Zdecydował o tym Naczelny Sąd Administracyjny i oddalił skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 7 grudnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Gd 1209/16) w sprawie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Problematyczne koszty uzyskania przychodów

Istota sporu sprowadzała się do tego, czy skarżący zajmujący się w swojej etatowej pracy tworzeniem programu komputerowego, może z tytułu otrzymywanego wynagrodzenia za pracę zastosować koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT, jeżeli wynagrodzenie za pracę twórczą wynika z czasu pracy udokumentowanego w wewnętrznym systemie pracodawcy. Jak podkreślił NSA, przychody uzyskiwane z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami uregulowane zostały w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT. Przepis ten stanowi lex specialis względem wynikającej z art. 22 ust. 2 ustawy o PIT. Oznacza to, że tylko w sytuacji, gdy jednoznacznie zostanie ustalone, iż dany przychód objęty jest przedmiotem praw autorskich możliwe będzie zastosowanie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. W każdym innym przypadku należy stosować koszty ustalone w art. 22 ust. 2 ustawy o PIT.

Zobacz również:
WSA: Fiskus nie musi znać numeru telefonu podatnika >>

WSA: Dorosła siostra odbierze polecony >>
 

Dla kogo autorskie koszty podatkowe?

Według Naczelnego Sądu Administracyjnego, w orzecznictwie sądów administracyjnych prezentowane jest jednolite stanowisko, zgodnie z którym dla zastosowania 50-proc. kosztów uzyskania przychodów (czyli art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT), konieczne jest rozróżnienie wynagrodzenia na część związaną z wykonywaniem obowiązków pracowniczych i część określającą honorarium, związaną z korzystaniem z praw autorskich za eksploatację dzieła w określony sposób i na określonym polu. Sądy administracyjne stoją też na stanowisku, że nie jest wystarczające jedynie wyróżnienie części czasu pracy przeznaczonej na pracę twórczą, gdyż z takiego rozróżnienia nie wynika, czy utwór w ogóle powstał i czy w związku z jego eksploatacją wypłacone zostało honorarium, o którym mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT.

Sprawdź w LEX: Czy spadkobierca może mieć naliczaną 50% stawkę kosztów uzyskania przychodu z tytułu korzystania z praw autorskich? >

Dlatego, aby skorzystać z unormowania art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy podatkowej konieczne jest wyraźne wyodrębnienie części wynagrodzenia należnej między innymi za rozporządzanie autorskimi prawami majątkowymi do utworu. To z tytułu przyjęcia utworu i związanych z nim praw majątkowych pracodawca wypłaca należne wynagrodzenie - honorarium, a zatem wielkość tego honorarium musi być jasno określona w dokumentach regulujących treść stosunku pracy. Określenie zaś tej wartości lub procedur jej obliczania powinno być jasno i precyzyjnie zawarte w dokumentach regulujących treść stosunku pracy w czasie jego istnienia.

Czytaj w LEX: 50% koszty uzyskania przychodów z tytułu praw autorskich >

 

Wyższe koszty za stworzenie dzieła i przeniesienie praw autorskich

NSA zgodził się z tym poglądem. Uznał, że z przedstawionego przez skarżącego stanu faktycznego sprawy nie wynika, aby jego pracodawca wyodrębnił wynagrodzenie za przeniesienie na niego praw autorskich do utworów powstałych w ramach stosunku pracy. Dlatego też wykazanie wysokości wynagrodzenia należnego z tytułu przeniesienia praw autorskich do poszczególnych projektów, wypłacanego z tego tytułu nie było możliwe. Według NSA, wynagrodzenie do którego można zastosować 50 proc. koszty uzyskania przychodu powinno przysługiwać pracownikowi nie z tytułu wykonywania pracy twórczej, ale z tytułu przeniesienia na pracodawcę majątkowych praw autorskich do utworu stworzonego przez pracownika.

Wyrok NSA z 17 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1339/17