Rolnik Tomasz M. , według oskarżenia prokuratora, znęcał się nad jałówkami m.in. poprzez transport zwierząt w sposób powodujący ich zbędne cierpienie i stres. Do tych niedozwolonych zdarzeń doszło, gdy przewoził zwierzęta niezdolne do transportu, wykazujące słabość fizjologiczną, w tym samice, które urodziły w poprzednim tygodniu.
Zakaz transportu wynika m.in. z art. 6 ust. 2 pkt 6 ustawy o ochronie zwierząt i grozi za to kara aresztu lub grzywna.
Oskarżony zaprzeczył jakoby zwierzęta były słabe i niezdolne do przewożenia. Takie zeznanie rolnika skutkowało wydaniem wyroku uniewinniającego. Sąd I instancji uwierzył, że Tomasz M. mówi prawdę.
Zobacz: Sytuacja zwierząt lepsza, ale nadal dużo jest do zrobienia
Apelacja prokuratora: dowolna ocena sądu
Apelację od wyroku uniewinniającego złożył prokurator. Wskazał we wniesionym środku odwoławczym, że zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z 2 marca 2023 r. narusza art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 366 par. 1 k.k. (naruszenie zasady obiektywizmu, swobodnej oceny dowodów oraz nieskorzystanie z nadzwyczajnego złagodzenia kary).
Konsekwencją obrazy tych przepisów procesowych są poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne obarczone błędem dowolności. Tok rozumowania sądu I instancji, przedstawiony w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia, który doprowadził do uniewinnienia oskarżonego, jest obarczony znacznymi lukami. Wynikają one – zdaniem prokuratora -bezpośrednio z braku uwzględniania całokształtu okoliczności sprawy. W szczególności fragment uzasadnienia dotyczący przyczyn uniewinnienia wskazuje, że poczyniona przez Sąd Rejonowy ocena dowodów jest wybiórcza, sprzeczna z zasadami logicznego rozumowania, a przez to - dowolna.
Prokurator Aleksandra Płatek-Oleszek zarzuciła sądowi I instancji, że pominął przy ustalaniu stanu faktycznego dowodów przedstawionych przez powiatowego lekarza weterynarii w Łukowie oraz zeznań świadka, które to jednoznacznie wskazywały, że siedem dni po porodzie samice zwierząt nie są zdolne do transportu. Zabraniają tego wprost przepisy prawa Unii Europejskiej (art. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 z 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań oraz zmieniającego dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE ).
Sąd Okręgowy przyznał mu rację i uchyli wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie.
Zakaz zadawanie cierpienia
- Sąd Rejonowy w Łukowie popełnił błąd, nie uwzględnił obciążających dowodów – uznał Sąd Okręgowy.
Ustawa o ochronie zwierząt posiada otwarty katalog zachowań, które traktowane są jako znęcanie się nad zwierzętami. Za taki czyn może być więc uznane każde zadawanie lub dopuszczenie do zadawania cierpień – orzekł Sąd Okręgowy w Siedlcach i uchylił orzeczenie uniewinniające rolnika, który przewoził jałówki kilka dni po porodzie.
Sąd odwoławczy orzekł, że ustawa z 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt przyznaje zwierzętom określone prawa, ograniczając tym samym swobodę działania człowieka wobec nich, jak również nakłada na ludzi pewnie obowiązki względem zwierząt.
Sąd Okręgowy stwierdza, że zaistniałe naruszenie przepisów prawa jest rażące i miało istotny wpływ na treść wyroku. Konieczne jest zatem jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Łukowie do ponownego rozpoznania. Z uwagi na charakter błędów popełnionych przez sąd pierwszej instancji, zachodzi konieczność dokonania ponownej oceny całokształtu zebranych w sprawie dowodów oraz właściwej wykładni ustawowych znamion zarzucanego oskarżonemu przestępstwa.
Wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach z 7 czerwca 2023 r., sygn. akt II Ka 298/23
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
