W uzasadnieniu powódka podała, że pozwani współwłaściciele nieruchomości nie dysponują prawem własności, gdyż nabyli je na podstawie wadliwej czynności prawnej - umowy darowizny z 25 września 1991 r.
Darczyńca był ubezwłasnowolniony
Darczyńca, Marek M., był osobą całkowicie ubezwłasnowolnioną w chwili zawarcia umowy. Powódka ujawniona została w księdze wieczystej jako właściciel w udziale 4/5 części nieruchomości, w miejsce trzech osób i to na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Wieliczce z 6 grudnia 2013 r., w którym stwierdzono, że wnioskodawczyni nabyła w drodze zasiedzenia udział w wysokości 4/5 części nieruchomości.
Sąd Rejonowy w Wieliczce wznowił postępowania zakończone prawomocnym wyrokiem w grudniu 2013 r. i odrzucił wniosek o zasiedzenie. Motywem wydania tego rozstrzygnięcia był fakt, że wnioskodawczyni złożyła już wcześniej tożsamy wniosek o zasiedzenie, który został prawomocnie oddalony.
Na skutek skargi kasacyjnej uczestniczki Sąd Najwyższy postanowieniem z 6 sierpnia 2020 r. (sygn. akt III CSK 363/17) uchylił zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Sądu Rejonowego w Wieliczce z 11 marca 2015 r. i znosząc postępowanie przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Wieliczce do ponownego rozpoznania. A ten odrzucił wniosek o zasiedzenie.
Poznaj linię orzeczniczą w LEX: Walczyński Ignacy, Legitymacja procesowa do wytoczenia powództwa o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym>
Brak podstawy do przejęcia całości
Wyrokiem z 17 kwietnia 2023 r. Sąd Rejonowy w Wieliczce oddalił powództwo. W ocenie sądu I instancji powódce nigdy nie przysługiwało prawo własności nieruchomości w jakiejkolwiek części z uwagi na brak spełnienia przesłanek nabycia prawa własności przez zasiedzenie.
Apelację od tego wyroku złożyła powódka. A Sąd Okręgowy w Krakowie oddalił apelację powódki - jako bezzasadną.
Jak zauważył sąd II instancji, powódka stwierdziła, że nabyła 4/5 części w spornej nieruchomości w drodze zasiedzenia, co było przedmiotem odrębnego postępowania. Przy czym dokonała przeniesienia prawa własności tych udziałów na rzecz swoich córek. Pozostały udział 1/5 części miała nabyć przez zasiedzenie, na co powołała się w apelacji. Twierdzenia te nie uzasadniały jednak uwzględnienia żądania powódki odnośnie wpisu prawa własności nieruchomości na rzecz powódki w całości, w ramach powództwa o uzgodnienie treści księgi wieczystej.
Bezzasadne okazały się także obydwa zarzuty naruszenia art. 82 k.c. Jak podkreślił sąd II instancji, pozwany w odpowiedzi na apelację zasadnie zwrócił uwagę, że zarzuty te zostały błędnie skonstruowane. Niedopuszczalne jest bowiem zgłoszenie zarzutu naruszenia prawa materialnego w sytuacji, gdy sąd nie poczynił w tym zakresie ustaleń faktycznych.
Zobacz wzór w LEX: Pozew o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym>
Oddalenie apelacji i kasacja
Sąd Okręgowy w Krakowie 17 lipca 2024 r. oddalił apelację powódki. Zaskarżyła ona wyrok w całości. Skargę oparła na zarzutach naruszenia przepisów prawa materialnego, tj.: art. 10 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece poprzez jego błędną wykładnię i w konsekwencji przyjęcie, że nie jest możliwe usunięcie niezgodności wpisu w księdze wieczystej w oparciu o nabycie prawa własności na podstawie zasiedzenia (w tym zasiedzenia udziału w nieruchomości).
Sąd Najwyższy nie przyjął skargi do rozpoznania.
Skarżąca powołała się na istotne zagadnienie prawne wymagające wykładni. Jednak sędzia sprawozdawca Władysław Pawlak nie dostrzegł konieczności dokonania wykładni.
Nie wskazano bowiem przepisu, na tle którego powstała wątpliwość prawna. A także nie przedstawiono argumentów, które prowadzą do rozbieżnych ocen. Jak wskazał sędzia Pawlak musi przy tym chodzić o zagadnienie nowe, dotychczas nierozpatrywane w judykaturze, które zarazem ma znaczenie dla rozpoznania wniesionej skargi kasacyjnej oraz innych podobnych spraw.
Przewidziana w art. 398(9) par. 1 pkt 4 k.p.c. oczywista zasadność skargi kasacyjnej zachodzi wówczas, gdy z jej treści, bez potrzeby głębszej analizy oraz szczegółowych rozważań, wynika, że przytoczone podstawy kasacyjne uzasadniają uwzględnienie skargi.
Gdy strona skarżąca twierdzi, że jej skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, powinna przedstawić argumentacje prawną, wyjaśniającą, w czym ta oczywistość się wyraża oraz uzasadnić to twierdzenie. Powinna w związku z tym wykazać kwalifikowaną postać naruszenia prawa materialnego i procesowego.
Postanowienie Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z 22 lipca 2025 r., sygn. akt I CSK 728/25
Polecamy też w LEX: Partyk Aleksandra, Partyk Tomasz, Sugestie i naciski na testatora a ważność testamentu>
Cena promocyjna: 63 zł
Cena regularna: 84 zł
Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 63 zł 
