Mąż skarżącej zawarł ze swoim ojcem umowę darowizny kwoty pieniędzy, które miały wejść do majątku wspólnego małżonków. Skarżąca złożyła wówczas zeznanie podatkowe SD-3, dołączając do niego umowę darowizny oraz wniosek o wydanie decyzji stwierdzającej nieistnienie zobowiązania podatkowego po jej stronie.
Organy podatkowe ustaliły na tej podstawie wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Wyjaśniły, że w przypadku darowizny na rzecz małżonków opodatkowaniu podlega nabycie rzeczy i praw majątkowych przez każdego z nich odrębnie. W sytuacji zatem, gdy darowizna wejdzie w skład majątku wspólnego małżonków przyjmuje się, że darowiznę tę otrzymał zarówno mąż, jak i żona, a obowiązek podatkowy ciąży odrębnie na każdym z nich. Dla celów ustalenia wielkości podstawy opodatkowania, należy wówczas przyjąć równość udziałów obojga małżonków w majątku wspólnym.

 

Organów podatkowych nie przekonała argumentacja skarżącej, że obdarowanym był jedynie jej mąż, a ona uzyskała środki na mocy przepisów kodeksu rodzinnego, nie uzyskując podlegającego opodatkowaniu przysporzenia majątkowego. Zwróciły uwagę, że kierowanie się zasadą bezudziałowego majątku małżonków w takiej sprawie doprowadziłoby do niewspółmiernego obciążenia podatkiem nabywcy, do którego nie może mieć zastosowania zwolnienie od podatku przewidziane w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Darowiznę otrzymał każdy z małżonków po połowie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uznał, że interpretacja przepisów dokonana przez organy podatkowe była prawidłowa.
Przypomniał, że art. 43 k.r.o. wyraża zasadę równych udziałów małżonków w majątku wspólnym w szerokim ujęciu. Dotyczy ona bowiem nie tylko sytuacji w chwili zniesienia wspólności, ale ponadto wskazuje, że małżonkowie w czasie trwania wspólności tworzą majątek wspólny, do którego mają równe uprawnienia o nierozdzielnym (niesamodzielnym) charakterze. Pomimo trwania wspólności każdy z małżonków ma zatem zarówno prawo do takiego udziału w całym majątku wspólnym i w odniesieniu do poszczególnych jego składników. Uprawniona była zatem ocena organów podatkowych zawarta w zaskarżonej decyzji, że w sytuacji, gdy zgodnie z wolą darczyńcy, przedmiot darowizny wszedł do majątku wspólnego, darowiznę otrzymał każdy z małżonków. W związku z tym, z mocy art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn powstał obowiązek podatkowy w zakresie nabytych w ten sposób przez nich praw majątkowych. Okoliczność, że mąż skarżącej skorzystał wówczas ze zwolnienia podatkowego, z racji przynależności do tzw. grupy "0" nie wyłączył konieczności opodatkowania darowizny otrzymanej przez skarżącą należącą do I grupy podatkowej. W świetle art. 43 k.r.o., organy prawidłowo zatem przyjęły połowę darowanej małżonkom kwoty pieniężnej, jako podstawę opodatkowania.

Wyrok WSA w Krakowie z dnia 15 stycznia 2018 r. I SA/Kr 1030/17.

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.