Z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej zwrócił się klub sportowy działający w formie prawnej spółki akcyjnej, prowadzący profesjonalną drużynę uczestniczącą w rozgrywkach zarówno krajowych jak i europejskich. W ramach prowadzonej działalności klub zawiera z zawodnikami umowy o świadczenie usług sportowych i reklamowych, na podstawie których powierza zawodnikom świadczenie usług sportowych w postaci gry w drużynie oraz usług reklamowo-promocyjnych (marketingowych) na rzecz klubu i jego sponsorów w postaci udostępniania wizerunku zawodników. W ramach świadczenia usług promocyjno-reklamowych zawodnik ma aktywnie uczestniczyć we wszystkich imprezach i wydarzeniach medialnych kształtujących korzystny wizerunek klubu, sponsorów i reklamodawców, podczas zajęć sportowych używać wyłącznie strojów, obuwia, sprzętu sportowego udostępnionych lub zaakceptowanych przez klub, a także prowadzić sportowy tryb życia przejawiający się unikaniem zachowań sprzecznych z powszechnie przyjętym wizerunkiem sportowca, mogących godzić w dobre imię klubu. W ten sposób zawodnicy wyrażają zgodę na wykorzystywanie ich danych osobowych – przede wszystkim na utrwalanie i rozpowszechnianie ich wizerunku.

Czytaj też: Przychody sportowców - źródło przychodów w PIT - linia orzecznicza >>>

Dwuskładnikowe wynagrodzenie zawodnika

Każdemu zawodnikowi klubu, z tytułu należytego wykonywania kontraktu, przysługuje stałe wynagrodzenie w określonej na dany sezon kwocie, a także wynagrodzenie dodatkowe tzw. bonusowe wypłacane w przypadku zdobycia konkretnych osiągnięć sezonowych. Wynagrodzenie jest należne za wykonywanie wszystkich usług objętych kontraktem, w tym także za udostępnianie wizerunku – tym samym nie jest rozdzielane na poszczególne rodzaje usług. Poza tym zawodnicy nie prowadzą działalności gospodarczej, nie są również zarejestrowanymi podatnikami VAT, a klub jako płatnik PIT pobiera i odprowadza od wynagrodzeń zawodników zaliczki na ten podatek.

Zobacz również: Rozliczenia PIT za 2022 rok według nowej skali podatkowej >>

Wśród zawodników klubu są osoby, które nie ukończyły 26 lat, w związku z czym klub zwrócił się do dyrektora KIS z zapytaniem, czy jako płatnik PIT pobierając zaliczki na ten podatek od wynagrodzeń zawodników, powinien w przypadku osób, które nie ukończyły 26. roku życia stosować zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT. Odnośnie postawionego pytania, wskazując na przepisy przedmiotowej ustawy, fakt, że kontrakty nie są zawierane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej zawodników i nie mogą być traktowane ani jako umowy o zarządzaniu przedsiębiorstwem ani jaki kontrakty menedżerskie, klub miał odpowiedź twierdzącą. W ocenie wnioskodawcy, kontrakty jako umowy, których przedmiotem jest świadczenie usług o dwojakim charakterze (sportowych oraz promocyjno-reklamowych) należy traktować jako umowy zlecenia, w związku z czym przychody zawodników, którzy nie ukończyli 26 lat są przychodami z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT. Klub wykluczył możliwość zarówno wyodrębnienia części wynagrodzenia otrzymywanej za usługi sportowe i części za usługi marketingowe, a także możliwość uznania całości należnego wynagrodzenia przyznanego na podstawie kontraktu za przychód z uprawiania sportu, bowiem wynagrodzenie jest otrzymywane za wszystkie usługi świadczone w ramach wykonywania kontraktu. Zawodnicy poniżej 26. roku życia, wykonujący na podstawie kontraktów świadczenia o mieszanym charakterze, zdaniem wnioskodawcy korzystają ze wskazanego wcześniej zwolnienia podatkowego, co klub powinien stosować, pobierając zaliczki na ten podatek.

