Monika W. została oskarżona o to, że 28 sierpnia 2019 r. ‎ na drodze biegnącej obok budynków mieszkalnych szarpała Hannę Ż. i mocno uciskała jej prawe ramię. Tym zachowaniem spowodowała u Hanny Ż. obrażenia w postaci stłuczenia ramienia prawego, objawiające się jego obrzękiem, bólami mięśni oraz urazami powierzchownymi ramienia prawego.

Sąd Rejonowy w Rzeszowie w lutym 2024 r. uniewinnił Monikę W. od popełnienia zarzucanego jej czynu.

 

Zarzuty apelacji

Apelację od tego wyroku złożył pełnomocnik oskarżycielki prywatnej Hanny Ż. i zarzucił rozstrzygnięciu:

  1. dowolną, a nie swobodną ocenę ‎dowodów, nieuwzględniającej wskazań wiedzy, prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, objawiających się brakiem wyciągnięcia wniosków, tj. poczynienia ustaleń faktycznych ‎z przeprowadzonych i uznanych za wiarygodne dowodów w postaci: dokumentacji medycznej oskarżycielki prywatnej oraz zeznań świadków;
  2. pominięcie okoliczności faktycznych mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, w szczególności nieuwzględnienie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonej;
  3. brak poczynienia ustaleń faktycznych wynikających ze zgromadzonego ‎w sprawie materiału dowodowego.

Pełnomocnik wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uznanie oskarżonej za winną zarzucanego jej czynu.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie 11 grudnia 2024 r. uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Rzeszowie.

 

Uchylenie nie było potrzebne

Skargę na to rozstrzygnięcie złożył obrońca oskarżonej, który zarzucił rozstrzygnięciu: rażące naruszenie procedury karnej, które miało wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia. Polegało ono na uchyleniu wyroku Sądu Rejonowego w Rzeszowie i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, podczas gdy w myśl brzmienia art. 437 par. 2 k.p.k. w sprawie nie było konieczności przeprowadzenia na nowo przewodu w całości. I to też wynikało z konstatacji Sądu Okręgowego w Rzeszowie podniesionych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.

Sąd Najwyższy uznał, że złożona skarga zasługuje na uwzględnienie, bo w sprawie doszło do obrazy art. 437 par.  2 k.p.k. Według tego przepisu sąd odwoławczy może uchylić orzeczenie sądu pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania, ale jedynie w ściśle określonych przypadkach:

  • gdy zachodzą bezwzględne przyczyny odwoławcze ( wadliwa obsada sądu itd.) ,
  • gdy zakaz orzekania przez sąd odwoławczy na niekorzyść oskarżonego (art. 454 k.p.k.) został naruszony, lub
  • gdy konieczne jest przeprowadzenie na nowo całego przewodu sądowego. W innych przypadkach sąd odwoławczy uchyla orzeczenie i umarza postępowanie lub orzeka odmiennie co do istoty.

Izba Karna SN zauważyła, że w uzasadnianiu wyroku, sąd odwoławczy wskazał, że rzeczywistym powodem wydania orzeczenia kasatoryjnego była potrzeba przeprowadzenia uzupełniającego postępowania dowodowego, a także ponowienie oceny już przeprowadzonych dowodów. Trzeba jednak przypomnieć, że podstawy do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania nie stanowi konieczność uzupełnienia postępowania dowodowego, podobnie jak i potrzeba dokonania ponownej, spełniającej wymogi art. 7 k.p.k., oceny dowodów już przeprowadzonych prawidłowo, bez względu na ich rangę i znaczenie.

Również - jak wskazał sąd okręgowy - sąd rejonowy winien dokonać oceny opinii biegłego lekarza medycyny czy też rozważyć ewentualne dopuszczanie opinii uzupełniającej w tym zakresie oraz dokonać ponownej oceny zeznań Hanny Ż., w części w jakiej są one zbieżne z treścią opinii biegłego.

Zobacz też linię orzeczniczą w LEX: Przeprowadzenie na nowo przewodu w całości jako przesłanka wyroku kasatoryjnego >

- Wskazane powody na tym etapie postępowania z pewnością nie uzasadniają uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania – akcentował Sąd Najwyższy i dodał, że uchylenie jest przedwczesne.  

.Mając to na uwadze, Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, że nie została spełniona przesłanka uchylenia wyroku ‎i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

W składzie orzekającym zasiadali sędziowie: Adam Roch, Małgorzata Bednarek i Ryszard Witkowski.

Wyrok Izby Karnej SN z 23 lipca 2025  r., sygnatura III KS 24/25

 

Cena promocyjna: 68.4 zł

|

Cena regularna: 76 zł

|

Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 53.2 zł