Umowa, o którą toczył się spór, była zawarta przez powodów z jednym z banków w kwietniu 2007 roku. Strona powodowa wniosła o zasądzenie od banku 45 tys. zł tytułem zwrotu nienależnie pobranych świadczeń związanych z nadpłatą poszczególnych rat kredytu.

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi zasądził od pozwanego banku na rzecz powodów kwotę 1 tys. 682,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie tytułem nienależnie pobranych świadczeń związanych z ubezpieczeniem niskiego wkładu własnego oraz oddalił powództwo w pozostałym zakresie i odstąpił od obciążenia powodów obowiązkiem zwrotu kosztów procesu. Sąd Okręgowy utrzymał ten wyrok w mocy.

Wniesienie skargi nadzwyczajnej

W toku postępowania zainicjowanego skargą nadzwyczajną powodowie poinformowali Sąd Najwyższy, że po wniesieniu skargi do Sądu Najwyższego doszło do zawarcia między nimi a pozwanym bankiem ugody, która wyczerpała ich wzajemne roszczenia, mające swoje źródło w spornej umowie kredytowej.

Sąd Najwyższy podkreślił, że zawarcie przez strony ugody w całości wyczerpującej wzajemne roszczenia wypływające z zaskarżonego skargą nadzwyczajną orzeczenia wykluczało możliwość stwierdzenia w sprawie spełnienia przesłanki funkcjonalnej (z art. 89 par. 1  ustawy o Sądzie Najwyższym). Zdaniem Sądu Najwyższego nie sposób bowiem było uznać w tej sytuacji, by zaskarżony wyrok nadal prowadził do zaburzenia istniejących stosunków społecznych i kreował uprawnienia godzące w poczucie społecznej sprawiedliwości. Poczucie nieusprawiedliwione warunkami oraz niezgodne z zasadami słuszności, uczciwości (lojalności) i etycznego postępowania, naruszając zasadę demokratycznego państwa prawnego, urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej.

Umorzenie postępowania

Sąd Najwyższy uznał, że wobec cofnięcia skargi nadzwyczajnej z powodu odpadnięcie jej podstawy wobec zawarcia między stronami procesu ugody, która wyczerpała ich wzajemne roszczenia, mające swoje źródło w spornej umowie kredytowej, zasadnym było umorzenie postępowania zainicjowanego tą skargą.

Izba obradowała w składzie: SSN Joanna Lemańska (przewodniczący, sprawozdawca), SSN Paweł Księżak oraz Arkadiusz Janusz Sopata (ławnik Sądu Najwyższego)

Warto podkreślić, że tego samego dnia (4 września), gdy podjęto orzeczenie, TSUE orzekł w sprawie tej Izby, że sąd krajowy jest zobowiązany uznać za niebyły wyrok wydany przez sąd wyższej instancji, który nie jest niezawisłym i bezstronnym sądem.

Postanowienie Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych SN z 4 września 2025 r., sygn. akt I NSNc 104/24