Zdaniem autora, w takiej sytuacji w dacie zastosowania środka egzekucyjnego decyzja podatkowa nie podlegała bowiem wykonaniu. Sankcję stwierdzenia nieważności można jednak zastosować wyłącznie do postanowienia ostatecznego (art. 247 § 1 o.p. w zw. z art. 219 o.p.).
Autor twierdzi też, że na podstawie art. 60 § 1 u.p.e.a. następuje uchylenie tylko czynności egzekucyjnych, a nie skutków wywołanych przez te czynności - których nie można w przypadku uchylenia postanowienia nadającego rygor natychmiastowej wykonalności decyzji podatkowej uznać za niebyłe - na gruncie stosunków w zakresie zobowiązań podatkowych. - Trudno mówić o uznaniu tych skutków za niebyłe w sytuacji, gdy w dacie dokonania czynności egzekucyjnej zarówno ta czynność, jak też postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności korzystały z domniemania legalności, zaś późniejsze uchylenie postanowienia (np. na podstawie art. 233 § 2 o.p.) oraz uchylenie czynności egzekucyjnej (na podstawie art. 60 § 1 u.p.e.a.) nie wywołały skutków z mocą wsteczną. Zatem konsekwencje zastosowania środka egzekucyjnego spowodowane jeszcze przed jego uchyleniem w związku z uchyleniem postanowienia w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności, a odnoszące się do sfery z zakresu zobowiązań podatkowych, pozostają w mocy - pisze dr Piotr Pietrasz, sędzi WSA w Białymstoku, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Białymstoku.  

Cały artykuł "Przegląd Podatkowy" nr 4/2010