiając wyraźną granicę, które zaliczki mogą podlegać pomniejszeniu, a które nie mogą być pomniejszone w ramach wskazanej ulgi.
To zdaniem organu oznacza, że w przypadku złożenia zeznania CIT-8 np. w miesiącu marcu, spółka będzie mogła po raz pierwszy pomniejszyć kwotę zaliczek na podatek PIT, pobranych z wynagrodzenia za kwiecień wypłacanego w kwietniu, od którego pobór zaliczki następuje również w tym miesiącu, a terminem jej przekazania do urzędu skarbowego jest miesiąc maj. W przedstawionym przypadku kwiecień jest miesiącem następującym bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, zatem zaliczka pobrana w tym miesiącu jest pierwszą zaliczką pobraną i podlegającą przekazaniu do urzędu skarbowego od wypłacanych wynagrodzeń.
Cena promocyjna: 221.4 zł
|Cena regularna: 369 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 258.3 zł
Sąd po stronie podatnika
Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Sąd stwierdził, że stanowisko spółki znajduje uzasadnienie w językowym brzmieniu art. 18db ust. 4 ustawy o CIT. Wyraźnie z niego wynika, że uprawnienie do pomniejszenia zaliczek przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie. Oznacza to, że już od tego miesiąca należne do wpłaty zaliczki ulegają pomniejszeniu, czyli podatnik może skorzystać z uprawnienia o którym mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT.
Tymczasem dyrektor KIS, uzasadniając swoje stanowisko, wprowadził dodatkowy warunek, którego z przedmiotowej regulacji wyprowadzić nie można. Z art. 18db ust. 4 ustawy o CIT nie wynika bowiem, że regulacja ta odwołuje się do konkretnej zaliczki (pobranej w miesiącu przypadającym bezpośrednio po miesiącu w którym zostało złożone zeznanie), ustanawiając wyraźną granicę, które zaliczki mogą podlegać pomniejszeniu. W przepisie tym mowa jest bowiem o miesiącu, w którym zaliczki ulegają pomniejszeniu. Rację zdaniem sądu ma zatem spółka wskazując w skardze, że dyrektor KIS dopuścił się nadinterpretacji, gdyż przepisy dotyczące ulgi IP nie odnoszą się ani bezpośrednio, ani pośrednio do miesiąca, w którym następuje pobranie zaliczek PIT. Przedmiotowa regulacja łączy moment uprawniający do rozpoczęcia korzystania z Ulgi IP, tj. do pomniejszenia kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek PIT, ze złożeniem przez podatnika zeznania CIT-8. Ustawodawca nie podał bowiem, jak chce tego Dyrektor KIS, że to zaliczka pobrana w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, jest pierwszą zaliczką pobraną i podlegającą przekazaniu do urzędu skarbowego od wypłaconych wynagrodzeń. Jeszcze raz należy podkreślić, że z przepisu art. 18db ust. 4 ustawy o CIT wynika jedynie, że w miesiącu następującym po miesiącu w którym zostało złożone zeznanie, podatnik ma prawo do skorzystania z pomniejszenia o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. Dotyczyć to zatem musi zaliczek należnych za miesiąc w którym zeznanie zostało złożone (przykładowo marzec), gdyż to te zaliczki powinny zostać odprowadzone w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie (kwiecień).
Zdaniem sądu administracyjnego argumentacja dyrektora KIS oparta została na tzw. wykładni prawotwórczej, której dokonywać nie można. Zakaz takiej wykładni jest konsekwencją powszechnie przyjmowanego założenia, że wykładnia powinna polegać na ustalaniu znaczenia tekstu prawnego i odtwarzaniu norm z niego wynikających. Przy takim założeniu wyklucza się formułowanie treści normatywnych, które nie wynikają z treści przepisów prawa składających się na treść normy prawnej mającej w danej sprawie zastosowanie. Z mających zastosowanie w sprawie regulacji art. 18db ust. 4 w zw. z ust. 1 ustawy o CIT nie wynika natomiast, aby odnosiła się ona do zaliczek, które miałyby być wpłacone za miesiąc następujący bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie. To właśnie wprowadzenie takiego rozumieniu przedmiotowych regulacji świadczy o zastosowaniu przez dyrektora KIS niedopuszczalnej wykładni prawotwórczej.
Co ważne, sąd nie podzielił negatywnego stanowiska zaprezentowanego w wyroku WSA w Gdańsku z 8 stycznia 2025 r., sygn. akt I SA/Gd 863/24 i opartej na tezach tego wyroku argumentacji. Ulga przysługuje bowiem od miesiąca bezpośrednio następującego po miesiącu w którym złożono zeznanie, czyli w konsekwencji odnosi się do zaliczek, które powinny być odprowadzone za miesiąc złożenia zeznania. Uprawnienie to spółka uzyskuje bowiem z dniem złożenia zeznania. W konsekwencji może z tego uprawnienia korzystać już od następnego miesiąca po tej dacie.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 14 marca 2025 r., sygn. I SA/Kr 70/25
Czytaj również: KSeF skomplikuje rozliczenia z zagranicznymi kontrahentami
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
