Anna K. (dane zmienione) domagała się zasądzenia odprawy od szkoły, w której była zatrudniona podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku kucharki od 1 września 2003 r. do 31 sierpnia 2016 r. Jej stosunek pracy uległ rozwiązaniu na mocy porozumienia stron w związki z likwidacją zakładu pracy. Zastosowanie miały przepisy ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (ustawa).

Pracodawca odmawiał spełnienia świadczenia powołując się na art. 8 ustawy Kodeks pracy. Wskazywał, że pomógł w nawiązaniu nowego stosunku pracy w innym zakładzie pracy. 1 września 2016 r. nowym pracodawcą Anny K. stało się bowiem miejskie gimnazjum, gdzie rozpoczęła pracę na stanowisku pomocy kuchennej w pełnym wymiarze czasu pracy. Sprawą zajął się sąd rejonowy, ale oddalił powództwo. Pracownica nie była usatysfakcjonowana niekorzystnym dla niej rozstrzygnięciem, więc wniosła apelację.

W systemie LEX znajdziesz zagadnienie powiązane z tym artykułem:

Praca

Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX

To zagadnienie zawiera:

{"dataValues":[8722,4085,1341,48,42,4],"dataValuesNormalized":[13,6,2,1,1,1],"labels":["Pytania i odpowiedzi","Orzeczenia i pisma urz\u0119dowe","Komentarze i publikacje","Akty prawne","Procedury","Wzory i narz\u0119dzia"],"colors":["#940C72","#EA8F00","#007AC3","#85BC20","#E5202E","#232323"],"maxValue":14242,"maxValueNormalized":20}

Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX

Wyłączny powód musi dotyczyć zakładu pracy

Sąd Okręgowy w Gliwicach uznał, że apelacja zasługiwała na uwzględnienie. Podstawą prawną dochodzonego roszczenia były normy prawne zawarte w ustawie o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Art. 10 ust. 1 tej ustawy stanowi, że art. 5 ust. 5-7 i art. 8 stosuje się odpowiednio w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Przyczyny te muszą stanowić wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron, a zwolnienia w okresie nieprzekraczającym 30 dni muszą objąć mniejszą liczbę pracowników niż ta określona w art. 1. SO przypominał, że zgodnie z orzecznictwem SN (wyrok z 10 października 1990 r., sygn. akt I PR 319/90), „wyłączny powód” należy rozumieć jako sytuację, w której bez zaistnienia przyczyn dotyczących zakładu pracy nie zostałaby podjęta indywidualna decyzja o zwolnieniu pracownika.

 

Cena promocyjna: 279.2 zł

|

Cena regularna: 349 zł

|

Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: zł


Inicjator rozwiązania bez znaczenia 

Dla prawa do odprawy pieniężnej przewidzianej w art. 8 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 ustawy nie ma znaczenia, która ze stron stosunku pracy wystąpiła z inicjatywą jego rozwiązania. Istotne jest zaś to, czy o podjęciu przez pracodawcę decyzji o złożeniu oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę na mocy porozumienia stron przesądziły przyczyny niedotyczące pracownika. Tymczasem z materiału dowodowego jasno wynikało, że bez likwidacji stanowiska pracy kucharki i spowodowanej nią konieczności rozwiązania stosunku pracy, porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę nie zostałoby zawarte.

Czytaj także: Odprawa to nie to samo co odszkodowanie i zadośćuczynienie >>

Gwarancja zatrudnienia była drugorzędna

SO uznał, że kierowanie się przez Annę K., przy zawieraniu porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę, otrzymaniem gwarancji zatrudnienia u innego pracodawcy miało drugorzędne znaczenie. Przesłanką jego zawarcia było bowiem przeświadczenie o nieuchronności utraty pracy u dotychczasowego pracodawcy. Oznacza to, że pomoc w znalezieniu nowego pracodawcy nie zwalnia z obowiązku wypłaty odprawy pieniężnej. Nie doszło też do naruszenia zasad słuszności z art. 8 ustawy Kodeks pracy, ponieważ powódka skorzystała wyłącznie z uprawnienia, które wynika z ustawy. Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy w Gliwicach zasądził na jej rzecz kwotę ponad 6 tys. zł tytułem odprawy pieniężnej.

Wyrok SO w Gliwicach z 4 lipca 2019 r., sygn. akt VIII Pa 70/19