Sprawdź orzeczenia w LEX:

- II FSK 1811/12, Źródło przychodów sportowca - Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego >

- I SA/Ol 157/14, Kwalifikacja przychodu z tytułu uprawiania sportu. - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie >

 

Sprawdź również książkę: E-sport. Prawne aspekty >>


Inna ocena przychodów przez organ interpretujący

Z takim stanowiskiem wnioskodawcy nie zgodził się organ interpretujący uznając, że ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT wprowadził zwolnienie podatkowe o charakterze zarówno podmiotowym (adresowane do konkretnych pod względem wieku podatników) jak i przedmiotowe, bowiem tylko niektóre przychody skorzystają ze zwolnienia. Zdaniem organu, ulga dla młodych dotyczy jedynie przychodów z umów zleceń, nie będzie mieć natomiast zastosowania do przychodów z uprawiania sportu – co więcej, na co zwrócił uwagę to fakt, że ustawa o PIT nie definiuje pojęcia uprawiania sportu. Dyrektor KIS każde przychody otrzymywane przez zawodników pozostające w związku z uprawianą dyscypliną sportową uznaje za przychody z uprawiania sportu, przy czym wskazał, że o kwalifikacji danego źródła przychodu przesądza treść danej umowy, a nie forma zobowiązania stosunku prawnego. Zatem skoro przedmiotem kontraktów jest staranne działanie na określonych warunkach, to zdaniem organu przychody uzyskiwane przez zawodników należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście (z umów zlecenia), a wypłacane pensje stanowią wynagrodzenia za profesjonalne uprawianie sportu. Taka kwalifikacja przychodów z działalności wykonywanej osobiście z tytułu uprawiania sportu skutkuje brakiem zastosowania zwolnienia od opodatkowania, tak więc klub jako płatnik ma obowiązek odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy.

 

Na skutek skargi wnioskodawcy na interpretację organu, której zarzucił m. in. dopuszczenie się błędu wykładni prawa materialnego polegającego na uznaniu każdego przychodu otrzymywanego przez zawodnika (także pozostającego w związku z uprawianiem sportu) za przychód z uprawiania sportu, interpretacja dyrektora KIS została uchylona.

 

Przychody z uprawiania sportu to nie przychody z umów zlecenia

Wyrokiem WSA w Opolu z 27 stycznia 2023r. sygn. I SA/Op 312/22 w pierwszej kolejności uznano stanowisko organu interpretującego za niespójne w wyniku zaliczenia przychodów zawodników klubu z jednej strony do przychodów z działalności wykonywanej osobiście z tytułu uprawiania sportu, z drugiej strony – do przychodów z działalności wykonywanej osobiście jako przychodów z umów zlecenia. Co więcej, organ za przychody z uprawiania sportu uznał każde przychody otrzymywane przez zawodników pozostające w związku z uprawianą dyscypliną sportową.

W dalszej części sąd uznał, że zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT adresowane jest do podatników podatku dochodowego, którzy nie ukończyli 26. roku życia, a ponadto dotyczy jedynie przychodów enumeratywnie wymienionych w przepisie (m. in. ze stosunku służbowego, stosunku pracy, umów zlecenia). Z kolei za przychody z działalności wykonywanej osobiście w myśl art. 13 pkt 2 i 8 przedmiotowej ustawy uważa się chociażby przychody z uprawiania sportu, czy też przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło.

WSA nie zgodził się z organem interpretującym i w ślad za stanowiskiem NSA, który uchwałą składu siedmiu sędziów z 22 czerwca 2015 r., sygn. II FPS 1/15, stwierdził, że dozwolona prawem różnorodność form prawnych działania zawodników, wobec braku jednoznacznej odmiennej regulacji podatkowej, wywiera wpływ na przypisanie uzyskanych przez nich przychodów (ze stosunku pracy łączącego z klubem, z tytułu umowy cywilnoprawnej, z samego faktu uprawiania sportu) do różnych źródeł przychodów. Przychodami z uprawiania sportu będą te przychody, które zostaną uzyskane w ramach aktywności fizycznej nastawionej na chęć współzawodnictwa, osiągania dobrych wyników, o charakterze zorganizowanym i ciągłym, ale nieukierunkowanej na uzyskanie zysku i uczynienie z tego stałego źródła zarobkowania. Sąd zwrócił uwagę, że celem działalności zawodników klubu polegającej na wykonywaniu usług sportowych oraz reklamowo – promocyjnych było uczynienie z tego zajęcia stałego źródła zarobkowania, co wyklucza uznanie przychodów z tej działalności za przychody z uprawiania sportu. Wbrew twierdzeniu organu, sąd wskazał, że przychody z umów zlecenia korzystają ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT. Zatem słusznie przyznał rację stronie skarżącej, że przychody uzyskiwane przez zawodników tytułem wynagrodzenia za świadczenie usług objętych kontraktami należy uznać za przychody objęte art. 13 pkt 8 ustawy o PIT, z kolei to, czy stanowią źródło przychodów z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy organ musi rozstrzygnąć przy ponownym rozpoznaniu sprawy.